نگارخانه گنجشک سانان ايران

[Iman-Emperatour 4,937]

تنوع بوم سازگان ها در ايران موجب تنوع شگفت انگيزي در حيات وحش شده تا حدي که بعلت غناي گونه اي گياهان و جانوران، ايران را کشور تضادها مي خوانند. در اين بين تنوع پرندگان نيز کم نبوده و با وجود اينکه ايران از لحاظ گونه هاي اندميک فقير مي باشد اما با اين وجود تا کنون 518 گونه پرنده (اسکات و ادهمي 2007) را چه گروهي که بومي (Native) هستند و يا تنها زمستان و يا بهار را در ايران سپري مي کنند پرنده شناسان شناسايي کرده اند.

منطقه امن گلستانك با وسعت 50000 هکتار در نيمه شمالي منطقه حفاظت شده البرز مركزي، در محور جاده كرج- چالوس قرار دارد. اين منطقه به علت داشتن تنوع پوشش گياهي و جانوري و محصور بودن در ارتفاعات و در نتيجه‌ عدم توانايي انسان در دستيابي به آن به عنوان يكي از زيستگاه‌هاي نسبتاً بكر حيات وحش در کشور مي باشد.

از ميان گونه هاي اتفاقي و غير اتفاقي ایران تا کنون 18 گونه سهره شناسايي شده است. طبق بررسي هايي که از سال 1384 تا 1387 در منطقه امن گلستانک توسط تیم تحقیقاتی انجمن یوزپلنگ ایرانی صورت گرفت، تنها در اين محدوده کوچک 50000 هکتاري تا کنون 10 گونه آنها شناسايي شده است که عبارتند از: سهره گلي (Carpodacus erythrinus)، سهره طلايي (Carduelis carduelis)، سهره پيشاني سرخ (Serinus pusillus)، سهره زرد (Carduelis spinus)، سهره بال سرخ (Rhodospiza obsoleta)، سهره سينه سرخ (Carduelis cannabina)، سهره سبز (Carduelis chloris)، سهره جنگلي (Fringilla coelebs)، سهره صورتي (Bucanetes githagineus) و سهره دمگاه سفيد (Pyrrhula pyrrhula) مي شوند.

 

 

 

 

تصاویری از سهره هاي گلستانک به ترتيب از بالا : سهره گلی، سهره زرد، سهره سينه سرخ،

سهره پيشاني سرخ و سهره جنگلی

 

منطقه امن گلستانک در مرز دو اکوسيستم البرز مرکزي جنوبي با زيستگاهي نيمه خشک و کوهستاني و نيمه شمالي البرز مرکزي که زيستگاهي کوهستاني و با رطوبت بالا مي باشد قرار دارد. در ارتفاعات بالاي اين محدوده مراتع بسيار با کيفيت و در دامنه هاي شمالي تر آن جنگلهاي پهن برگان قرار دارند. اين تنوع زيستگاهها خود موجب شده که اين اراضي خواستگاه گونه هاي متفاوتي از پرندگان بويژه گنجشک سانان باشد.

گفتن اين مطلب نيز خالي از لطف نيست که اين تنوع تنها محدود به اين گروه از پرندگان نمي شود. در ايران از بين پرندگان اتفاقي و غير اتفاقي 9 گونه چرخ ريسک از سه خانواده شناسايي شده است که از بين آنها 2 گونه جزء پرندگان اتفاقي محسوب مي شوند. در اين بين تا کنون در طي اين مطالعه 5 گونه آنها که شامل: چرخ ريسک سرسياه (Parus lugubris)، چرخ ريسک پس سرسفيد (Parus ater)، چرخ ريسک سرآبي (Parus caeruleus)، چرخ ريسک بزرگ (Parus major) و سرانجام چرخ ريسک دم دراز (Aegithalos caudatus) مي باشند شناسايي شده اند. يا هر سه گونه کمرکولي که در ايران شناسايي شده يعني کمرکولي بزرگ (Sitta tephronata)، کوچک (Sitta neumayer) و درختي (Sitta europea) را به راحتی می توان در این منطقه بکر مشاهده نمود.

 

گرد آوري : شيرين شمشيري