رفتن به مطلب

ارسال های توصیه شده

ميدان پلاس دووژ يكي از ميدانهاي قديمي دوره رنسانس پاريس مي باشد.اين ميدان در قسمت شمال شرقي پاريس ،در منطقه Marais و نزديك ميدان باستي قرار گرفته است.

این پروژه شامل توضیحی کوتاه در مورد شهرسازی دوره رنسانس و باروک بوده و میدان پلاس دووژ رو به طور کامل بررسی کرده. موقعیت ، ویژگی های کالبدی ، ساکنان میدان ، سیر تحول تاریخی و وضع میدان در حال حاضر رو توش عنوان کرده.

تهیه کننده : آرمان جلالی
دریافت پروژه

لینک به دیدگاه



شكلي كه پلاس دووژ در سال 1612 به خود گرفت، در تاريخ شهري اروپا به عنوان نمونه ميادين مسكوني از اهميت فوق العاده اي برخوردار است. به خلاف روش معمول قرار دادن واحدهاي مسكوني در حاشيه خيابان هاي عبوري چند منظوره، در اين ميدان مسكوني از فرم مصنوع براي حذف تردد اضافي و يا حداقل كاهش آن استفاده شده است. به خواست طراح مبتكر اين فرم جديد ميدان، تمام ساختمان هايي كه رو به اين فضا قرار گرفته اند، داراي نماي همگون مي باشند.

اين ميدان از 38 واحد مسكوني با نماي مشابه به وجود آمده است. در وسط دو ضلع شمالي و جنوبي دو ورودي طاقدار با دهانه هاي بزرگ تر از بقيه دهانه ها قرار گرفته اند. در طبقه همكف راهرو رواق داري (كولوناد) در همه اضلاع ميدان قرار گرفته است كه هم ورودي حفاظ داري براي خانه ها به وجود آورده است و هم را ه ارتباطي سرپوشيده اي بين آن ها به وجود مي آورد. در بالاي طبقه همكف دو طبقه ديگر وجود داشت كه سقف هاي شيب دار منفردي كه روي آن ها قرار گرفته بودند رديفي از پنجره‌هاي اتاق خواب ها را در خود جاي مي داد.

احداث پلاس دو وژ، از لحاظ اجتماعي نيز اهميت فوق العاده اي داشت. پيش از اين اشراف يا در قصرهاي خود در خارج از شهر زندگي مي كردند يا در هتل هاي شهر اقامت داشتند. به گفته راسموسن، پلاس دو وژ تلاشي است براي پيوند اشراف و وحدت آن ها كه خود ايجاد زمينه اي براي حكومت استبداد است. تا به جاي تعداد زيادي شاهزاده هاي كوچك و حقيري كه باهم و با پادشاه در تعارض هستند، همگي به صورت بخشي از نماي باشكوه دربار در آيند.

ابتدا فضاي مركزي ميدان به صورت فضاي باز شني حفظ شده بود و به عنوان زمين مسابقه، يا براي جشن ها استفاده مي شد. پنجره هاي مشرف به ميدان در طبقات بالا تماشاي مسابقات و مراسم را ممكن مي ساخت. در 1639 كاردينال ريشيليو مجسمه لوئي سيزدهم را در وسط ميدان قرار داد و اين ويژگي جديدي براي اين ميدان مسكوني بود.

بعداً با اضافه كردن چمن و نرده و كاشت متقارن درخت ها، فضاي باز ميدان مجدداً تغيير كرد و مجسمه نقش مسلط خود را از دست داد. به تدريج با شكل گيري محلات مسكوني جديد اين ميدان حالت منحصر به فرد خود را از دست داد و تنها به صورت عنصري در ميان خانه هاي مخروبه قرار گرفت. اما پس از مرمت ساختمان هاي اطراف آن ، امروزه اين ميدان به عنوان محلي دلپذير براي اقامت هنرمندان و روشنفكران درآمده است. مغازه هاي فروش آثار هنري و گالري هاي شيك هنري در اطراف آن مستقر شده اند. اين ميدان يكي از مكان هاي گردشگري پاريس محسوب مي‌شود و هنرمندان ( به ويژه آوازخوانان جوان اپرا) در كولونادهاي آن براي گردشگران و هنردوستان اجراهاي تك خياباني دارند.

ساير ميادين سلطنتي قرن هفدهم كه به دنبال پلاس دووژ ساخته شدند، اساساً فضاهاي بسته بودند. عناصر منظرسازي در آن ها كمتر به كار برده شده است و در مواردي هم كه استفاده شده ، تنها نقش جزئي داشته اند. به عكس، فرم هاي مصنوع معماري در اين ميادين از اهميت بيشتري برخوردار بودند. يكي ديگر از اهداف اين گونه ميدان در برگرفتن فضاي باز به عنوان بخشي از طبيعت، در مقابل فضاي بسته مسكوني بود كه به خوبي برآورده شده است.

لینک به دیدگاه
  • 5 سال بعد...

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...