SEPINOOD 22 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 شهریور، ۱۳۸۹ شرح بيماري علايم شايع علل عوامل تشديد كننده بيماري پيشگيري عواقب مورد انتظار عوارض احتمالي درمان اصول كلي داروها فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري رژيم غذايي درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟: شرح بيماري اختلال كم توجهي ـ بيش فعالي عبارت است از يك نوع رفتار خاص در كودكان به طوري كه اين كودكان تنها مي‌توانند براي مدت كوتاهي روي يك موضوع خاص تمركز كنند. ضمناً اين كودكان گاهي حركات و رفتار كنترل نشده‌اي را به طور ناگهاني از خود بروز مي‌دهند. البته بيش فعالي مي‌تواند وجود داشته باشد يا نداشته باشد. به نظر مي‌رسد كه اين اختلال در اختلالات يادگيري نقش داشته باشد و تخمين زده مي‌شود حدود 10%-5% كودكان مدرسه‌اي گرفتار اين اختلال باشند. علايم شايع كودك روي صندلي مرتب مي‌جنبد و دست‌ها و پاهاي خود را تكان مي‌دهد. وقتي به كودك گفته مي‌شود كه بنشينيد، فقط به مدت كوتاهي روي صندلي بند مي‌شود. حواس كودك به راحتي پرت مي‌شود. قبل از مطرح شدن كامل سؤال، كودك پاسخ را مي‌دهد. كودك در رعايت نوبت در بازي و صف مشكل دارد. كودك در اجراي دستورالعمل‌ها مشكل دارد. كودك قادر به تمركز روي يك كار يا بازي مشخص نيست. مرتب از يك كار تمام نشده منصرف شده، به كار ديگري مي‌پردازد. در انجام بازي، بدون ايجاد سروصدا، مشكل دارد. زياد صحبت مي‌كند. وسط صحبت يا كار ديگران مي‌پرد. به نظر مي‌رسد كه اصلاً گوش نمي‌دهد. چيزهاي مورد نياز براي انجام كارها را گم مي‌كند. اغلب كارهاي خطرناك انجام مي‌دهد بدون اينكه به عواقب ناگوار آنها توجه داشته باشد. علل ناشناخته است. فرضيات زيادي مطرح شده‌اند، اما هيچ يك تأييد يا رد نشده‌اند. تصور بر اين است كه منشاي آن بيولوژيك باشد. عوامل تشديد كننده بيماري سابقه خانوادگي اين اختلال پيشگيري هيچ روش خاصي براي پيشگيري وجود ندارد عواقب مورد انتظار در بعضي از موارد، رفتار غيرطبيعي كودك به هنگام بلوغ كاملاً برطرف مي‌شود. در بعضي ديگر، بيش فعالي با افزايش سن كاهش مي‌يابد. اما تعدادي از اين كودكان نهايتاً به نوجوانان و بزرگسالاني مشكل‌دار تبديل مي‌شوند. عوارض احتمالي امكان دارد مشكلات كودك در طي زمان برطرف نشوند. نهايتاً كودك وقتي بزرگ مي‌شود ممكن است در تحصيل موفق نباشد، يا اينكه رفتار ضداجتماعي و گاهي جنايي از خود بروز دهد. امكان دارد كودك در بزرگسالي دچار اختلال شخصيت شود. درمان اصول كلي درمان و مشاوره به والدين و كودك توسط پزشك رفتار درماني و شناخت درماني. كودك خود در اين نوع درمان‌ها نقش مهمي را به عهده دارد. او بايد مواظب رفتار خود باشد، نقش محوله را به خوبي ايفا كند، و رفتار خود را ثبت كند. در يك طرح كلي، اساس اين روش‌هاي درماني بر راهبردهاي تغيير رفتار نامطلوب استوار است. به نظر مي‌رسد كه تركيب اين روش‌هاي درماني با داروها بهترين نتايج را در كنترل علايم به همراه داشته باشد. در خانه يك محيط متناسب و محدوديت‌هاي كاملاً مشخص براي رفتار كودك را در نظر بگيريد. ضمناً بايد از روش‌هاي تربيتي نيز به طور مداوم بهره گرفت. اگر احساس مي‌كنيد كه نياز به كمك از طرف افراد متخصص امر داريد مراجعه كنيد. با معلم كودك تماس مستمر داشته باشيد. اگر كودك در درس خود نياز به كمك بيشتري دارد، امكان آن را فراهم كنيد. داروها پزشك شما شايد تصميم بگيرد داروهايي مثل متيل فنيدات (ريتالين)، كه ظاهراً اثر آرامش‌بخش در كودكان دچار اين اختلال دارند، تجويز كند. اين داروها اثرات جانبي ناخوشايندي دارند، از جمله: اختلال در خواب، افسردگي، سردرد، معده درد، بي‌اشتهايي، و كاهش رشد. فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري كودك خود را حتي‌المقدور در چارچوب مشخصي در آوريد. رژيم غذايي رژيم غذايي مخصوصي پيشنهاد شده‌اند: حذف كليه افزودني‌هاي غذايي (ادويه جات و غيره)، حذف مواد به خصوصي از رژيم غذايي، يا ويتامين درماني شديد. اغلب تحقيقات پزشكي اشاره به اين دارند كه اين رژيم‌ها براي تعداد بسيار كمي از كودكان مفيد هستند. اما بسياري از والدين تغييرات قابل توجهي را در رفتار كودكان خود پس از استفاده از اين رژيم‌ها گزارش كرده‌اند. شايد دليل آن اين باشد كه با تهيه غذاهاي مخصوص براي كودك، وي احساس مي‌كند كه توجه بيشتري به او مي‌شود. در مورد هرگونه رژيم غذايي مخصوصي كه براي كودك خود در نظر داريد با پزشك خود مشورت كنيد. درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟: اگر احساس مي‌كنيد كودكتان علايم اختلال كم توجهي ـ بيش فعالي را دارد. اگر پس از شروع درمان علايم بدتر شوند. اگر دچار علايم جديد وغيرقابل كنترل شده ايد. داروهاي مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبي به همراه داشته باشند. نقل قول لینک به دیدگاه
azarafrooz 14,221 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 مرداد، ۱۳۹۱ ختما تا بحال بچه های خیل شیطون رو دیدید ؟ شیطنتهای عجیب غریب که به عقل جن نمیرسه ... بچه هایی که از دیوار راست بالا میرند ... بچه هایی که زیاد از حد شبیه آدم بزرگها حرف میزنند ؟ این بچه ها تخس نیستند بلکه یک نوع اختلال دارند به اسم پیش فعالی .... یک مقاله هست میگذارم اونقدر اطلاعات کاملی ندارم که از خودم بنویسم : Adhd یا اختلال بیش فعالی و فقدان توجه، یک اختلال رفتاری شایع است که حدود 10-8 درصد کودکان را مبتلا می کند. احتمال تشخیص این اختلال در پسران سه برابر دختران است ولی علت این تفاوت هنوز مشخص نشده است. کودکان بیش فعال بدون فکر کردن عمل می کنند، بیش از اندازه فعالند و در تمرکز کردن مشکل دارند. غالباً متوجه‌اند که والدین چه انتظاری از آنان دارند اما برای برآورده ساختن این انتظار برای آنان مشکل است چون نمی‌توانند آرام بنشینند، دقت کنند یا به جزئیات توجه کنند. البته بیشتر بچه ها در سنین خردسالی خصوصاً اگر مضطرب یا هیجان زده باشند چنین رفتارهایی می کنند. اما‌درکودکان بیش فعال این علائم مدت زمان طولانی وجود دارند و در شرایط و محیطهای مختلف روی می دهند. این اختلال به عملکرد خانوادگی، اجتماعی و تحصیلی کودک آسیب می‌رساند. با درمان مناسب کودکان می‌توانند بیاموزند که چگونه با این مشکل کنار بیایند و علائم خود را کنترل کنند. علائم بیش فعالی کدامند؟ اختلال بیش فعالی و فقدان توجه سه نوع دارد که هر کدام الگوی رفتاری خود را دارند. 1- علائم بیش فعالی در نوع بی توجه: * ناتوانی در توجه به جزئیات و بی دقتی در تکالیف مدرسه یا سایر فعالیتها * مشکل در ادامه دادن توجه و حفظ دقت در طی فعالیتها. * مشکل آشکار در گوش دادن. * مشکل در پیروی از دستورات. * بی نظمی. * اجتناب از کارهایی که به تلاش ذهنی و تفکر نیاز دارد. * گم کردن اسباب بازیها کتابها و وسایل. * واکنش بیش از حد به محرکها. * فراموشی در فعالیتهای روزانه. 2- علائم بیش فعالی در نوع بیش فعال- برانگیخته: * بی قراری و ناآرامی. * مشکل در حفظ حالت نشسته. * دویدن بیش از حد و یا بالا و پایین پریدن. * ناتوانی از بازی کردن در سکوت. * به نظر می رسد که همیشه در حرکت و آماده‌ی رفتن هستند. * زیاد صحبت می‌کنند. * قبل از اینکه سوال تمام شود پاسخ می‌دهند. * منتظر ایستادن و در صف ایستادن برایشان سخت است. * حرف دیگران را قطع می‌کنند و فضولانه وارد بحث دیگران می‌شوند. 3- نوع سوم بیش فعالی که شایعتر نیز هست شامل ترکیبی از علائم بیش فعالی نوع اول و دوم است. اگرچه بزرگ کردن کودک بیش فعال کار ساده‌ای نیست اما باید به خاطر داشت که این بچه ها بد نیستند و غرض ندارند. کودکان مبتلا به بیش فعالی بدون درمان دارویی و یا رفتار درمانی نمی‌توانند رفتار خود را کنترل کنند. بیش فعالی چگونه تشخیص داده می‌شود؟ بسیاری از موارد بیش فعالی توسط پزشک عمومی درمان می‌شود. آزمون یا آزمایشی که بیش فعالی را تشخیص دهد وجود ندارد. تشخیص، به یک ارزیابی کامل نیاز دارد. اگر تشخیص قطعی نشده باشد تشخیص‌های دیگر مانند سندرم تورت، ناتوانی در یادگیری یا افسردگی مطرح می شود. ممکن است کودک به متخصص اعصاب، روانپزشک و یا روانشناس ارجاع داده‌شود. در نهایت علائم و اطلاعات جمع آوری شده وتشخیص داده می‌شود و درمان آغاز می‌گردد. برای تشخیص بیش فعالی باید: 1- کودک رفتارها و علائم گفته شده را قبل از سن 7 سالگی نشان دهد. 2- این رفتارها در مقایسه با کودکان همسن و سال آنان شدیدتر باشد. 3- علائم حداقل باید 6 ماه ادامه داشته باشند. 4- این علائم بر روی حداقل دو زمینه زندگی کودک مانند مدرسه، خانه،، پرستار کودک، دوستان و... تاثیر منفی داشته باشد. علائم نباید در اثر فشار روانی و استرس ایجاد شده باشد. کودکانی که طلاق، جدایی، بیماری، تغییر مدرسه یا تغییر ناگهانی در زندگی را تجربه می کنند ممکن است بی توجه یا فراموشکار شوند. برای تشخیص اختلال باید این عوامل در نظر گرفته شود. همچنین زمان شروع علائم درست بعد از این وقایع در تشخیص درست کمک کننده است. سابقه‌ی پزشکی کودک و خانواده بسیار مهم است زیرا تحقیقات نشان داده است بیش فعالی زمینه‌ی ژنتیکی داشته و اغلب سابقه‌ی خانوادگی ابتلا دیده می شود. معاینه‌ی فیزیکی باید انجام شود و شنوایی، بینایی و سایر تواناییها بررسی شوند. برخی از بیماریهای دیگر مانند استرس، افسردگی و اضطراب می‌توانند مانند بیش فعالی تظاهر کنند. ممکن است از والدین سوالاتی در مورد این بیماریها و نیز در مورد سیر رشد و تکامل کودک، رفتار کودک در خانه، در مدرسه و در بین دوستان، پرسیده شود. از سایر افرادی که کودک شما را مرتب می‌بینند نیز باید در این موارد سوال شود. معلمان معمولا اولین کسانی هستند که متوجه علائم بیش فعالی می شوند. ارزیابی سیر آموزش کودک نیز باید انجام شود. اما این نکته نیز اهمیت دارد که این افراد باید صادق و مورد اعتماد باشند و از نقاط قوت و ضعف کودک شما تا حد امکان آگاهی داشته باشند. علت ایجاد بیش فعالی چیست؟ علت ایجاد بیش فعالی این نیست که شما والدین خوبی نبوده‌اید. همچنین رابطه‌ی قطعی با مصرف زیاد مواد قندی ندارد. واکسنها نیز موجب ایجاد آن نمی‌شوند. علل ایجاد آن منشاء زیست شناختی دارد که هنوز به درستی شناخته نشده‌است. محققان بیان می‌کنند که احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی عامل به وجود آمدن این اختلال است. عوامل مستعد کننده برای ابتلا کدامند؟ مطالعاتی بر روی کودکان مبتلا انجام گرفته‌اند نشان می‌دهند که در بسیاری از موارد این اختلال در خویشاوندان نزدیک آنان نیز وجود داشته‌است. محققان بیان می‌کنند که نواحی خاصی از مغز در این کودکان در حدود 10-5 درصد کوچکتر و کم فعالیت‌‌‌تر از حد نرمال است. اگرچه آنان مطمئن نیستند که این مسئله علت ایجاد اختلال باشد. همچنین نشان داده شده که تغییرات شیمیایی در مغز این کودکان وجود دارد. مطالعات اخیر نشان دهنده‌ی این است که مصرف سیگار در دوران بارداری با ایجاد بیش فعالی در کودک مرتبط است. سایر عوامل خطر برای ایجاد این اختلال شامل تولد پیش از موعد، نوزاد با وزن بسیار کم، و آسیبهای مغزی حین تولد هستند. ممکن است تماشای بیش از حد تلویزیون در سنین کم موجب کم توجهی کودک شود. به گفته‌ی پزشکان کودکان زیر دو سال نباید تلویزیون نگاه کنند و یا به بازیهای ویدئویی و کامپیوتری بپردازند. در کودکان دو ساله و بالاتر نیز باید زمان این فعالیتها به 2-1 ساعت و به برنامه‌های مناسب سن آنان محدود باشد. در مورد مشکلات همراه بیش فعالی، درمانهای موجود، چگونگی برخورد با کودک در خانه و مدرسه و... در ادامه سخن خواهیم گفت. تهیه و ترجمه:گروه سلامت سیمرغ ـ دکتر سمیرا سرخوش 1 نقل قول لینک به دیدگاه
Dreamy Girl 6,672 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 فروردین، ۱۳۹۳ [h=1]بیش فعالی چیست ؟ دید کلی[/h]بیشفعالی به حالتی دلالت می‌کند که در آن کودک به نحوی مفرط و بیش از اندازه فعال و پرجنب و جوش است. تحرک زیاد این کودکان نه تنها خود آنها را بلکه اطرافیان ، همکلاس‌ها ، اولیای مدرسه را دچار مشکل می‌کند. از آن جایی که در میان درصد بالایی از معتادین و افرادی که ترک تحصیل کرده‌اند علایم بیش فعالی در کودکی قابل مشاهده است. از طرفی کودکان بیش فعال در معرض خطر بالایی از اختلال سلوک ، شخصیت ضد اجتماعی و سوء مصرف مواد مخدر قرار دارند لذا آگاهی همگان بویژه والدین و معلمان در این حالات از اهمیت بسزایی برخوردار است. نقص در تمرکز یا اختلال بیشفعالی (adhd) شرایطی را برای کودک ایجاد می‌کند که نتواند آرام و بدون حرکت بنشیند، رفتارش را کنترل کرده و توجه خود را به یک موضوع خاص معطوف کند. [h=1]شیوع بیش فعالی[/h]از هر 100 کودک 5 کودک می‌توانند مبتلا به adha باشند. پسران 3 برابر بیش از دختران در معرض ابتلا قرار دارند. اغلب این مشکلات قبل از 7 سالگی آغاز می‌شوند و ممکن است والدین تا وقتی که فرزندشان بزرگتر نشده متوجه مشکل او نگردند. پزشکان نمی‌دانند که چه چیزی باعث بروز adhd می‌گردد ولی مطالعات بر روی مغز انسان‌ها را به فهم علل اجتماعی adhd نزدیکتر کرده است. پزشکان معتقدند افراد مبتلا به adhd فاقد میزان کافی از مواد شیمیایی خاص به نام میانجی‌های عصبی در مغز هستند. این مواد شیمیایی به مغز در کنترل کردن رفتار کمک می‌کند. والدین و آموزگاران باعث ایجاد adhd در کودک نمی‌شوند ، بلکه آنها می‌توانند در فعالیتهای کودک به وی کمک کنند. [h=1]علایم adhd[/h] مشکل در توجه فعالیت بیش از اندازه (بیشفعالی) انجام عمل قبل از فکر کردن به آن (حرکات تکانشی) [h=1]انواع بیشفعالی[/h][h=2]نوع بی‌دقت و بدون توجه[/h]در این نوع در فرد نمی تواند روی تکلیفی که به او می‌دهند و یا یک فعالیت خاص تمرکز داشته باشد. اکثر کودکان دچار adhd در دقت و توجه کردن دچار مشکل هستند. این دسته از افراد غالبا: توجه زیادی به جزئیات ندارند. بر بازیها و کارهای مدرسه نمی‌توانند تمرکز داشته باشند. کارهای مدرسه و فعالیتهای روزانه خود را در منزل تا آخر دنبال نمی‌کنند و آنها را به پایان نمی‌رسانند. نمی‌توانند یک وظیفه یا تکلیف را تمام و کمال انجام دهند. اسباب بازیها ، کتابها و وسایلشان را اغلب گم می‌کنند. [h=2]نوع تکانشی - بیشفعالی[/h]در این نوع از اختلال فرد بسیار فعال است. و بدون فکر اقدام به فعالیت و انجام کار می‌کند. فعالیت بیش از حد معمول ، قابل مشاهده‌ترین مشخصه اختلال adhd است. کودک بیش‌فعال همیشه در حال انجام کاری می‌باشد. ممکن است سطح بیشفعالی با افزایش سن کاهش یابد. این کودکان قبلا از این که راجع به عملی فکر کنند آن را انجام می‌دهند. برای مثال این کودکان ممکن است بطور ناگهانی وسط خیابان شروع به دویدن کنند و از یک سمت به سمت دیگر خیابان بدون نگاه کردن حرکت کنند و یا این که از درخت بلندی شروع به بالا رفتن کنند. ممکن است آن ها موقعیت‌های خطرناک شگفت زده شوند. گاهی هم هیچ ایده و فکری برای خارج شدن از این وضعیت ندارند. غالبا ، فعالیتهای تکانشی و بیشفعالی با هم همواره هستند. مشخصه کودکانی که این اختلال را با هم دارند بدین گونه است: بی‌قراری و ناآرامی دویدن مداوم از سویی به سوی دیگر و یا بالا رفتن از چیزی پایین آمدن از صندلی وقتی که اجازه این کار را ندارند. عدم توانایی در بی‌سر و صدا بازی کردن بیش از حد صحبت کردن پاسخ‌دادن ناگهانی و بدون فکر به پرسشی که هنوز تمام نشده است. عدم توانایی در صبر کردن برای نوبت خود بدون اجازه وسط بازی دیگران پریدن وسط صحبت دیگران پریدن [h=2]نوع ترکیبی[/h]در این نوع اختلال فرد بسیار فعال است و بدون فکر اقدام به فعالیت و انجام کار می‌نماید. کودکان با این نوع اختلال نشانه‌هایی از هر دو نوع قبل را که متذکر شویم دارا هستند. آنها در توجه‌کردن، بیش‌فعال بودن و کنترل تکانش‌های خود دچار مشکل هستند. البته گاهی تمام کودکان بی‌توجه هستند و یا اینکه بیش از حد فعالیت می‌کنند و حرکات تکانشی دارند. اما در کودکان دچار adhd این حرکات همیشگی هستند نه استثنایی این رفتارها برای کودک در خانه ، مدرسه و با دوستان مشکلات حقیقی ایجاد می‌کنند در نتیجه اکثر کودکان دچار این اختلال ، احساس افسردگی ، اضطراب و عدم اطمینان به خود را دارند. این احساسات جزء نشانه‌های adhd محسوب نمی‌شوند و در اثر مشکلات مکرر در خانه و مدرسه در کودک ایجاد می‌شوند. [h=1]چطور می‌توان فهمید کودکی مبتلا به adhd است؟[/h]وقتی علایم adhd در کودکی مشاهده شود باید توسط یک متخصص ماهر مورد ارزیابی قرار گیرد. این فرد می‌تواند از کارکنان مدرسه باشد و یا این که در مطب خصوصی مشغول بکار باشد. تنها راه حصول اطمینان ، ارزیابی کامل توسط متخصص می‌باشد. باید در اینجا به دو نکته توجه داشت: نباید نظر دیگران را دال بر این که کودکی adhd است به آسانی پذیرفت. این نکته حائز اهمیت است که کودک همراه با adhd ناتوانایی‌های دیگران را نیز دارد. [h=1]درمان[/h]درمان سریع برای adhd وجود ندارد اما علایم آن قابل کنترل هستند. والدین و آموزگاران باید به نکات زیر توجه داشته باشند. در مورد این اختلال اطلاعات بیشتری کسب کنند. برنامه تعلیم و تربیتی خاصی را متناسب با نیازهای کودک ایجاد و طرح‌ریزی نمایند. ایجاد طرح دارو درمانی ، درصورتی که والدین و پزشک احساس کنند که کودک به دارو درمانی نیاز دارد. [h=1]راهنمایی‌هایی برای والدین[/h] وقتی که فرزندتان کارش را خوب انجام می‌دهد به اول پاداش دهید. در فرزند خود توانایی ایجاد کنید و نیز با او در مورد استعدادهایش صحبت کنید و او را به بکارگیری توانایی‌هایش تشویق و ترغیب کنید. با فرزند خود کاملا واضح و روشن صحبت کنید. برای این کار با پشتکار ، مصر و مثبت باشید و خواسته‌های خود را کاملا برای فرزند خود روشن سازید. به فرزند خود بگویید چه کارهایی را باید انجام دهد نه این که فقط ، آنچه را نباید انجام دهد به او گوشزد کنید. شیوه‌هایی را برای کنترل رفتار فرزند خود یاد بگیرید این برنامه‌ها عبارتند از: ایجاد جدول برای فعالیتهای فرزندتان ، داشتن برنامه برای پاداش ، نادیده گرفتن رفتارهای نامطلوب ، پیامدهای عادی و غیر طبیعی نتایج و پیامدهای منطقی. با مدرسه فرزندتان تماس داشته باشید و برنامه تعلیم و تربیت خاص نیازهای فرزندتان را برای او تنظیم کنید. هر دوی شما (والدین و معلم) بایستی نمونه‌ای از این برنامه را داشته باشید. با معلم در تماس باشید و به او بگویید فرزند شما در خانه چه عملکردی دارد و از او بپرسید که در مدرسه چه می‌کند و آنها را حمایت کنید. [h=1]راهنمایی‌هایی برای آموزگاران[/h]باید بدانید که چه موارد خاصی برای دانش آموزان دشوار هستند. برای مثال ممکن است که دانش آموز adhd در شروع یک کار دچار مشکل باشد در حالی که دانش آموزان دیگر در پایان‌دادن به یک عمل و شروع عمل بعدی شکل داشته باشند. بنابراین هر یک از این دانش آموزان نیاز به کمک‌های متفاوتی دارند. به دانش آموزان نشان دهید چگونه از کتاب تکلیف و برنامه‌های روزانه استفاده کنند. همچنین مهارت‌ها و روش‌های یادگیری را به آنها آموزش دهید و آنها را به شکل منظم تقویت (پاداش) کنید. به دانش آموزان در فعالیتهای بدنی‌شان کمک کنید. (برای مثال) به آنها اجازه دهید تا کاری را ایستاده پای تخته سیاه انجام دهند). در بین برنامه‌ها به آنها استراحت دهید. با والدین و دانش آموزان هر دو با هم برای نو آوری و اجرای یک برنامه تعلیم و تربیتی متناسب بمنظور نیل به نیازهای دانش آموزان به فعالیت و همکاری بپردازید. انتظارات بالا از دانش آموزان داشته باشید اما سعی کنید راههای جدیدی را برای انجام کارها امتحان کنید صبور باشید و شانس دانش آموزان را برای کسب موفقیت بالا ببرید. نقل قول لینک به دیدگاه
Dreamy Girl 6,672 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 فروردین، ۱۳۹۳ [h=1]آشنایی با بیش فعالی کودکان و درمان آن[/h] نوشته شده توسط سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) بیماری مزمنی است که میلیون ها کودک به آن مبتلا هستند و بعضی از اوقات در بزرگسالی هم ادامه دارد. بیماری بیش فعالی شامل ترکیبی از مشکلات از قبیل مشکل در حفظ توجه، فعالیت زیاد و رفتارهای ناگهانی است. کودکانی که دچار بیش فعالی هستند ممکن است دچار ناراحتی هایی از جمله عزت نفس پایین، مشکل در ارتباط برقرار کردن و عملکرد ضعیف در مدرسه بشوند.هرچند راهی برای درمان بیش فعالی وجود ندارد، اما می توان با داروها و مشاوره شدت آن را کم کرد. تشخیص و درمان به موقع بیش فعالی تاثیر زیادی بر نتیجه حاصل شده دارد.نشانه های بیماری بیش فعالیکودکانی که دچار (ADHD) هستند نشانه هایی از خود بروز می دهند که شامل موارد زیر است: پرحرفی مشکل در توجه کردن خیال بافی پی در پی مشکل در دنبال کردن دستورالعمل ها و تظاهر به گوش نکردن مشکلات پی در پی در انجام وظایف و فعالیت ها فراموشکار هستند و مواد مورد نیاز خود از جمله کتابها ، مدادها و اسباب بازی هایشان را گم می کنند مشکل در اتمام درس و مشق مدرسه، کارهای عادی و سایر وظایف راحت گیج و پریشان می شوند بی قراری و بخود پیچیدن مشکل در نشستن و ثابت ماندن برهم زدن صحبت و بازی دیگران مشکل در انتظار برای رسیدن نوبتشان بیشفعالی در پسران بیشتر از دختران رخ می دهد و علایم بیش فعالی در بین دو جنس نیز ممکن است متفاوت باشد. در پسران این علائم بیشتر به صورت تحرک و فعالیت زیاد و در دختران بشکل بی توجهی خود را نشان بدهد.چه چیزهایی بیش فعالی نیستتوجه داشته باشید که تمام علایمی که در بالا ذکر شد اگردر دوره های کوتاه و یا غیر پی در پی رخ دهد طبیعی بوده و علامت بیش فعالی نمی باشند. همچنین کودکان در بعضی از موقعیت ها و بیماری های زیر علایمی همچون بیش فعالی از خود نشان می دهند: تغییرات ناگهانی زندگی مانند طلاق، مرگ اعضای خانواده و یا تغییر منزل تشنج های کشف نشده اضطراب افسردگی بیماریهایی که برروی مغز تاثیر می گذارند دلایل بیش فعالیهرچند دلیل قطعی بیش فعالی هنوز ناشناخته است اما بعضی از عوامل موثر عبارتند از: افرادیکه والدین یا برادران و خاهرانشان دچار بیش فعالی یا بیماری ها روانی دیگر هستند(رابطه خونی) آلودگی های محیطی، مانند سرب که در همه جا یافت می شود مادران معتاد، الکلی و یا سیگاری مسمومیت جنین در دوران بارداری نوزادهای نارس و زودرس عوارض و خطرات بیش فعالیبیش فعالی می تواند زندگی را برای کودکان سخت کند، کودکانی که بیش فعالی دارند: معمولا در مدرسه و کلاس با دیگر کودکان مشاجره و درگیری دارند. صدمات و اتفاقات دیگری نسبت به سایر کودکان برای آنها پیش می آید. عزت نفس پایینی دارند. مشکل با تعامل و برقراری ارتباط با همسالان و بزرگسالان. ریسک معتاد و یا الکلی شدن و یا سایر رفتارهای بزهکارانه در آنها بیشتر است. هرچند بیش فعالی باعث ابتلا به بیماریهای دیگر نمی شوند، اما کودکان بیش فعال بیشتر از سایر کودکان در خطر ابتلاء به مشکلات زیر هستند: ناتوانی در یادگیری اضطراب افسردگی اختلال دو قطبی سندرم تورت (تیک های عصبی و لکنت زبان) دزدی، دعوا خراب کردن اموال دیگران(Conduct disorder) مخالت و گستاخی با بزرگترها (Oppositional defiant disorder) درمان بیش فعالیبرای درمان بیش فعالی می بایست از برنامه ها و راهکارهای متنوعی استفاده کرد و درمان این بیماری فقط با دارو موثر و مفید نیست، در ادامه به بیان راهها و آموزشهایی که والدین با یادگیری آن می توانند به درمان کودک بپردازند، اشاره می کنیم و شما برای پیدا کردن درمان دارویی مناسب می بایست حتما به پزشک مراجعه کنید. بیاد داشته باشید درمان کودک چه از نوع دارویی و چه از نوع رفتاری می بایست با مشورت با پزشک صورت پذیرد.از آنجایی که بیش فعالی بیماری پیچیده ای هست و افرادیکه به این بیماری دچار می شوند، مانند هم نیستند پس ارائه راهکاری موثر برای همه کودکان سخت است. اما بعضی از راهکارها و نکته های زیر می تواند به ایجاد فضایی مناسب برای درمان کودک موثر باشد. به کودکتان محبت و مهربانی کنید، کودکان به اینکه به آنها توجه و محبت شود و انها را تحسین کنند، نیاز دارند. این ابراز محبت می تواند هم به شکل بیان زبانی و هم به شکل لبخند، بغل کردن و نوازش محبت آمیز باشد. در روز وقتی را برای آشنایی و صحبت با کودکتان بگذارید. سعی کنید این مدت فقط شما پیش او باشید و کودکان دیگر یا افراد دیگر مزاحم شما نشوند. در این مدت سعی به درک و تمرکز برروی نقاط مثبت کودکتان کنید. راههای برای افزایش عزت نفس کودکتان بیابید. کودکانی که دچار بیش فعالی هستند، معمولا در کارهای هنری و رزمی بهتر عمل می کنند. سعی کنید آنها را در کلاسهایی که دوست دارند ثبت نام کنید. توجه داشته باشید که بیشتر از حد توان فرزندتان از او انتظار نداشته باشید. برای وی محیطی مربوط و مختص خودش بسازید و آنجارا به شکلی خاص و قابل تشخیص برای کودک سازماندهی کنید. موقع حرف زدن با فرزندتان آرام و شمرده صحبت کنید و هنگام صحبت با وی ارتباط چشمی برقرار نمایید. برنامه منظمی برای خواب، استراحت و غذا خوردن کودکان تنظیم کنید. کودکانی که دچار بیش فعالی هستند، به سختی می توانند خود را با تغییرات تطبیق دهند. اگر مجبورید تغییری ناگهانی در زندگی بدهید، حتما از قبل کودکتان را برای آن آماده کنید و درباره ای تغییر از قبل به او اطلاع دهید. از استراحت کافی کودکانتان مطمئن شوید، خستگی علائم بیش فعالی را بدتر می کند. از موقعیت های ناراحت کننده برای کودکتان تا آنجا که می توانید دوری کنید. نشستن در سخنرانی های طولانی و یا خرید در فروشگاههای بزرگ و گیج کننده برای کودک، بعضی از انواع این موقعیت هاست. از تنبیه ها و دعواهای آرام، کوتاه و تاثیر گذار استفاده کنید. مانند قهری کوتاه مدت(البته اینقدر که کودک متوجه کارش بشود). صبور باشید. زمانیکه با کودکتان برخورد می کنید، حتی زمانیکه وی خارج از کنترل است، صبور باشید. صبر و آرامش شما می تواند به کودکتان هم در آرام شدن کمک کند. در درمان کودک واقع بین باشید و انتظار درمان یک شبه را نداشته باشید. برای درمان کودکتان برنامه طولانی مدت بریزید. به خودتان استراحت بدهید، اگر شما خسته و تحت فشار باشید، تاثیر کمتری در درمان کودک دارید. کودکان دچار بیش فعالی در مدرسه از مسئولین مدرسه در مورد برنامه هایی که آنها برای کمک به کودکان بیش فعال دارند، سوال کنید. این برنامه ها شامل، سنجش کودک، تنظیم برنامه درسی برای کودک دچار بیش فعالی، تغییر در ظاهر کلاس، تکنیک ها آموزشی مناسب کودکان بیش فعال و همکاری بین والدین و معلمان می شود. با معلمان کودکتان صحبت کنید و از کارهایی که آنها برای کمک به کودکتان در کلاس انجام می دهند، حمایت نمایید. مطمئن شوید که معلم کودکتان را از نزدیک بررسی می کند و منعطف و صبور است. داشتن رایانه در کلاس هم می تواند به کودک کمک کند، چراکه کودکانی بیش فعال ممکن است در نوشتن با دست مشکل داشته باشند. داروهای درمان بیش فعالیقبلا توضیح دادیم که تجویز دارو باید زیر نظر پزشک باشد و نام این داروها را فقط برای اطلاعات عمومی شما بیان می کنیم، این داروها به دوسته محرک و غیر محرک تقسیم می شود.داروهای محرک: آدرال و آدرال ایکس آر کنسترا دکسدرین (Dexedrine) فوکالی و فوکالین ایکس آر (Focalin ) Metadate CD and Metadate ER متیلین و متیلین ای آر ریتالین، ریتالین اس آر و ریتالین ال ای ویوانسه کوییلیوانت ایکس آر داروهای غیرمحرک: استراترا اینتونیو کاپ وای توجه داشته باشید که این قسمت فقط برای اطلاعات عمومی بوده و استفاده این داروها بدون تجویز پزشک خطرناک است. سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .