معرفی اولین بار و اولین تلسکوپ

[YAGHOT SEFID 29,302]

اولین بار و اولین تلسکوپ ... :ws2:

 

هر وسيله جديدي که اولين بار با آن رو به رو مي شويد و مي خواهيد با آن کار کنيد، هيجاني توأم با کمي ترس در شما به وجود مي آورد. ترسي که نشانه نا آشنايي شما با آن وسيله است و اينکه چگونه بايد از آن استفاده کرد. اگر هيچ راهنمايي در دسترس نباشد، اين ترس کم کم جاي خود را به نا اميدي يا حتي از آن بدتر به دلزدگي ميدهد. اولين تلسکوپي هم که خريديد يا با آن روبه رو شديد از اين قاعده مستثني نيست. به همين دليل قبل از اينکه بگوييم چگونه از تلسکوپ استفاده کنيد بهتر است اول کمي با اين وسايل آشنا شويد. تلسکوپ در واقع يک دوربين معمولي است که براي رصد اجرام سماوي تغييراتي در آن ايجاد شده است و مانند تمام وسايل ديگري که در روز با آنها سروکار داريم داراي انواع و کاربردهاي مختلف است. بجز جزئياتي که به ساختمان و اصول کار اين وسايل مربوط مي شود وجه تمايز تلسکوپها، توان تفکيک و توان آشکار سازي اجسام کم نورتر است. اينکه اين تلسکوپ بزرگنمايي اش چقدر است يا تصوير را چقدر جلو مي آورد، جملاتي اشتباهند .چون بزرگنمايي با تعويض چشمي يا استفاده از بعضي وسايل کمکي کم يا زياد مي شود. از نظر ساختار نيز تلسکوپها تفاوتهاي اساسي با هم دارند.

 

 

 

انواع تلسکوپها

 

جهت مشاهده در اندازه واقعی اینجا کلیک کنید. اندازه اصلی این عکس 640x480 می باشد.

تلسکوپهايي که با نور مرئي کار مي کنند به سه دسته کلي شکستي، بازتابي و بازتابي ـ شکستي تقسيم ميشوند. هر کدام از اين گروه ها خود به چند دسته ديگر تقسيم مي شوند که در نهايت شما را در مقابل تعداد زيادي تلسکوپ قرار مي دهد. نترسيد در عمل فقط چند نمونه تلسکوپ براي استفاده هاي آماتوري توليد و به بازارعرضه مي شود و متأسفانه در بازاري مثل بازارکشور ما عملاً انتخابهاي شما بسيار محدودتر هم مي شود. با وجود اين فکر مي کنم آشنايي با آنها براي همه ما مفيد باشد.

 

 

تلسکوپهاي شکستي

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

اين نوع تلسکوپها از نظر ساختار تنوعي ندارند. همان طور که درکتابهاي دوره هاي مختلف تحصيلي نوشته شده است، اين تلسکوپها از يک عدسي شيئي و يک عدسي چشمي تشکيل شده اند. اما هر چه هست زير سر عدسي شيئي است. هر چه عيب هايي مانند کج نمايي کروي، کج نمايي رنگي، آستيگماتيسم و چند عيب ريز و درشت ديگر در عدسي اصلي کمتر باشد تلسکوپ بهتر و در نتيجه قيمت آن گرانتر است. در اين نوع تلسکوپها با دو اصطلاح آکروماتيک (Achromatic) يا بدون رنگ و آپوکروماتيک (Apochromatic) يا بدون رنگ تصحيح شده رو به رو مي شويم. اصطلاح دوم بيشتر از آنکه جنبه فني داشته باشد، تجاري است. البته نه به معناي واقعي کاملاً تجاري.

عدسيهاي شيئي آپوکروماتيک معمولاً از سه قطعه و آکروماتيک از دو قطعه شيشه به هم چسبيده ولي با جنسهاي متفاوت تشکيل شده اند. در تلسکوپهايي که ازعدسي آپوکروماتيک استفاده مي کنند عيبهاي معمول عدسيها به نحو چشمگيري کاهش پيدا کرده اند و اين کم شدن عيب ها به معناي کار بسيار زياد روي عدسيها هنگام طراحي، تراش و پوشش دادن است. به همين دليل است که مي بينيم دو تلسکوپ شکستي که ظاهراً تفاوتي با هم ندارند از نظر کيفيت و صد البته قيمت اصلاً با هم قابل قياس نيستند

تلسکوپهاي بازتابي

اين نوع تلسکوپها بسيار متنوع اند و همگي بر اساس انعکاس نور از يک آينه مقعر طراحي مي شوند. اولين نمونه از يک تلسکوپ بازتابي را فردي بنام جيمز گريگوري اهل اسکاتلند در سال 1663 ميلادي طراحي کرد و نيوتن در واقع 9 سال پس از وي ساده ترين نوع تلسکوپ بازتابي را طراحي نمود و ساخت. بعدها اين نمونه از تلسکوپها را به نام مخترعين يا سازندگان آنها نامگذاري کردند و ما قصد داريم براي معرفي اين نوع از تسکوپها در ابتدا به سراغ ساده ترين نوع برويم.

تلسکوپ نيوتوني

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

ساده ترين نوع تلسکوپ چه از نظر قوانين نورشناسي و چه طراحي و ساخت، تلسکوپ نيوتوني است. اين تلسکوپ از يک آينه مقعر (که هر چه شکل آن به يک سهمي دوار نزديکتر باشد کيفيتش بهتر است)، يک آينه تخت و يک عدسي چشمي تشکيل شده است. نکته بسيار مهمي که در اين تلسکوپ و ساير تلسکوپهاي بازتابي بايد به آن توجه کرد آينه مقعر اصلي است. شکل، پوشش سطحي و جنس آينه نقش تعيين کننده اي در کيفيت تصوير دارد. موادي مانند فلزات يا پلاستيکها به دليل خواصي که دارند کارآيي لازم و مفيدي براي ساخت آينه ندارند.

تلسکوپ کاسگرين

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

خروج نور از کنار بدنه تلسکوپهاي نيوتوني کار رصد با آنها را کمي مشکل مي کند. از طرف ديگر هر چه فاصله کانوني آينه بزرگتر باشد طول لوله تلسکوپ هم بزرگتر مي شود، که اين به معناي سنگينتر و مشکلتر شدن استقرار و هدايت تلسکوپ است. براي حل اين مسئله طرحهاي زيادي داده شده است که يکي از آنها طرح تلسکوپ کاسگرين است. تلسکوپ کاسگرين شامل يک آينه مقعر با سوراخ مرکزي، يک آينه محدب کوچکتر که قبل از نقطه کانون آينه اوليه قرار مي گيرد و يک عدسي چشمي ميباشد.

طول لوله اين تلسکوپها بسيارکوتاه است و از اين رو براي رصدهاي بيرون از شهر و حمل و نقل، بسيار مناسب اند. اين نوع تلسکوپها معمولاً عيب کج نمايي کروي و آستيگماتيسم دارند. نمونه ديگري از اين نوع تلسکوپ که به نام ريچي ـ کِرتين مشهور است اين عيب ها را تا حد زيادي رفع کرده است.

تلسکوپ کوده

با تغيير وضعيت تلسکوپ بازتابي (جهت آن) چشمي تلسکوپ هم در وضعيتهاي مختلف قرار مي گيرد. اين مسئله شايد براي تلسکوپهاي کوچک و متوسط قابل حل باشد ولي فکر کنيد اگر براي تعقيب يک جسم مجبور باشيد از يک نردبان استفاده کنيد آنوقت چقدر رصد کردن مشکل مي شود! به خصوص اگر بخواهيد تجهيزاتي سنگين و بزرگ (مثلاً يک طيف نگار) هم به تلسکوپ وصل کنيد. براي حل اين مشکل بايد کاري کرد که محل خروج نور به وضعيت نشانه روي تلسکوپ وابسته نباشد. به همين دليل سيستم کوده به وجود آمد و هم اکنون بسياري از تلسکوپهاي بزرگ جهان از آن بهره مي برند. البته چند نوع تلسکوپ کوچک آماتوري هم با اين سيستم طراحي شده اند که عرضه شان در بازار بسيار محدود است.

 

تلسکوپهاي شکستي- بازتابي (کاتاديوپتريک)

شايد انتخاب اين نام براي اين نوع تلسکوپها مناسب نباشد ولي چون به هر حال از يک عدسي و يک آينه به صورت همزمان براي تشکيل تصوير استفاده مي شود، اين نام را روي آنها گذاشتيم. اين عدسي براي تصحيح عيب هاي کج نمايي کروي و آستيگماتيسم طراحي مي شوند چون ساخت آينه هاي بدون عيب هاي ذکر شده واقعاً کار مشکلي است.

 

عدسي يا تيغه اشميت

يکي از راههاي تصحيح عيب هاي آينه اوليه تلسکوپهاي بازتابي، شکستي و شکستي- بازتابي قرار دادن تيغه اي شيشه اي با شکلي خاص است که انحناهاي سطحش متناسب با شکل آينه اصلي است. به اين عدسي يا تيغه، تيغه اشميت مي گويند. ترکيب اين تيغه با تلسکوپهاي بازتابي، نمونه هايي از تلسکوپ را به وجود مي آورد که به آن اشميت- کاسگرين، اشميت- نيوتوني يا ... مي گويند. البته از اين بين اشميت- کاسگرين، يکي از متداولترين و مشهورترين نوع تلسکوپهاي آماتوري امروزي است.

[YAGHOT SEFID 29,302]

استقرار

اين از انواع تلسکوپها، ولي اين وسايل بايد روي وسيله اي قرار گيرند تا بتوان آنها را به جهات مختلف نشانه رفت. به اين وسايل پايه و استقرار مي گويند. پايه ممکن است از جنس فلز يا چوب باشد و قابليت تحرک هم داشته باشد که به اين پايه ها، پايه هاي متحرک ميگويند و يا ميتواند از جنس فلز يا بتون باشد که بطور ثابت بر روي زمين نصب ميشود که به اين مدلها، پايه هاي ثابت گفته ميشود. سه پايه ها زياد متنوع نيستند اما استقرارها از تنوع بيشتري برخوردارند. به طورکلي استقرارها به دو دسته سمت- ارتفاعي و استوايي تقسيم مي شوند و هر کدام از آنها نيز به چند زيرگروه تقسيم ميشوند.

 

استقرار سمت- ارتفاعي

سه پايه دوربين هاي عکاسي مثال بسيار خوبي از استقرار سمت- ارتفاعي است. در اين نوع استقرار، تلسکوپ توانايي حرکت 360 درجه در سمت (افق دور تا دور شما) و 180 درجه (از0 تا 90 درجه و برعکس) در ارتفاع را دارد. مشکل اصلي اين استقرار هنگامي مشخص مي شود که بخواهيد با آن رصد کنيد. چون براي خنثي کردن حرکت زمين و اينکه جسم مورد نظرتان هميشه در چشمي باشد بايد لحظه به لحظه تلسکوپ را در دو محور حرکت بدهيد و اين کار در بزرگنمايي هاي زياد دردسر آفرين است. ولي از نگاه ديگر چون استفاده از آن ساده است و احتياجي به تنظيم اوليه ندارد براي مبتديان بسيار مناسب است.

يکي ديگر از انواع استقرارها، استقرار سمت- ارتفاعي تلسکوپهاي دابسوني هستند. جان دابسون، طراح اين نوع پايه ها، خود يکي از بزرگترين و معروفترين افرادي است است که تلاش فراواني براي همگاني کردن علم و به خصوص علم نجوم کرده است. اين پايه ها علاوه بر سهولت استفاده، بسيار ارزان قيمت هستند و با تلسکوپهاي نيوتوني استفاده مي شوند. متأسفانه اين نوع پايه در ايران شناخته شده نيست و تاکنون کمتر کسي از اين نوع استقرار استفاده کرده است.

استقرار استوايي

اگر يکي از محورهاي استقرار تلسکوپ (محور بعد) را به گونه اي تنظيم کنيم که در امتداد محور زمين قرار گيرد به صورتي که تلسکوپ بتواند به آساني حول اين محور بچرخد، مي توان چرخش زمين به دور خود را فقط با چرخش يک محور خنثي کرد. به اين نوع استقرار، استقرار استوايي مي گوييم که خود به سه دسته اصلي: آلماني، چنگالي و انگليسي تقسيم مي شوند. استقرارهاي آلماني که خود چندين نوع را شامل مي شود، به صورت گسترده در تلسکوپهاي آماتوري کوچک و متوسط و استقرار چنگالي در تلسکوپهاي بازتابي آماتوري متوسط و بزرگ و حرفه اي استفاده مي شوند. ولي استقرار انگليسي فقط در تلسکوپهاي بزرگي مانند تلسکوپ هيل (تلسکوپ 5 متري رصدخانه مونت پالومار در آمريکا) استفاده شده است.

وسايل جانبي

وسايل جانبي، ابزارهاي متعددي هستند که مي توان به کمک آنها از تلسکوپ استفاده بهتري کرد و يا کارهاي ديگري بجز رصد مستقيم با آن انجام داد. عمومي ترين اين وسايل عبارتند از:

 

1- چشمي

چشمي ها وسايلي هستند که به کمک آنها مي توان تصاويري را که تلسکوپ تشکيل مي دهد، ديد. اين وسايل از تنوع بسيار زيادي برخوردارند و معرفي آنها خود يک مقاله مفصل را مي طلبد. ولي نکته مهمي که در انتخاب چشمي بايد در نظر بگيريد اين است که فاصله کانوني اش بايد در حدي باشد که در محدوده حداقل و حداکثر بزرگنمايي تلسکوپ جا گيرد. چون چشمي هايي که تصويري بزرگتر از آن حد به وجود مي آورند، اصلاً تصوير خوب و قابل رؤيتي نيست.

رابطه تقريبيD 8/27 ≥ بزرگنمايي که D قطر شيئي (يا آينه اصلي) بر حسب ميلي متر است مي تواند به شما در محاسبه انتخاب چشمي مناسب کمک کند. در ضمن بزرگنمايي از رابطه:

فاصله کانوني چشمي/ فاصله کانوني شيئي = بزرگنمايي

حساب مي شود. فواصل کانوني داخل رابطه هر دو بر حسب ميليمترند. چشمي هاي ميکرومتردار و چشمي هاي چراغ دار مدرج هم از انواع چشمي ها هستند که براي طرحهاي رصدي آماتوري و جدي بسيار کارآمدند.

2- عدسي بارلو

گاهي براي عکاسي يا رصد مستقيم احتياج به بزرگنمايي هاي زياد داريد. در اين هنگام مي توانيد از چشميهاي با فاصله کانوني کم و يا از وسايلي که بزرگنمايي را با ضريبي معين افزايش مي دهند، استفاده کنيد. اين وسايل را بارلو مي گويند و ضريب بزرگنمايي آنها معمولاً بين 5/1 تا 4 برابر است. استفاده از بارلو براي رصد مستقيم توصيه نمي شود ولي داشتن آن بهتر از نداشتنش است.

 

3- صافي (*****)

اين ابزارها از تنوع زيادي برخوردارند، صافي هاي رنگي، صافي هاي پولارويد (قطبي کننده)، صافي هايي که نور مزاحم شهر را کاهش مي دهند و ... . استفاده از صافي ها بسته به نياز شماست و هيچ توصيه اي در مورد آن نميتوان کرد. بعضي از صافي ها روي چشمي نصب مي شوند و بعضي ديگر روي دهانه ورودي نور به تلسکوپ. فقط اين نکته را به ياد داشته باشيد که صافي خورشيدي بهتر است از نمونه هائي باشد که روي دهانه ورودي نور نصب مي شود.

 

4- چپقي (Diagonal)

اين وسايل به دو دسته آينه اي و منشوري تقسيم مي شوند و فقط براي تغيير زاويه خروج نور استفاده ميشوند. چپقي ها معمولاً بين خروجي نور در تلسکوپ و چشمي سوار مي شوند و باعث سهولت استفاده از چشمي ميشوند.

 

5- مستقيم کننده

اين وسايل کمتر به درد منجمان مي خورد و بيشتر براي ديدن مناظر زميني استفاده مي شود و کار آن مستقيم کردن تصوير معکوسي است که در چشمي تلسکوپ تشکيل مي شود. اين وسايل به دو دسته منشوري و عدسي دار تقسيم مي شوند که نوع دوم در اصل يک بارلو هم هست.

[Mohammad Aref 120,438]

اختراع تلسكوپ و پس از آن با وجود نظريات دانشمنداني چون راجر بيكن در قرن سيزدهم ميلادي، كه در آن فكر استفاده از تركيبي از عدسي هابراي ديدن اجرام دورتر مطرح شد، به نظر مي رسد بايد نخستين كسي را كه موفق به ساخت تلسكوپ واقعي شد،

محسن شيرمردي

هانس ليپرشي عينك ساز آلماني دانست كه اين كار را در سال 1608 ميلادي به انجا اخبار اين اختراع به سرعت پراكنده شد و گاليله گزارش هاي آن را در سفري، كه يك سال بعد به ونبز رفت، شنيد. گاليله تلسكوپ دست ساز خود را در سال 1906 ساخت و نخستين منجمي شد كه با تلسكوپ آسمان را كاويد.

تلسكوپ چگونه كار مي كند؟

جمع آوري نور از آسمان كماكان منبع اصلي دريافت اطلاعات از كيهان براي اخترشناسان است. بيش تر اجسام آسماني، به استثناي ماه و خورشيد، دور و نسبتاً كم فورغ اند. تلسكوپ تا حد ممكن نور جمع آوري مي كند؛ به همين سبب،يكي از مهم ترين ويژگي هاي تلسكوپ،قطر دهانه آن است. دو نوع تلسكوپ وجود دارد بازتابي ها باستفاده از آيينه و شكستي ها با استفاده از عدسي نور را جمع مي كنند.

بيش تر تلسكوپ هاي حرفه اي امروزي بازتابي هايي با آينه هاي چند متري اند كه بر فراز قله كوه ها، بالاتر از آشفتگي هاي حاصل از حركت هوا در لايه هاي پاييني جو، قرار گرفته اند.

اخترشناسان به چند دليل تلسكوپ هاي بازتابي را به تلسكوپ هاي شكستي ترجيح داده اند.

1-آيينه هاي بزرگ مي توانند به نازكي آيينه هاي كوچك باشند، اما عدسي بزرگ مي بايست ضخيم تر باشند و در نتيجه سنگين تر مي شوند.

2-يك عدسي دو سطح دارد كه مي باست صيقل داده شده و تميز شود؛ آينه ها فقط يك سطح دارند.

3-شيشه نور را جدب مي كند و در شيشه هاي ضخين تر نور بيشتري جذب مي شود.

4-عدسي ها فقط توسط قسمت بيروني و در اطراف محكم مي شوند، اما آيينه ها توسط تمام قسمت پشت محكم مي شوند.

5-در عدسي هاي بزرگ شيشه به واسطه وزنش تغيير شكل مي دهد و تصوير در خارج از كانون شكل مي گيرد.

6-در عدسي، رنگهاي مختلف با مقادير متفاوتي شكسته مي شوند. رنگ آبي بيشتر از نور قرمز منحرف مي شود.

 

نخستين تلسكوپ بازتابي

آيزك نيوتن، نخستين فردي بود كه بررسي تجزيه نور و شكل گيري طيف از طريق منشور پرداخت، او نتيجه گرفت كه عدسي ها همواره تصاويري با تجزيه و خطاي رنگي ايجاد مي كنند از اين رو به طراحي تلسكوپي پرداخت كه به جاي عدسي در آن براي گردآوري نور، از آيينه استفاده مي شد. تلسكوپ بازتابي او در سال 1668 ميلادي ساخنه شد و وي نخستين تلسكوپ بازتابي را ساخت از اين رو به تلسكوپ هاي بازتابي، انعكاسي و نيوتني هم مي گويند.

رصدخانه

تلسكوپ هاي بزرگ در مكاني ثابت نصب مي شوند. براي حفاظت از تلسكوپ ها و لوازم جانبي آن ها، تلسكوپ ها را درون ساختماني قرار مي دهند كه اغلب به صورت گنبدي دوار و بزرگ است.

شكاف باز و بسته شونده اي در گنبد، پنجره اي است كه تلسكوپ از آن به آسمان مي نگرد. اين ساختمان محافظ تلسكوپ و ابزارهاي آن از گرما و تابش خورشيد در روز، گرد و غبار، برف و باران است. از سوي ديگر، سبب كاهش نورهاي مزاحم محيط بر تلسكوپ و دستگاه هاي حساس رصدخانه مي شود.به سبب حركت تلسكوپ در پيمايش كره آسمان، فضايي گنبدي انتخاب مناسبي است. گنبد نيز با حركت آرام تلسكوپ به دنبال ستاره ها و اجرام سماوي جا به جا مي شود.

 

نخستين رصدخانه در عصر تلسكوپ ها

در دهه 1670 ميلادي، رصدخانه پاريس نخستين رصدخانه مجهز به تلسكوپ در جهان بود. پيش از عصر تلسكوپ، رصدخانه هاي تاريخي بسياري مانند رصدخانه بزرگ مراغه ساخته شده بود.

 

رصدخانه هاي ايران

تا زمستان 1388، بيش از 30 رصدخانه در ايران براي كاربري آموزشي، تفريحي و تحقيقاتي ساخته شده استكه بيشتر آن ها به دانشگاه ها و مراكز آموزشي تعلق دارد و برخي نيز متعلق به مراكز عمومي، انجمن ها و مراكز نجوم است يا براي استفاده شخصي ساخته شده اند.

 

رصدخانه ملي ايران

اخترشناسان حرفه اي در انتظار ساخت تلسكوپ بزرگي در ايران اند كه براي تحقيقات به روز اخترشناسي قابل استفاده باشد. طرح رصدخانه ملي، تلسكوپي به قطر حدود 3 متر است كه بزرگترين تلسكوپ منطقه خواهد شد. اين تلسكوپ با توجه به توانايي هدايت روبوتي، آشكارسازها و ساختار اپتيك جديد، در كنار تلسكوپ هاي غول پيكر جهان، تلسكوپي توانا خواهد شد و علاوه بر رفع نياز شماري از تحقيقات داخلي، در طرح هاي بين المللي با حضور شبكه اي از تلسكوپ ها همكاري خواهد كرد.

 

بزگترين رصدخانه هاي جهان

تلسكوپ بسيار بزرگ VLT كه مي توان گفت گردآوري نور آن برابر با آيينه 4/16 متري است.

تلسكوپ دوچشمي بزرگ LBT گردآوري نور آن برابر با آيينه 8/11 متري است.

تلسكوپ بزرگ جزاير قناري GTC كه قطر آيينه آن 4/10 متر است.

تلسكوپ بزرگ آفريقاي جنوبي SALT با قطر مفيد 8/9 متر.

تلسكوپ هابي – ابرلي با قطر مفيد 2/9 متر.

تلسكوپ كك 1 كه قطر آيينه آن 10 متر است.

تلسكوپ كك 2 دوقلوي تلسكوپ كك 1 است.

تلسكوپ سوبارو كه قطر آيينه آن 3/8 متر است.

تلسكوپ جميني شمالي كه قطر آيينه آن 1/8 متر است.

تلسكوپ جميني جنوبي كه قطر آيينه آن 1/8 متر است.

تلسكوپ چند آيينه اي MMT كه قطر آيينه آن 5/6 متر است.

تلسكوپ BTA كه قطر آيينه آن 6 متر است.

تلسكوپ ماژلان1 كه قطر آيينه آن 6/5 متر است.

تلسكوپ ماژلان2 كه قطر آيينه آن 6/5 متر است.

تلسكوپ هيل كه قطر آيينه آن 5 متر است.

 

آينده تلسكوپ هاي بزرگ

فن آوري ساخت آيينه هاي سبك و آيينه هاي چند تكه اي غول پيكر، آينده شگفتي را از اختر شناسي رسم مي كنند. امنون روياي اخترشناسان تلسكوپ هاي بسيار بزرگ تر است.

طرح تلسكوپ غول پيكر ماژلان با هفت آيينه نخستين نمونه از اين غول هاي آينده است كه احتمالا در سال 2018 كامل خواهد شد، قطر اين تلسكوپ 5/24 متر خواهد بود.

تلسكوپ فوق بزرگ ELT با آيينه 42 متري چند تكه، اروپايي ها مي سازند كه احتمالاً تا پايان دهه2010 ميلادي كامل خواهد شد.

 

تلسكوپ فضايي هابل

بهترين تلسكوپ براي اخترشناساني كه در جست و جوي تصاوير فوق العاده واضه از اعماق كيهان اند، تلسكوپ فضايي هابل است. هابل، كه پس از چند دهه برنامه ريزي در سال 1990/1369 به فضا پرتاب شد، رصدخانه اي بي سرنشين است. اين تلسكوپ در مداري به ارتفاع حدود 600 كيلومتري قرار گرفته است.

 

مزاياي تلسكوپ هاي فضايي

تلسكوپ هايي كه كيهان را از روي زمين مي نگرند، بايد از ميان جو آشفته زمين به بالا خيره شوند و جو پيوسته نور ستاره ها و كهكشان ها را منحرف و آشفته مي كند،درست مثل اينكه از ميان آب هاي آشفته در اسخري شلوغ به اطرافتان نگاه مي كنيد.

به همين سبب است كه به نظر مي رسد ستاره ها چشمك مي زنند.هابل از قرار گاهش برفراز جو ديد واضح و روشني از همه چيز در كيهان دارد؛ از سيارات نزديك تا اختروش هايي در فاصله ميلياردها سال نوري از ما.

 

منبع: پارس اسكاي