انواع مدل‌های شبکه

[Mehdi.Aref 26,774]

در يک شبکه ، يک کامپيوتر می تواند هم سرويس دهنده وهم سرويس گيرنده باشد. يک سرويس دهنده (Server) کامپيوتری است که فايل های اشتراکی وهمچنين سيستم عامل شبکه که مديريت عمليات شبکه را بعهده دارد - را نگهداری می کند.

برای آنکه سرويس گيرنده " Client" بتواند به سرويس دهنده دسترسی پيدا کند ، ابتدا سرويس گيرنده بايد اطلاعات مورد نيازش را از سرويس دهنده تقاضا کند. سپس سرويس دهنده اطلاعات در خواست شده را به سرويس گيرنده ارسال خواهد کرد.

سه مدل از شبکه هايی که مورد استفاده قرار می گيرند ، عبارتند از :

1 - شبکه نظير به نظير " Peer- to- Peer "

2 - شبکه مبتنی بر سرويس دهنده " Server- Based "

3 - شبکه سرويس دهنده / سرويس گيرنده " Client Server"

 

 

مدل شبکه نظير به نظير:

در اين شبکه ايستگاه ويژه ای جهت نگهداری فايل های اشتراکی وسيستم عامل شبکه وجود ندارد. هر ايستگاه می تواند به منابع ساير ايستگاه ها در شبکه دسترسی پيدا کند. هر ايستگاه خاص می تواند هم بعنوان Server وهم بعنوان Client عمل کند. در اين مدل هر کاربر خود مسئوليت مديريت وارتقاء دادن نرم افزارهای ايستگاه خود را بعهده دارد. از آنجايی که يک ايستگاه مرکزی برای مديريت عمليات شبکه وجود ندارد ، اين مدل برای شبکه ای با کمتر از 10 ايستگاه بکار می رود .

مدل شبکه مبتنی بر سرويس دهنده :

در اين مدل شبکه ، يک کامپيوتر بعنوان سرويس دهنده کليه فايل ها ونرم افزارهای اشتراکی نظير واژه پرداز ها، کامپايلرها ، بانک های اطلاعاتی وسيستم عامل شبکه را در خود نگهداری می کند. يک کاربر می تواند به سرويس دهنده دسترسی پيدا کرده وفايل های اشتراکی را از روی آن به ايستگاه خود منتقل کند

سرويس دهنده / سرويس گيرنده :

در اين مدل يک ايستگاه در خواست انجام کارش را به سرويس دهنده ارائه می دهد وسرويس دهنده پس از اجرای وظيفه محوله ، نتايج حاصل را به ايستگاه در خواست کننده عودت می دهد. در اين مدل حجم اطلاعات مبادله شده شبکه ، در مقايسه با مدل مبتنی بر سرويس دهنده کمتر است واين مدل دارای کارايی بالاتری می باشد.

 

انواع شبکه از لحاظ جغرافيايی:

نوع شبکه توسط فاصله بين کامپيوتر های تشکيل دهنده آن شبکه مشخص می شود:

 

 

شبکه محلی " LAN= Local Area Network"]8] :

ارتباط واتصال بيش از دو يا چند رايانه در فضای محدود يک سازمان از طريق کابل شبکه وپروتکل بين رايانه ها وبا مديريت نرم افزاری موسوم به سيستم عامل شبکه را شبکه محلی گويند. کامپيوتر سرويس گيرنده بايد از طريق کامپيوتر سرويس دهنده به اطلاعات وامکانات به اشتراک گذاشته دسترسی يابند. همچنين ارسال ودريافت پيام به يکديگر از طريق رايانه سرويس دهنده انجام می گيرد. از خصوصيات شبکه های محلی می توان به موارد ذيل اشاره کرد:

1 - اساسا در محيط های کوچک کاری قابل اجرا وپياده سازی می باشند.

2 - از سرعت نسبتا بالايی برخوردارند.

3 - دارای يک ارتباط دايمی بين رايانه ها از طريق کابل شبکه می باشند.

اجزای يک شبکه محلی عبارتند از :

الف - سرويس دهنده

ب - سرويس گيرنده

ج - پروتکل

د- کارت واسطه شبکه

ط - سيستم ارتباط دهنده

شبکه گسترده " WAN = Wide Area Network" ]9]:

اتصال شبکه های محلی از طريق خطوط تلفنی ، کابل های ارتباطی ماهواره ويا ديگر سيستم هايی مخابراتی چون خطوط استيجاری در يک منطقه بزرگتر را شبکه گسترده گويند. در اين شبکه کاربران يا رايانه ها از مسافت های دور واز طريق خطوط مخابراتی به يکديگر متصل می شوند. کاربران هر يک از اين شبکه ها می توانند به اطلاعات ومنابع به اشتراک گذاشته شده توسط شبکه های ديگر دسترسی يابند. از اين فناوری با نام شبکه های راه دور " Long Haul Network" نيز نام برده می شود. در شبکه گسترده سرعت انتقال داده نسبت به شبکه های محلی خيلی کمتر است. بزرگترين ومهم ترين شبکه گسترده ، شبکه جهانی اينترنت می باشد.

 

منبع:سایت دانشگاه علوم پزشکی گلستان