ا ير ا ن و يا پرشيا

[ماتینا 4,434]

آریاها در پی سرمای واپسین یخبندان از سرزمینهای روسیه بسوی نیمروز یا (جنوب) کوچ کردند. امروز این کوچوران را «هند و اروپایی» می نامند. این ها در میانه راه در دو گروه از هم سوا شدند، گروهی رهسپار اروپا و گروه دیگر راه نیمروز(جنوب) را پیش گرفتند. پس از اندک زمانی این دسته نیز در دو گروه دیگر از هم جدا شدند گروهی از کوه های هندوکش گذشتند و در کنار رود سند خانمان ساختند که امروزه آنان را بنام هندیان می شناسیم، وگروه دیگر در کرانه های دو رود سیحون و جیحون و سرزمینهای خوارزم و خیوه و هرات در خاور دریای خزر و شمال افغانستان و خراسان امروزی ماندگار و آنجا را «ائرینه وئجه» یا ( ایران ویج ) نامیدند

 

در شاهنامه فردوسی 720 بار نام « ايران » و 350 بار نام «ايرانی » و « ايرانيان » آمده است .

 

«ويكاندر» Wikander (ايرانشناس برجستة سوئدی) معتقد است كه: «آگاهی ملی در ايران از زمان اشكانيان آغاز گرديده و از همين زمان، درفش كاويانی درفش ملی، و نام ايران، نام رسمی اين سرزمين شده است» .

 

در باره جايگزينی وا ژه پرشيا, بجای ايران وبکاربردن نام ايران, بجای پرشيا, دلا ئل فراوانی وجود دارد.

 

جايگزينی وا ژه پرشيا به جای ايران نماينده تمدن وفرهنگ وافتخاراتی که مارا دربرابر بيگانگان سربلند وسرفرا ز نشان بدهد نيست. به ويژه اينکه بکاربردن نام ايران مارا از اين امتياز محروم ميسازد.

 

1 – 98 درصد مردم کشور های ديگر نميدانند پرشيا کجا است. در نقشه های جغرافیا هم چنين کشوری مشخص نشده است.

 

2 – پرشيا تلفظ نادرستی ازنام پارس است که مورخان يونانی به غلط, کشوربزرگ ايران را به نام يکی از استانهای آن (پارس) ناميده اند واين اشتباه حدود دوهزاروپا نصد سال بين اروپائيان رايج بوده است. آيا اين اشتباه تاريخی بايستی تا ابد ادامه يابد؟

 

3 – اصولا چرا بايدما بخاطربيگانگان ازنام پرافتخار"ايران" که در جای جای تاريخ و نگاره های سنگی به ثبت رسيده چشم پوشی کنيم وزيرنامی غلط که دشمنان, ماراشناخته اند خودرا پنهان سازيم؟ بيگانگانی که درطی دوهزار و پانصدسا ل ايران را پرس يا پرشيا يا پرزيا ناميده اند قسمتی ازخاک مارا تصرف و انواع اهانتها را بما روا داشته اند؟ آ يا اين خاور شناسان اروپائی نبوده اند که دانشمندان ما را عرب معرفی کرده اند؟

 

4 – خوشبختانه درنتيجه تبليغات چند دهه اخيروحوادث گوناگونی که در کشورما رويداده نام ايران دراذهان مردم جهان جا افتاده وحتی درلغتنامه ها وفرهنگ های بيگانه نيزبعداز واژه ايران درپرانتز نام پرشيا وياپرس راگذاشته اندوبرعکس نيزدرجلو نام پرشيا, ايران رانامبرده اند .

 

5 – اينکه ادعاشده که کشورهای ديگرنيزدارای دونام هستند مثل آلمان ومصر و سوئيس و دليلی نيست که مانيزدونام داشته باشيم بويژه آنکه ايران نامی کهن است که ديرينگی آن به سه هزا ر وهفتصدسا ل پيش ميرسد ودرا وستا نيزبصورت ((ای ران واج ئو)) يا ايرانويچ از آن نام برده شده است. آيا بهترنيست که اين نام پرافتخار رانگهداری وبه جهانيان بشناسائيم ؟

 

6 – نام ايران نام عام است که شامل استانهای متعدد ميشود واگرافتخاراتی برای کشورما وجوددارد, کليه اقوام واستانهای کشوردرآ ن سهيم بوده وسزاوار نيست که نام يک استان (پارس) رابه کشوربزرگ ايران اطلاق کنيم درحاليکه نام مردم ايران مثل آذربايجانيها و –خراسانيها وخوزستانيها و..... درآفرينش تمدن وافتخارات سهيم بوده ا ندو اينکار بويژه بجنجال ترک وفارس دامن می زند.

 

7 – همه ميدانيم که اشکانيان حدود پانصد سا ل وساسانيان حدود چهار صد وسی سال درايران فرمانروائی کرده وبرای ايرانيان افتخارات بزرگی کسب نموده اند. ساسانيان که خود اهل فارس بوده اند در تمام سنگ نبشته های خوداز کشورايران و انيران (غيرايران) نام برده اند وحتی کوروش بزرگ نيز دراعلاميه معروف خود, خود را شاه انشان يا انزان ناميده است.

 

8 – اما موضوع تشابه نام ايران وعراق نبايد مارا از نام اصلی وپرافتخارايران محروم سازد ازطرفی ميدانيم که عراق درگذشته قسمتی ازخاک ايران بوده است و واژه عرا ق صورت عربی اراک است که باواژه ايران پيوند ديرينه دارد .

 

9 – استناد به کتاب هائی که به غلط و از روی غرض جايگزينی پرشيا با ايران را تشويق می کنند بدون مطالعه اشتباه است.

 

10 – امروزه خريداران فرش ايرانی هم فرش را با نام های ايرانی نائين، تبريز، هريس، کرمان و....می شناسند. کسادی بازار فرش ايران ناشی ازسياست اقتصادی نادرست جمهوری اسلامی بوده است.

 

11 – درمورد واژه زبان پارسی (فارسی) که بجای پرشيان بکار ميرود, نبايست تعصب بخرج داد زبان ما پارسی است, چرا بايد ازبکاربردن اين نام ازطرف ديگران دلگيرشويم و واژه نادرست پرشين رابآ ن ترجيح دهيم. در اصل زبان ايران پارسی دری است.

 

زبان دری ويا پارسی دری, درخراسان بزرگ رواج داشته ودراين استان پرورش وتکامل يافته است وقديمی ترين شاعرا ن وگويندگان اين زبان درآ ن استان ظهورنموده وپيشگام شاعران وگويندگان بعدی بوده ا ند.ناصرخسروشاعردا نشمندبزرگ چنين سروده:

 

من آ نم که درپای خوکان نريزم مراين پربها لفظ دٌرُ دری را

 

وخواجه حافظ شيرازی نيز فرموده:

 

زشعردلکش حافظ کسی بودآگاه که لطف طبع وسخن گفتن دری داند

 

بعد از حملة اعراب و استقرار اسلام، خود آگاهی ملی، اساساً از طريق حفظ و رواج زبان پارسی، تداوم يافت