زن در قانون اساسی

[پسری از بابلسر 1,800]

سوال : چرا زن در قانون اساسی تنها زمانی که همسر یا مادر است به رسمیت شناخته می شود و به عنوان یک انسان مستقل در قانون اساسی جایگاهی ندارد ؟

پاسخ : مطابق با اصل بیستم قانون اساسی ؛ " همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسان ، سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند " به این ترتیب اصول قانون اساسی ، مردان و زنان را به طور مشترک و یکسان مد نظر قرار داده و اصل بیستم هم بر همین موضوع تاکید نموده است .

علاوه بر آن ، اصل 21 قانون اساسی ، توجه ویژه ای را به مسائل زنان معطوف نموده است .

 

براساس این اصل " دولت موظف است حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید و امور زیر را انجام دهد : 1- ایجاد زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او .

2- حمایت مادران بالخصوص در دوران بارداری و حضانت فرزند و حمایت از کودکان بی سرپرست .

3- ایجاد دادگاه صالح برای حفظ کیان و بقای خانواده .

4- ایجاد بیمه خاص بیوگان و زنان سالخورده و بی سرپرست .

5- اعطای قیومیت فرزندان به مادران شایسته در جهت غبطه آنها در صورت نبودن ولی شرعی " .

این اصل حاکی از نگاه جانبدارانه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نسبت به زن و حساسیت خاص به حقوق زنان می باشد .

با نگاهی به اصل فوق مشاهده می گردد که سه بند این اصل (2 ، 3،5) با اشاره به نقش های مادری و همسری زن سعی داشته است با حمایت ویژه از زنان در کانون خانواده از امکان تضییع حق ایشان در خانواده جلوگیری به عمل آورد اما در دو بند دیگر از اصل فوق (1و4) اساسا زن را فارغ از جایگاه او در خانواده مد نظر قرار داده و دولت را موظف نموده تا به حمایت ویژه از زنان ، فارغ از نقش همسری یا مادری ، بپردازد .

بنابراین در پاسخ سووال مطرح شده می بایست خاطر نشان نمود که اولا اصول مختلف قانون اساسی زن و مرد را به طور یکسان مدنظر قرار می دهد و ثانیا قانون اساسی در یک اصل مهم ، به طور خاص توجه ویژه ای را نسبت به زنان ، به لحاظ زن بودن ، همسر بودن و مادر بودن معطوف نموده است .

خبرگزاری زنان ایران