رفتن به مطلب

ضعف‌‌هاي نظامي روسيه و انفعال در مذاكرات كنترل تسليحات


.Godfather.

ارسال های توصیه شده

برگرفته از موسسه مطالعات ایران و اوراسیا

منبع اصلی و نویسنده :الكساندر خرامچيخين، روزنامه «ني‌زاوي‌سي‌مايا گازي‌يِتا»

 

مقدمه

 

هرچند اخبار اخیر در مورد تدوین پیمان جديد كنترل تسليحات راهبردي تهاجمي ميان روسيه و امريكا حاکی از تلطيف مواضع پيشين مسكو در زمينه ‌ارائه ‌اطلاعات ‌تله‌متريك درباره‌ آزمايش موشك‌هاي جديد روسي به واشنگتن‌ است، اما ‌ايالات متحده همچنان بر مخالفت با بازرسي‌هاي دائم از كارخانه‌ موشك‌سازي «ووتكينسك» تأكيد دارد. به تأكيد تحليل‌گران اين مسئله بيش از هرچيز به اين دليل است كه روسيه بيش از هر كشور ديگر به ضعف‌هاي مفرط خود در زمينة موشك‌هاي راهبردي واقف است و همين مسئله اين كشور را در برابر امريكا در موضع ضعف قرار مي‌دهد. بر همين اساس است كه كرملين تلاش دارد، با تأكيد بر ارتباط ميان پيمان جديد كنترل تسليحات راهبردي و سپر موشكي امريكا در اروپاي شرقي از واشنگتن در حوزه‌هاي ديگر كسب امتياز كند.

لینک به دیدگاه

ضعف‌ تسليحات راهبردي هوايي روسيه

 

 

در ‌حال ‌حاضر ‌ايالات ‌متحده واجد ‌حدود ‌900 ‌حامل کلاهک هسته‌ای‌ (بدون ‌احتساب ‌70 ‌فروند ‌بمب‌افكن ‌بي-1-بي ‌كه ‌گويا ‌از ‌نيروهاي ‌هسته‌اي ‌خارج ‌شده‌اند) ‌و ‌5700 ‌«واحد ‌رزمي» ‌است. ‌اگر ‌هر ‌بمب‌افكن ‌بي-2 ‌به ‌عنوان ‌يك ‌واحد ‌رزمي ‌تلقي ‌شود ‌و بپذیریم ‌كه ‌در ‌100 ‌عدد ‌از ‌450 ‌عدد ‌موشك ‌باليستيكي ‌قاره‌پيماي ‌«مينيتمن-3» ‌يك ‌واحد ‌رزمي ‌نصب ‌شده، ‌اين ‌رقم ‌را ‌مي‌‌توان ‌درست ‌دانست. ‌اما ‌اگر ‌قبول ‌كنيم ‌كه ‌اكثر ‌موشك‌هاي ‌«مينيتمن» ‌به ‌3 ‌واحد ‌رزمي ‌مجهز ‌شده‌اند، ‌در ‌اين ‌صورت ‌رقم ‌جمعي ‌برابر ‌5900 ‌واحد ‌رزمي ‌مي‌شود. روسيه در ‌1 ژوئيه ‌2009 ‌، تعداد ‌608 ‌حامل کلاهک هسته‌ای ‌با ‌2683 ‌واحد ‌رزمي ‌در اختیار داشت. ‌لازم ‌به ‌ذکر ‌است ‌كه‌ از ‌1 ‌ژانويه ‌سال ‌2000 ‌كه ‌ولاديمير ‌پوتين ‌وارد ‌كرملين ‌شد، ‌نيروهاي ‌هسته‌اي ‌راهبردی ‌فدراسيون ‌روسيه ‌داراي ‌1165 ‌حامل کلاهک هسته‌ای ‌با ‌5842 ‌واحد (قسمت) ‌رزمي ‌بود. بر اين اساس، ‌روند ‌احياي ‌توانمندي ‌نيروهاي ‌مسلح ‌روسيه ‌ادامه داشته و روندي رو به رشد بوده ‌است.

 

نكته مهم ‌اين ‌است ‌كه ‌امريكايي‌ها ‌طي ‌دهساله ‌اول ‌قرن ‌21 ‌تسليحات ‌راهبردی ‌توليد نمي‌كردند، ‌ولي ‌در ‌روسيه ‌توليد ‌اين ‌نوع ‌سلاح‌ها ‌هيچ گاه ‌متوقف ‌نشده ‌است. با اين حال ‌در ‌سال‌هاي دهه1990 ‌موازنه ‌واقعي ‌بين ‌روسيه ‌و ‌آمريكا ‌درعمل وجود ‌داشت، اما هم اکنون، ‌برتري ‌آمريكا ‌در ‌زمينه ‌حامل‌هاي کلاهک هسته‌ای ‌به 5/1 ‌برابر و ‌در ‌زمينه ‌واحد‌هاي ‌رزمي ‌به ‌بيش ‌از ‌2 ‌برابر‌ ‌افزايش يافته ‌است. ‌اين ‌در ‌حالي ‌است ‌كه ‌نيروهاي ‌هسته‌اي ‌راهبردي ‌روسيه ‌مانند ‌تمام ‌نيروهاي ‌مسلح ‌اين كشور روند رو به ضعف ملموسي را طي مي‌كنند.

 

‌نیروی ‌دريايي روسیه ‌در عمل ‌از ‌بين ‌رفته ‌است ‌(در باره نيازي نيست كه ‌بار ‌ديگر فرآيند ساخت ‌موشك ‌«بولاوا» ‌ و اين ‌كه ‌قبل ‌از ‌اينكه تولید، كاملاً از رده خارج شد، ‌يادآوري شود). ‌نیروی ‌زميني روسيه نيز به صورت روزافزوني در حال تضعيف است. ‌از ‌1 ‌ژانويه ‌سال ‌2000 ‌تا ‌1 ‌جولاي ‌2009 ‌در شاكلة ‌نيروهاي ‌موشكي ‌راهبردی ‌روسيه، ‌431 ‌موشك ‌باليستيكي ‌قاره‌‌پيما ‌با ‌2334 ‌قسمت ‌رزمي ‌از ‌رده ‌خارج ‌شده ‌و ‌تنها ‌42 ‌موشك ‌با ‌42 ‌قسمت ‌رزمي جایگزین ‌شده ‌است. ‌ ‌نيروهاي هوايي ‌در بخش هسته‌اي ‌فعلاً ‌ثبات ‌خود ‌را ‌حفظ ‌كرده‌ است، اما ‌با ‌توجه ‌به عدم تولید و طراحی ‌بمب‌افكن‌هاي ‌جديد، واضح ‌است ‌كه ‌اين بخش از نيروهاي مسلح روسيه ‌نيز ‌بزودي کارآمدي خود را از دست خواهد داد.

لینک به دیدگاه

ناكارآمدي اصلاحات نظامي

 

 

‌واقعيت ‌اين ‌است ‌كه ‌پیمان ‌جديد كاهش ‌تسليحات ‌راهبردي ‌تهاجمي ‌كه ‌ممكن ‌است ‌ ‌طي ماه‌هاي آتي به ‌امضا ‌برسد، ‌پیماني ‌درباره ‌خلع ‌سلاح ‌داوطلبانه ‌يكجانبه‌ ايالات ‌متحده ‌خواهد ‌بود. ‌اين ‌امر ‌كمكی به روسیه ‌نخواهد ‌كرد، ‌زيرا کاهش ‌نيروهاي ‌هسته‌اي ‌روسيه به خودي خود ‌همچنان ‌ادامه ‌دارد ‌و این موضوع ارتباطی با ‌پیمان‌هاي ‌بين‌‌المللي ‌ندارد. ‌برتري ‌آمريكا ‌در ‌اين ‌زمينه ‌حتي ‌بعد ‌از ‌كاهش‌هاي ‌داوطلبانه ‌بيش ‌از ‌پيش ‌افزايش ‌خواهد ‌يافت. در ‌اين ‌رابطه ‌بايد ‌به ‌يك موضوع ‌مهم ‌ديگر نیز ‌اشاره ‌كرد. ‌مسكو برای ‌پدافند ‌ضد‌موشكي ‌اهمیت فراوانی قائل ‌است، حال آنكه ‌موضوع ‌پدافند ‌هوايي ‌را ‌ناديده ‌مي‌‌گيرد. اين در حالي است كه ‌پدافند ‌هوايي، ‌عامل ‌تعيين ‌كننده‌ استقامت ‌نيروهاي ‌راهبردي ‌هسته‌اي ‌و ‌ساير ‌نيروهاي ‌مسلح ‌فدراسيون ‌روسيه ‌و ‌نيز ‌نهادهاي ‌اداري ‌و ‌صنعتي اين ‌كشور ‌است. علی‌رغم تاکید بر این مساله ‌در ‌مي ‌2008، ‌تا ‌كنون ‌اصلاحات ‌مهمي در اين زمينه ‌صورت ‌نگرفته‌ است.

 

در ‌جريان نوسازی ‌نيروهاي ‌مسلح ‌فدراسيون ‌روسيه، ‌بخش ‌عمده ‌واحدهاي ‌ضد‌‌هوايي ‌ارتشي ‌به ‌نيروي ‌هوايي ‌و ‌ضد‌‌هوايي ‌تعلق ‌گرفت. ‌همه ‌تيپ‌هاي ‌باقي ‌مانده ‌اس-300 ‌و ‌چهار ‌تيپ ‌سامانه ‌ضد‌‌هوايي ‌«بوك»‌ به ‌تركيب ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي پيوستند. ‌براي ‌نيروي ‌زميني نيز ‌9-7 ‌تيپ ‌موشكي ‌ضد‌‌هوايي مجهز ‌به ‌سامانه ‌ضد‌‌هوايي ‌«بوك» ‌باقي ‌مانده‌ است ‌كه ‌در ‌سراسر روسيه ‌از ‌پترزبورگ ‌تا ‌ولادي‌واستوك ‌مستقر ‌شده‌اند. ‌اين ‌امر ‌يك ‌بار ‌ديگر ‌نشان ‌مي‌‌دهد ‌كه‌ از ‌اين پس، ‌نيروي ‌زميني ‌روسيه ‌در ‌صورت عدم ‌پشتيباني ‌ضدهوايي ‌نمي‌تواند مبادرت به ‌عمليات‌هاي ‌نظامي ‌كند. ‌حتي ‌كساني ‌كه ‌متخصص ‌امور ‌نظامي ‌نيستند، ‌اهميت ‌اين ‌عامل ‌را ‌درك ‌مي‌‌كنند. ‌البته ‌در ‌چارچوب ‌اصلاحات ‌اخير، ‌نيروی ‌مسلحي ‌ايجاد ‌شده‌ ‌كه ‌قادر ‌نيست ‌هيچ ‌خطري ‌را ‌دفع ‌كند. ‌لازم به ذکر است ‌كه ‌تركيب ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي ‌(كه ‌بخشي ‌از ‌نيروي ‌هوايي ‌روسيه ‌را ‌تشكيل ‌مي‌‌دهد) ‌شامل ‌31 ‌هنگ ‌اس-300 ‌و ‌اس-400، ‌چهار ‌يا ‌پنج ‌هنگ ‌اس-300-و ‌و ‌چهار ‌هنگ ‌«بوك» ‌است. ‌اين ‌تعداد ‌سامانه‌‌هاي ‌ضد‌‌هوايي ‌براي ‌دفع ‌تجاوز ‌هوايي ‌كفايت ‌نمي‌كند.

 

در ‌حال ‌حاضر ‌تنها ‌مسكو ‌و ‌پترزبورگ، ‌حومه‌‌ ‌اين شهرها ‌و ‌نيز ‌مناطق ‌استقرار ‌ناوگان‌هاي ‌نظامي ‌بالتيك، ‌شمال ‌و ‌اقيانوس ‌آرام زير ‌پوشش ‌مناسبي ‌قرار ‌گرفته‌اند. ‌در ‌مناطق ‌كراسنودار ‌و ‌خاباروفسك ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي ‌كمابيش ‌مؤثري ‌مستقر ‌شده‌ است. ‌ولي دیگر بخش های ‌كشور ‌عظيم روسیه‌ ‌كاملاً ‌باز ‌است. ‌حتي ‌12 ‌منطقه ‌روسيه ‌كه ‌رسماً ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي ‌دارند، ‌از ‌پوشش ‌كافي ‌ضد‌‌هوايي ‌برخوردار ‌نيستند. ‌نكته شايان ذكر اينكه در ‌62 ‌منطقه ‌روسيه، ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي ‌حضور ‌ندارد. ‌حتي ‌بعضي ‌لشگرهاي ‌موشكي ‌راهبردی ‌و ‌مناطق ‌مهم ‌صنعتي ‌از ‌پوشش ‌ضد‌‌هوايي ‌بي ‌بهره ‌هستند.

 

بايد ‌افزود ‌كه ‌سامانه ‌ضد‌‌هوايي ‌«بوك» ‌كه‌ از ‌نيروي ‌زميني ‌به ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي ‌منتقل ‌شده‌، نمی‌تواند به عنوان ‌ضد‌‌هوايي ‌عمل کند، زیرا ‌يك ‌سامانه ‌صرفاً ‌ارتشي ‌است ‌كه ‌برد ‌آن ‌ ‌32 ‌كيلومتر ‌است و ‌براي ‌فعاليت ‌ضد‌‌هوايي ‌كافي ‌نيست. ‌افزون بر اين، بيش ‌از ‌نیمی از ‌هنگ‌هاي ‌اس-300 ‌(16 ‌هنگ) ‌به ‌سامانه‌اس-300-پ-اس ‌مجهز ‌شده‌اند. اين در حالي است كه ‌اين ‌سامانه ‌اواسط ‌سال‌هاي ‌1980 ‌به ‌رده ‌تسليحات ‌پيوسته ‌و ‌پاسخگوي ‌مقتضيات ‌کنوني ‌نيست.

لینک به دیدگاه

عدم كفايت سامانه‌هاي جديد

 

 

تا ‌كنون ‌فقط ‌دو واحد مجهز به ‌سامانه ‌پرآوازه‌ اس-400 ‌در ‌اختيار ‌نيروهاي ‌مسلح ‌روسيه ‌قرار ‌گرفته‌ است. ‌امكانات ‌محدود ‌توليدي ‌صنايع ‌دفاعي ‌و ‌مشكلات ‌جدي ‌كه ‌در ‌جريان ‌بهره‌برداري ‌از ‌اس-400 ‌بروز ‌كرد، ‌سبب چنين نتيجه‌اي شد. ‌در ‌برنامه ‌دولت براي تجهيز واحدهاي ارتش به ‌تسليحات جديد ‌براي ‌سال‌هاي ‌2015-2006، ‌پيش بيني ‌شده ‌بود ‌كه ‌‌تا ‌سال ‌2015 ‌روسیه به ‌18 ‌تيپ ‌اس-400 ‌مجهز شود، ‌ولي ‌اولاً، ‌اين ‌برنامه ‌در ‌همه ‌زمينه‌‌ها ‌با ‌ناكامي ‌روبرو ‌شده ‌و ‌نمي‌‌تواند ‌به ‌طور ‌كامل ‌اجرا ‌شود. ‌ثانياً، ‌حتي ‌اگر ‌اجرا ‌مي‌شد، ‌18 ‌تيپ ‌نمي‌‌توانستند ‌پدافند ‌هوايي ‌نه ‌تنها ‌تمام ‌كشور، ‌بلكه ‌حتي ‌تأسيسات ‌و ‌اهداف ‌اساسي ‌را ‌بر ‌عهده ‌گيرند.

 

‌این ادعا ‌كه ‌كارآيي ‌اس-400 ‌از ‌اس-300 ‌سه ‌برابر ‌بالاتر ‌و ‌لذا ‌تعداد مورد نیاز آن ‌3 ‌برابر ‌كمتر ‌است، ‌چيزي ‌جز ‌دروغ ‌محض ‌نيست. ‌كارآيي ‌اس-300 ‌در ‌مبارزه ‌با ‌اهداف هوایی ‌80-70% ‌است. ‌بديهي ‌است ‌كه ‌كارآيي ‌نمي‌‌تواند ‌از ‌100% ‌بالاتر ‌باشد، به ‌عبارت ‌ديگر، ‌نمي‌‌توان ‌به ‌وسيله ‌يك ‌موشك ‌بيش ‌از ‌يك ‌هدف ‌را ‌سرنگون ‌كرد. ‌بنا‌بر‌اين، ‌افزايش ‌كارآيي ‌اس-300 ‌به ‌ميزان ‌سه ‌و ‌حتي 5/1 ‌برابر ‌امكان‌پذير ‌نيست. ‌فقط ‌در ‌حالت ‌ايده‌آل ‌و ‌بدون ‌موانع ‌خارجي، ‌كارآيي ‌100 ‌درصدي ‌مي‌‌تواند ‌تأمين ‌شود ‌كه ‌در ‌شرايط کنونی‌ چنين ‌وضعيتی ‌تنها ‌در ‌صورت ‌مقابله ‌با ‌نيروي ‌هوايي ‌يكي ‌از ‌كشورهاي ‌آفريقايي ‌می‌تواند حاصل ‌شود. ‌با ‌وجود ‌اينكه ‌اس-400 ‌از ‌نظر طول ‌برد ‌و ‌ارتفاع ‌فعاليت ‌و ‌مقابله ‌با ‌پارازيت‌هاي ‌الكترونيكي ‌از ‌اس-300 ‌قوي‌تر ‌است، ‌اين ‌سامانه ‌نيز ‌نمي‌‌تواند ‌با ‌هر ‌موشك ‌خود بيش از ‌يك ‌هواپيما ‌يا ‌يك ‌موشك ‌سرنگون ‌كند. علاوه بر این، ‌كيفيت ‌هيچ گاه ضرورت ‌كميت ‌را ‌حل ‌نمي‌‌كند. ‌تعداد ‌اهدافي كه ‌سرنگون ‌مي‌شوند، ‌نمي‌‌تواند ‌بيشتر ‌از ‌تعداد ‌موشك‌هاي ‌ضد‌‌هوايي ‌آماده ‌براي جنگ ‌باشند. ‌اگر ‌موشك‌ها ‌نصب ‌نشده‌اند، ‌حتي ‌جنگنده ‌قديمي ‌«فانتوم» ‌بدون ‌هيچ ‌مشكلي ‌از ‌مواضع ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي عبور ‌خواهد ‌کرد. ‌

 

اين ‌مسأله ‌براي ‌سامانه‌هاي ‌اس-300 ‌و ‌اس-400 ‌از ‌آن ‌نظر ‌اصولي به نظر مي‌رسد ‌كه ‌براي ‌نصب ‌موشك‌هاي ‌جديد در ‌هر ‌دو ‌سامانه ‌مذكور، زمان ‌زيادي ‌لازم است. ‌به ‌عبارت ‌ديگر، ‌اگر ‌موشك‌‌هاي نصب شده ‌تمام ‌شوند، ‌حتي ‌در ‌صورت ‌وجود ‌موشك‌هاي ‌ذخيره ‌و ‌ماشين‌هاي ‌انتقال ‌و ‌شارژ ‌در ‌محل ‌استقرار ‌اين ‌سامانه‌ها، ‌اميدي ‌به ‌ازسرگيري ‌فعاليت ‌آن‌ها ‌نيست. ‌به ‌علاوه ‌موشك‌هاي ‌ذخيره و ‌ماشين‌هاي ‌مخصوص نیز آماده نیستند.

 

اين مشكل ‌ ‌تنها ‌در ‌صورتي قابل ارتفاع است ‌كه ‌يك ‌هنگ ‌اس-300-پ ‌شامل ‌6 ‌سامانه ‌با ‌288 ‌موشك ‌آماده ‌براي ‌پرتاب ‌باشد، ‌ولي ‌از مطالب مندرج ‌مي‌‌توان ‌نتيجه ‌گرفت ‌كه ‌نيروي ‌ضد‌‌هوايي ‌روسیه حتي يك ‌هنگ ‌6 ‌سامانه‌اي ‌ندارد. در اين ميان، ‌تنها ‌دو ‌هنگ ‌از ‌5 ‌سامانه ‌برخوردارند. ‌در ‌اكثر ‌هنگ‌ها ‌3-2 ‌سامانه ‌با ‌144-96 ‌موشك ‌وجود ‌دارد. ‌بديهي ‌است ‌كه ‌هر ‌دشمن ‌بالقوه ‌مي‌تواند ‌با ‌استفاده ‌از ‌حمله ‌گسترده، ‌نيروي ‌ضد‌هوايي این کشور ‌را ‌از ‌پاي ‌در ‌آورد.

لینک به دیدگاه

وضعيت ‌فاجعه‌بار

 

 

مسكو ‌طبق معمول ماه‌هاي پيش ‌به ‌بحث و چانه‌زني با امريكا ‌درباره‌ استقرار ‌سامانه ‌ضد‌موشكي اين كشور ‌در ‌بلغارستان ‌و ‌روماني تمركز كرده ‌و ‌اين ‌در ‌حالي ‌است ‌كه ‌مسكو ‌چند ‌سال ‌قبل ‌بر اين نكته تأكيد داشت ‌كه ‌سامانه ‌ضد‌موشكي ‌بايد ‌در ‌قسمت ‌جنوب ‌شرق ‌اروپا ‌مستقر ‌شود ‌تا ‌بتواند ‌خطر ‌موشكي ‌ايران ‌را ‌دفع ‌كند. ‌با ‌عنايت ‌به ‌موقعيت ‌جغرافيايي، ‌اين ‌سامانه ‌جديد ‌ضد‌‌هوايي ‌به ‌هيچ ‌عنوان ‌نمي‌‌تواند ‌براي ‌روسیه ‌مشكلی ‌ايجاد ‌كند، مگر ‌اينكه ‌روسيه ‌بخواهد ‌به ‌بلغارستان ‌و ‌روماني ‌حمله ‌كند ‌كه ‌اين مسئله ‌كاملاً بعيد به نظر مي‌رسد. بايد به اين نكته نيز اشاره كرد كه مقامات كرملين طي ماه‌هاي اخير مساله‌ استقرار ‌سامانه ‌دريايي ‌ضد‌موشكي ‌در ‌درياي ‌سياه ‌را كاملاً ‌ناديده ‌گرفته‌اند. ‌به ‌عبارت ‌ديگر، ‌رزم‌ناوهايي ‌چون ‌«تيكوندروگ» ‌و ‌ناوهاي ‌«اورلي ‌برك» ‌با ‌سامانه ‌ضد‌موشكي ‌«ايجيس» ‌وارد ‌درياي ‌سياه در حال برنامه‌ريزي براي استقرار در اين دريا هستند و ‌اين ‌خطري ‌واقعي ‌براي روسيه است. ‌سامانه ‌ضد‌‌هوايي ‌«استاندارد-اس-ام-3» ‌كه ‌تعدادي ‌از ‌آن‌ها ‌روي ‌ناوها ‌نصب ‌مي‌شود ‌و ‌موشك‌هاي ‌«تام‌هوك» ‌كه ‌روي ‌اين ‌ناوها ‌مستقر ‌مي‌‌شوند، چنین ‌خطری ندارند.

 

‌نبايد ‌فراموش ‌كرد ‌كه ‌زيردريايي‌هاي ‌آمريكايي ‌نيز ‌كه ‌در ‌حال ‌حاضر ‌مي‌‌توانند ‌بلامانع ‌وارد ‌درياي ‌سياه ‌شوند، ‌حامل ‌موشك‌هاي ‌«تام‌هوك» ‌هستند. ‌با ‌توجه ‌به ‌اينكه ‌نيروي ‌هوايي ‌و تعداد اندک ‌ناوهاي ‌ناوگان ‌درياي ‌سياه روسيه ‌براي ‌ناوهاي ‌آمريكايي ‌خطری ‌جدي ‌ايجاد ‌نمي‌‌كنند، ‌همه ‌سكوهاي ‌خالي ‌در ‌ناوهاي ‌آمريكايي ‌به ‌موشك‌هاي ‌«تام‌هوك» ‌اختصاص ‌مي‌يابند ‌كه‌ از ‌درياي ‌سياه ‌مي‌‌توانند ‌به ‌شش ‌لشگر ‌موشكي ‌روسي ‌كه ‌داراي ‌60% ‌موشك‌هاي ‌باليستيكي ‌قاره ‌پيماي اين كشور ‌هستند، ‌ضربه ‌بزنند. اين در حالي است كه ‌چهار ‌لشگر از اين تعداد ‌از ‌هيچ ‌پوشش ‌ضد‌‌هوايي ‌برخوردار ‌نيستند ‌و ‌بعضي ‌از ‌آن‌ها ‌از ‌وسايل ‌ضد‌‌هوايي ‌منسوخ ‌استفاده ‌مي‌كنند.

تعداد موشك‌هايي كه ‌امريكايي‌ها مي‌‌توانند به سوي اهداف موجود در خاك روسيه پرتاب كنند، از تعداد ضد‌موشك‌هايي كه ما در سامانه‌‌هاي ضد هوايي خود داريم، بيشتر است. به نظر مي‌آيد كه در اين شرايط هر موشك بالدار تام‌هوك امريكا به راحتي قادر به رسيدن به اهداف روسي خود خواهد بود. حتي اگر اين موشك‌ها به هدف نرسند، يكي دو ضد‌موشك روسي را به خود جلب كرده و باعث تضعيف پدافند هوايي روسیه خواهد شد. با توجه به ضريب پايين كارآيي ضد‌موشك‌هاي روسي در شرايط واقعي نبرد (40-30 درصد)، پدافند هوايي روسیه در حالت فعلي نمي‌‌تواند امنيت تأسيسات نظامي اين كشور را تضمين كند.

 

در اين شرايط آمريكايي‌ها حاضرند نيروي راهبردی هسته‌اي خود را به صورت داوطلبانه و يكجانبه كاهش دهند، زيرا به ‌اين نوع تسليحات احتياجي ندارند. آن‌ها مي‌‌توانند به وسيله سلاح‌‌هاي دقيق غير‌هسته‌اي، نيروهاي راهبردی هسته‌اي روسيه را از ميان ببرند. مابقي موشك‌هاي قاره‌پيماي روسي نيز كاملاً به سپر ضد‌موشكي امريكا اختصاص خواهند يافت. اين سپر نمي‌‌تواند پرتاب گسترده موشك‌ها را دفع كند، اما مي‌‌تواند با موشك‌هاي انگشت‌شمار مقابله كند. اين وظيفه به عهده سامانه ضد‌موشكي مستقر در خاك آمريكا و در ناوهاي آمريكايي در مناطق شمالي خواهد بود. و واشنگتن قصدي براي به خدمت گرفتن تأسيسات ضد هوايي امريكا در بلغارستان و روماني نخواهد شد.

 

در قسمت شرقي روسیه نيز مشكلاتی در زمينه پدافند هوايي وجود دارد. اين در حالي است كه چيني‌ها به نحوي آشكار در حال تمرین طرح‌هاي تجاوز گسترده به روسيه هستند. انبوه موشك‌هاي باليستيكي تاكتيكي و عملياتي- تاكتيكي كه تعداد آن‌ها در چين از همه ‌ارتش‌هاي ديگر جهان بيشتر است، براي از بين بردن نيروي ضد‌هوايي روسیه در مناطق شرقي كفايت مي‌كند. در حال حاضر در تمام منطقه بزرگ كامچاتكا تا رود يني‌سئي فقط 180 فروند جنگنده وجود دارد. در اين شرايط نيروي هوايي چين با 4 هزار فروند جنگنده مي‌‌تواند حريم هوايي روسيه را زير كنترل كامل خود در آورد و اين در حالي است كه ذخاير اساسي نفت و گاز روسيه در مناطق شرقي اين كشور قرار دارند.

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...