اوتیسم و گفتار درمانی نوین

[Maryam.j 1,013]

هر چند که اوتیسم برای اولین بار در سال 1943 تشخیص داده شده است ولی هنوز نیز یک ناتوانی نسبتا ناشناخته است. با این وجود تخمین زده می شود که اختلالات طیف اوتیسکی بر زندگی بیش از پانصد هزار خانواده در بریتانیا تاثیر گذاشته اند.

اوتیسم (Autism ) نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی ، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می كندو علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبك زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری ( دست زدن ، پریدن ) پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است. ۵۰ % از كودكان اوتیستیك قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر "من" از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.

[SEPINOOD 22]

اوتیسم (به انگلیسی: Autism) یا درخودماندگی بیماری روانی است که از ارتباط افراد با دنیای خارج جلوگیری می‌کند. به نظر می‌رسد قربانیان در دنیای خودشان به سر می‌برند و تا‌کنون پزشکان نتوانستند آنها را درک کنند.

این بیماری اولین بار در سال ۱۹۴۳ نام‌گذاری شد و هنوز پزشکان پیشرفت‌های بسیار کمی نسبت به آن موقع کرده‌اند. بر طبق امار از هر ۱۰۰۰۰ کودک، بین دو تا چهار نفر اوتیسمی(در‌خودمانده) متولد می‌شوند.اغلب اوقات قربانیان توانایی صحبت کردن، خواندن یا نوشتن را ندارند.اما آنچه در مورد این بیماری بیشتر غیر عادی است این است که از سویی دیگر بسیاری از این کودکان توانایی استفاده از مغزهایشان رادر راه‌ و روشهایی گوناگون دارند که تقریبآ فوق بشری هستند. یکی از مهارت‌های عادی این نخبگان درخودمانده، محاسبه تقویمی است. یعنی می‌توانند بگویند در روزی از هفته در تاریخ خاصی چه اتفاقی افتاده است.برای نمونه جکی که ۴۲ ساله است، اولین بار در ۶ سالگی شروع به سخن گفتن کرد،وی توانایی این را دارد که با کمی تردید به شما بگوید چه روزی از هفته اول آوریل ۱۹۳۳ شروع به سخن گفتن کرده است، اما اگر از او بپرسید چگونه این کار را می کنی به شما خواهد گفت: نمی‌دانم.

Leslie lemke کافی است تنها یکبار گوشه ای از یک موسیقی را گوش کند،سپس می‌تواند آن را در نت روی پیانو بدون اشکال اجرا کند.او هرگز هیچ تمرین موسیقی را به طور رسمی ندیده است. او نابینا است و تنها با بهره‌هوشیIQ ۵۸ است.و نوعی از اکثریت نخبگان در خور مانده است که بهره‌هوشی آنان پاینتر از حد معمول است.

اگر شما از ریچارد مسیر هر اتوبوسی در را در منطقه شهری لندن بپرسید،فورآ به شما جواب خواهد داد.

stephen wiltshire استعداد هنری استثنایی دارد و مانند Leslie lemke و ریچارد این استعداد را با حافظه قابل توجه‌ای ترکیب می‌کند و بعضی وقت‌ها می‌تواند ساعاتی پس از دیدن ساختمان‌ها آنها را با دقتی هنرمندانه نقاشی کند.

نخبگان دیگر می‌توانند محاسبات ریاضی شگفت‌انگیزی را در سرشان حمل کنند اما نمی‌توانند شماره‌های ساده را به خاطر بسپارند.شاید عجیب‌ترین چیز این باشد که۸۵درصد موارد ثبت شده مرد هستند.آنچه که کسی نمی‌داند این است که‌چرا گستره مهارت‌های نخبگان محدود است که شامل موارد زیرند: موسیقی(معمولاپیانو)،محاسبات ریاضی یا تقویمی،هنر،حس ششم،حساسیت فوق العاده لمس‌کردن یا بوییدن و(بیشتر به طورنامعمول) توانایی فیزیکی‌و‌جسمانی.

نظر برخی براین‌است که انسان‌های در خود مانده از مشکل خود رنجی نمی‌برند بلکه این خانواده های آنها هستند که احساس طردشدگی می‌کنند.این نظر جنجالی توسط اندکی از پزشکان مورد قبول است.موضوعی که سبب تمرکز ویژه رسانه‌ها شد بعد از گرفتن اسکار داستین هافمن برای اجرای عالیش در فیلم مرد بارانی بود که به عنوان یک نخبه در خود مانده بازی می‌کرد.این فیلم سبب افزایش آگاهی عمومی از این بیماری شد.تا امید آن برود که پول بیشتری به تحقیق روی این بیماری و یافتن درمانی برای آن هر‌چه زودتر اختصاص یابد بارون کوهن (Baron-Cohen)، سرپرست گروه تحقیقات اوتیسم در دانشگاه کمبریج میگوید : تقریباً تمام افراد سالم دارای ترکیبی از هر دو نوع مهارتها هستند اما زنان و مردان در مقدار تسلط هر جنبه به دیگری تفاوت دارند. او متوجه شده است که کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم و گونه نه چندان حاد آن به نام سندرم اسپرگر (Asperger)، قادر به تشخیص احساسات دیگران نیستند و به طور غریبی مستعد طبقه بندی کردن بوده و تمرکزی وسواس گونه بر اشیایی چون کلید برق و شیر آب دارند.

اوتیسم به شدت مردان را مبتلا می‌کند. بارون کوهن در کتاب خود به نام The Essential Difference اوتیسم را آینه بزرگنمای صفات مردانه خوانده است.

مبنای همدلی کردن و طبقه بندی کردن در مغز به خوبی شناخته نشده است، هرچند به نظر میرسد جایی به نام مغز عمومی وجود داشته باشد، جایی که مدار عصبی به مشاهدات شخصی فرد اختصاص یافته است. اجزاء اصلی سازنده این بخش در نیمکره چپ مغز قرار دارند. مراکز کلامی زنان نیز در همین ناحیه قرار دارد و بسیار پیشرفته تر است. به گفته بارون کوهن، در ابتدای شکل گیری مغز، هورمون مردانه تستوسترون ، رشد نیمکره چپ را کند می‌کند و بر سرعت رشد نیمکره راست می افزاید.

او میافزاید که در نتیجه تحقیق بر روی کودکان یک ساله، با توجه به شرایط دوران بارداری و زایمان به این نتیجه رسیده ایم که با افزایش میزان تستوسترون، ارتباط چشمی کودک با مادر خود کمتر می‌شود، ارتباط چشمی یا نگاه چشم در چشم، یکی از معمولترین روشهای برقراری ارتباط است و بسیار جالب است که بدانیم این کار نیز، تحت تأثیر عوامل هورمونی است. از طرفی فقدان تستوسترون موجب می‌شود که دختران زودتر از پسران کلمات را بیاموزند و اصطلاحا "زبان باز کنند" .

نداشتن ارتباط چشمی و محدود بودن ارتباط کلامی، از اولین نشانه های بیماری اوتیسم است. به گفته کوهن : "مجذوبیت بیش از حد به ماشین آلات و دستگاهها، همراه با فقدان همدلی، از جمله اساسی ترین نشانه های اوتیسم است"

 

نشانه های اوتيسم

افراد مبتلا به اوتيسم معمولاً حداقل نصف علائمی را كه در زير عنوان شده است نشان می دهند . اين نشانه ها از خفيف تا شديد متغير هستند . در موقعيت های كاملاً متفاوت، رفتارهايي كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده می گردد.

· اصرار به يكسانی داشته و در مقابل تغيير مقاوم هستند.

· مشكلات شديد تكلمي دارند.

· در بيان نيازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جاي كلمات استفاده مي كنند.

· اغلب از ضماير استفاده معكوس مي كنند ، به جاي استفاده از " من" از " تو" استفاده مي كنند .

· كلمات و يا جملات ديگران را تكرار مي كنند.

· خنده و گريه بي دليل دارند و يا بدون علت مشخص نگران و مضطرب مي شوند.

· قشقرق به پا مي كنند و به دلايلي كه براي ديگران آشكار نيست شديداً پريشان مي شوند.

· قادر نيستند با ديگران رابطه برقرار كنند.

· دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و يا ديگران را در بغل گيرند.

· تماس چشمي ندارند يا تماس چشمي آنها اندك است.

· به روش آموزش معمول پاسخ نمي دهند.

· با اسباب بازي، درست بازي نمي كنند.

· چرخيدن و تاب خوردن را خيلي دوست دارند.

· احساس درد كمتر يا بيشتر از حد دارند.

· از خطرات نمي ترسند.

· پر تحرك يا كم تحرك هستند.

· به صحبت ها و يا صداها پاسخ نمي دهند به طوري كه به نظر مي آيد ناشنوا هستند اگر چه حس شنوايي سالم است.

· 70 % كودكان مبتلا به اوتيسم، ناتواني هوشي دارند.

 

منبع : ویکیپدیا