مقاله عملي كردن مديريت ريسك

[Cinderella 9,897]

فرايند مديريت ريسك فرايند دشواري نيست، چرا كه راهي ساخت يافته براي بررسي عدم قطعيت هاي مهم است. كل كاري كه شما بايد انجام دهيد تعيين اين است كه كداميك از اهداف ريسكي هستند و سپس شناسايي عدم قطعيت هايي كه ممكن است در دستيابي به اهداف تاثير بگذارند. گام بعدي عبارت است از رتبه بندي ريسك هاي شناسايي شده و تصميم گيري درباره نحوه پاسخ به آنها و سپس انجام اقدامات مربوطه. ولي گرچه توصيف اين فرايند ساده است ، به نظر مي رسد اجرايي كردن آن سخت باشد. و سخت ترين بخش آخرين مرحله است – اجرايي كردن.

ما به دلايلي فكر مي كنيم كه به سادگي مي توانيم ريسك ها را شناسايي و ارزيابي كنيم و پاسخ هاي مقتضي را پيشنهاد كنيم. مشكل پس از به اجرا گذاشتن طرح ها و در واقع پاسخ هاي توافق شده سربرمي كشد. چرا چنين مي شود؟

يك مشكل كمبود زمان يا تلاش براي اجرايي كردن پاسخ هاست. بسياري از ما به شدت مشغول انجام كارهاي عادي مان هستيم و براي انجام كار اضافي ايجاد شده توسط پاسخ هاي ريسك ها وقت نداريم. اما اگر ما "براي مديريت ريسك ها بسيار گرفتار باشيم" آنگاه "بسيار گرفتاريم". از آن جايي كه ريسك ها با توجه به تعريفشان عبارت از عدم قطعيت هايي هستند كه اگر روي دهند بر دستيابي به اهداف تاثير خواهند گذاشت، پس پيگيري آنها امري اساسي است. پاسخ هاي ريسك ها "كارهاي اضافي انتخابي" نيستند بلكه براي موفقيت در دستيابي به اهداف، حياتي مي باشند. از آنجايي كه ما شانس موفقيتمان را بيشينه مي كنيم، حذف خطرات و تسخير فرصت ها بايد بخشي از كارهاي عادي باشند. به جاي اينكه ما به كار اضافي بودنِ پاسخ هاي ريسك ها اعتقاد پيدا كنيم و انجام آنها را به وقت هاي اضافي مان و بعد از انجام شدنِ همه ي " كارهاي مناسب " اوليه موكول كنيم. بسياري از پروژه ها ريسك ها را شناسايي و ارزيابي مي كنند، برنامه پاسخ به ريسك ها را طراحي مي كنند و يك گزارش ريسك مي نويسند سپس " آن را بايگاني كرده به فراموشي مي سپارند " . اقدامات، اجرايي نمي شوند و شدت ريسك ها در همان سطحي كه هست باقي مي ماند. چگونه مي توانيم بر اين مانع چيره شويم؟

يك پاسخ اين است كه با پاسخ هاي ريسك توافق شده مانند كارهاي عادي مان رفتار كنيم، با همان اولويتِ فعاليت هاي از پيش برنامه ريزي شده. مراحل زير ممكن است ما را كمك كند:

 

• اطمينان يافتن از اينكه هر پاسخ به ريسكي همراه با مدت زمان انجام آن، هزينه انجام آن، مسؤول آن، معيار تكميل آن و ... كاملا تعيين شده است.
  
• افزودن يك فعاليت اضافي به برنامه پروژه براي هر يك از پاسخ هاي توافق شده (با پذيرش اين نكته كه اين كار ممكن است در بودجه يا زمان پروژه تغييراتي ايجاد كند)
  
• پايش پيشرفت اين فعاليت هاي پاسخ به ريسك ها، دقيقا مانند بقيه فعاليت هاي پروژه شامل دريافت گزارش پيشرفت از مسؤولين و مرور آنها در جلسات پروژه.
  

اهميت دادن به پاسخ هاي ريسك ها به اندازه ديگر فعاليت هاي پروژه افراد را به اجراي آنها تشويق خواهد كرد. وقتي مالكين پاسخ ها بفهمند كه اين اقدامات براي موفقيت پروژه مهم اند و پاسخ هاي ريسك ها مانند فعاليت هاي بر حق و مشروع پروژه هستند، به آنها نيز به اندازه ديگر فعاليت هاي پروژه توجه و براي آنها نيز به همان اندازه تلاش مي كنند. نگاه كردن پاسخ هاي ريسك ها به عنوان "كارهاي اضافي، انتخابي، متفاوت" به آنها وضعيت درجه دو داده و آنها را پشت "فعاليت هاي واقعي" قرار خواهد داد. پذيرفتن اين نكته كه آنها فعاليت هاي ارزشمند و اساسي هستند كه در دستيابي به اهداف كمك مهمي مي كنند اين اطمينان را ايجاد خواهد كرد كه با آنها به طور جدي و واقعا اجرايي برخورد خواهد شد. در مجموع، شناسايي پاسخ هاي ريسك ها ولي انجام ندادن آنها يك اتلاف وقت واقعي است. تنها وقتي كه پاسخ هاي توافق شده را به مرحله اجرا مي رسانيم مي توانيم شدت ريسك را تغيير دهيم و شانسمان را در دستيابي به اهداف بهبود بخشيم.

اين نوشتار ترجمه مقاله

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

نوشته David Hillson ميباشد كه بنا بر اجازه رسمي مولف توسط رسول عبدالمحمدي به فارسي برگردانده شده است.