مقاله ريسك هاي خيالي

[Cinderella 9,897]

بعضي ها مي گويند كه شناسايي ريسك مهم ترين مرحله فرايند مديريت ريسك است چرا كه مديريت كردن ريسك در صورتي كه نخست شناسايي نشده باشد غير ممكن است. در نتيجه تكنيك هاي گوناگوني براي شناسايي ريسك ها از جمله طوفان ذهني، مصاحبه ها، پرسشنامه ها، چك ليست ها و فهرست هاي فوري، تجزيه و تحليل فرضيات و محدوديت ها، تجزيه و تحليل SWOT ، گروه هاي دلفي، تكنيك گروه صوري، تجزيه و تحليل دليل ريشه اي، تجزيه و تحليل حالات خطا و ... ايجاد شده است. برخي از اين تكنيك ها خلاق هستند و بقيه بر مبناي اطلاعات گذشته و سوابق مي باشند، برخي قابل انجام توسط اشخاص منفرد مي باشند در حالي كه بقيه به ورودي هاي گروهي نياز دارند، برخي ساده و سريع اند در حالي كه بقيه نياز به كار سخت و زمان زياد دارند.

هر كدام از اين تكنيك ها كه اجرا شوند يك عامل جهت مؤثر بودن آنها نياز است. اين مشخصه ي نيرومند در همه آنها وجود دارد ولي در بيشتر موارد فراموش مي شود. همه همراه با اين مشخصه آفريده مي شوند و برخي افراد تلاش مي كنند آن را به يك قابليت بالفعل و بالغ تبديل كنند در حالي كه بقيه آن را ساكت و خاموش نگه مي دارند. اين ابزارِ شناساييِ ريسك در مغز انسان وجود دارد و تخيل ناميده مي شود.

همه تكنيك هاي شناسايي ريسك نياز به تخيل آينده ي بالقوه كه در حال حاضر وجود ندارد توسط انسان دارند. موفقيت در شناسايي ريسك بستگي به توانايي انسان در تخمين تخيلي شرايط و آينده ي ممكن دارد. شناسايي ريسك، بدون تخيل، به آنچه قبلا اتفاق افتاده است محدود مي شود و ريسك هاي جديد خاص كه وضعيت كنوني را تحت تاثير قرار مي دهند پيش بيني نمي شوند.

تعدادي تكنيك كه تخيل را شبيه سازي مي كنند وجود دارند؛ از جمله تجسم، سناريو نويسي، تصاوير غني، درخواست قدرشناسانه، داستان گويي و ساير نگرش هاي خلاق. كساني كه در زمينه ريسك كار مي كنند بايد اين تكنيك ها را براي توسعه توانايي خودشان در تخيل ريسك هاي ممكن و كمك به همكارانشان در فرايند شناسايي ريسك استفاده كنند.

يك راه ساده و تفريحي براي تشويق به تخيل، استفاده از "پرسش هاي فانتزي" براي افشا كردن ريسك ها به شكلي غير تهديدآميز مي باشد. اين پرسش ها مي تواند هنگام مصاحبه هاي شناسايي ريسك يا با روش هاي ديگر استفاده شود. هم مي توانيد از خودتان سؤال كنيد هم از ديگران. به عنوان مثال هايي از پرسش فانتزي مي توان به اين موارد اشاره نمود:

 

• "اگر شما داشتيد خواب پروژه تان را مي ديديد و آن تبديل به يك كابوس مي شد چه اتفاق مي افتاد؟" (اين پرسش مردم را تشويق مي كند كه درباره خطراتي كه درك مي كنند صحبت كنند)
  
• "من ناجي افسانه اي شما هستم و شما سه درخواست درباره پروژه تان داريد – نخستين چيزي كه مي خواهيد چيست؟" (اين پرسش ممكن است در شناسايي فرصت هاي جديد شما را كمك كند)
  
• "اگر يك فرد بيگانه به تيم پروژه شما بپيوندد چه چيزهايي را بيشتر از همه غير عادي خواهد يافت؟ " (اين پرسش نقاط كور پروژه را هدف مي گيرد)
  

اين پرسش ها خوشدلانه هستند و ممكن است براي همه موقعيت ها يا سازمان ها مناسب نباشند ولي همين مفهوم مي تواند به شكل جدي تري به كار برده شود. پرسش ها مي توانند هنگام مصاحبه هاي شناسايي ريسك پرسيده شوند. اين پرسش ها تخيل را بسط مي دهند و مصاحبه را براي در نظر گرفتن گزينه هايي فراتر از تجارب عادي برمي انگيزند. براي مثال: "اگر شما يك كارمند جديد داشتيد و اين پروژه اولين پروژه شما بود چه چيزهايي مي پرسيديد؟" "چقدر ممكن است اجراي اين پروژه در يك كشور خارجي با اجراي فعلي آن اختلاف داشته باشد؟" وقتي كارفرماي شما دچار بيخوابي در شب مي شود از چه چيزي ناراحت است؟" "بهترين اميدهاي تامين كنندگان شما براي اين پروژه چه چيزهايي هستند؟"

چنين پرسش هايي (و ديگر نگرش هاي خلاق) از تخيل براي فراتر بردن ما از زمان حاضر و آشنا كردن ما با امكانات جديد و گشودن درهايي به سوي آنها استفاده مي كنند. از يك نظر همه ريسك ها تخيلي هستند چرا كه آنها هنوز وجود ندارند؛ و تكنيك هاي تخيل-محور مي توانند كمك قدرتمندي در شناسايي ريسك باشند. اگر شما بتوانيد برخي چيزها را تخيل كنيد آن چيزها مي توانند اتفاق بيافتند. تخيل خود را آزاد كنيد و ببينيد چه ريسك هايي پديد مي آيند.

اين نوشتار ترجمه مقاله

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

نوشته David Hillson ميباشد كه بنا بر اجازه رسمي مولف توسط رسول عبدالمحمدي به فارسي برگردانده شده است.