مقاله حمل و نقل پایدار شهری

[Mohammad Aref 120,438]

در میان منابع کره خاکی ما شاید هوا تنها منبعی باشد که نامحدود بودن آن دیرتر از سایر منابع برای انسان شناخته شده و این، چه بسا بدین دلیل بود که نگاه انسان به افق ها و اعماق ناپیدای آسمان ها، بیکرانگی و نامحدود بودن هوا را برای اوامری حتمی نمود؛ اگرچه در مورد سایر منابع، به هر صورت تصور پایان پذیری آنها امری محتمل بود.

این مقاله بر آن است تا این حقیقت انکار ناپذیر را مطرح ساز که اساساً هر منبعی در طبیعت، تا آنجا که به عالم واقع و جهان حادث مربوط می شود، امری پایان پذیر و تمام شدنی است اگرچه مقیاس آن فراتر از مقیاس ها در دسترس ذهن انسان باشد. این همان غفلتی است که انسان در بهره برداری از منابع کره خاکی و جهان پیرامون خود، با فرض پایان ناپذیری آنها، بدان دچار گشته و به موازات دستیابی به فن آوری های جدید در بهره برداری سیری ناپذیر از منابع جهان، این ذنب لایغفر را همواره ادامه داده و اینک به یکباره متوجه شده است که پایداری جهان و پایداری توسعه، از جمله در قلمرو زندگی شهری و به ویژه در حمل و نقل شهرها، به خطر افتاده است.

تلاش مقاله بر آن است تا اعتقاد به محدودیت منابع را از نقطه آغاز حرکت در راستای حمل و نقل پایدار و پایداری شهرها مطرح سازد و بر این اساس گام های عمده حرکت در زمینه را، در قالب مفاهیم اصلی در تصمیم گیری های استراتژیک حمل و نقلی، به عنوان شاخص های اصلی و کلان حمل و نقل پایدار معرفی کند. این مقاله به ویژه بر آن است تا تلویحاً مدیریت خود به خودی حمل و نقل شهرها را که اینک در شرهای ما به عنوان بارزترین ویژگی حمل و نقلی آنها مطرح می گردد، به عنوان حرکت در جهت عکس پایداری شهرهای کشور به نقدی ضمنی بکشد.

 

نویسنده: محمد حسن شهیدی

 

دانلود مقاله