رفتن به مطلب

زلزله ژاپن، سوختن یا ساختن


am in

ارسال های توصیه شده

فک میکنم همگی از ماجرای زلزله 8.9 ریشتری ژاپن خبر دارین

بر خلاف اکثر زلزله های قوی دیگه مرکز این زلزله تقریبا نزدیک جزیره هونشو ژاپن (جزیره اصلی ژاپن) بوده و مرکز اقیانوسی نداشته

 

neic_c0001xgp_small.gif

 

اما این زلزله (به نقل از بی بی سی) حدود چهل کشته داشته

یک پالایشگاه نفت در توکیو رو به آتیش کشیده و یک نیروگاه هسته ای رو تعطیل کرده (به علت نقص پیدا کردن سیستم خنک کننده و محل هم فعلا در مرحله هشدار و قرنطینه هست) و تقریبا راههای ارتباطی قطع شده و برق میلیونها خونه قطع شده

 

پنج موج سونامی هم در ژاپن رخ داده که علاوه بر زلزله توی صدمات بالا هم دست داشتن

 

کشورهای آمریکا (مجع الجزایر هاوایی و بریتیش کلمبیا و آلاسکا) ، روسیه، استرالیا، تایوان و فیلیپین اعلام وضعیت هشدار کردن و فیلیپین جزایر شمالیش رو داره تخلیه میکنه به علت احتمال قوی رخ دادن سونامی

 

----------------------------------------

 

اینایی که بالا گفتم شرح حادثه بوده

بنابر اخبار هرساله توی ژاپن بیشتر از هرجای دنیا زلزله میاد و زلزله های قوی هم رخ میده

 

اما ژاپن (اگه جنگهای جهانی رو فاکتور بگیریم) بعد هر زلزله مهم یک قسمت بسیار بسیار مهمش رو از دست میده مثلا یه بار توکیو، یه بار کوبه و حالا هم که سرزمین اصلیش دچار مشکلات خیلی جدی شده

 

حالا سوال من اینه

چرا توی ژاپن زلزله میاد و یک قسمت مهم از کشورش رو تقریبا نابود شده میبینه

اما ژاپن همچنان ژاپنه

توی دهه 50 و اینا تهران خیلی کارگرای ژاپنی داشته و حتی یه واکسی ژاپنی معروف هم توی تهران بوده

اما توی دهه 60 این روند کاملا برعکس میشه، یعنی فوج فوج کارگر ایرانی هست که به ژاپن میره

 

چرا ژاپن میتونه در عرض ده سال از صفر به صد برسه (بدون هیچ گونه منابع قابل اتکا) و ایران (وضعیت جامعه و منابع اعم از انسانی و معدنی و همه و همه رو در نظر بگیرین) در عرض ده سال از 50-60 به 10 عقبگرد کنه؟؟؟؟؟؟

 

جالبه که بدونید ژاپن در تولید علم هم چند سالیه که آمریکا رو پشت سر گذاشته

و الان مثلث طلایی اقتصاد دنیا ژاپن، آمریکا، آلمان هستن (چین رو معمولا توی بررسیهای اقتصادی یک جهان جدا فرض میکنن چون با هیچ معیاری سازگار نیست)

لینک به دیدگاه

ممنون امين جون از موضوع خوبي كه مطرح كردي.....

به نظر من مهمترين شاخص براي رشد و توسعه,برنامه ريزي و اصرار بر درست انجام دادن امور طبق برنامه هاي پيش بيني شدست.ما قسمت اعظم مشكلات خودمون رو ميدونيم ولي به دلايلي اونا رو ناديده ميگيريم و باز با عدم برنامه ريزي صحيح و اصولي بر همون سبك و سياق گذشته راه خطا رو در پيش ميگيريم.اگر هم بعد از ماهها و شايد سالها برنامه اي براي خودمون تدوين ميكنيم سليقه اي برخورد ميشه و با تغييرات مختلف هدفي كه از ابتدا به دنبالش بوديم رو گم ميكنيم.

لینک به دیدگاه
ممنون امين جون از موضوع خوبي كه مطرح كردي.....

به نظر من مهمترين شاخص براي رشد و توسعه,برنامه ريزي و اصرار بر درست انجام دادن امور طبق برنامه هاي پيش بيني شدست.ما قسمت اعظم مشكلات خودمون رو ميدونيم ولي به دلايلي اونا رو ناديده ميگيريم و باز با عدم برنامه ريزي صحيح و اصولي بر همون سبك و سياق گذشته راه خطا رو در پيش ميگيريم.اگر هم بعد از ماهها و شايد سالها برنامه اي براي خودمون تدوين ميكنيم سليقه اي برخورد ميشه و با تغييرات مختلف هدفي كه از ابتدا به دنبالش بوديم رو گم ميكنيم.

مرسی

 

 

خب درست میگی

اما به نظرت جدا از ضعفها و کم کاریهای سیاست گذارهای اقتصادی و تحریمها و چه و چه

چرا ژاپنی که پودر شده، هیچ منبع داخلی هم نداره و پول میده و همش رو میخره دوباره غول میمونه اما ما نمیتونیم؟؟؟؟

 

به نظر من ضعف از خود تک تک افراد جامعمون هستش

هیچ خانواده ای نیست که برنامه ای داشته باشه

(دارنا ولی اصولی نیست، شب خوابیده صب پا شده گفته این برنامه)

بلاخره جامعه از فرد و خانواده تشکیل شده

اگه تو یه کشور فقط یک سوم جامعه با برنامه پیش برن اون جامعه به تولید کنندگی میرسه

(طبق استاندارهای روتین جهانی یک فرد باید به اندازه سه نفر تولید و درامد داشته باشه تا بتونه خانواده تشکیل بده)

لینک به دیدگاه
بخاطر اینکه ما ضعف مدیریت و بودن افراد نابلد در کارهایی که هیچ سررشته ای ازش ندارن و نداشتن برنامه ریزی درست حسابیه

این افراد از کجا اومدن؟؟؟؟؟؟؟؟

ببین توی همین ژاپن به سطحی از درک رسیدن که فرد اگه درکی از کاری که قراره انجامش بده نداشته باشه قبولش نمیکنه

وقتی من بگم نمیام و شما بگی بلد نیستم و بقیه هم همینجور

شخص کارفرما مجبور میشه بره دنبال کسی که بلده و این خودش باعث افزایش رفاه میشه چون حقوقها از حد روتینش کمتر نمیشه

یعنی خط فقر تو کشور ما 1.2 میلیون هست دیگه کسی با 700-800 هزار تومن کار رو قبول نمیکنه

لینک به دیدگاه
مرسی

 

 

خب درست میگی

اما به نظرت جدا از ضعفها و کم کاریهای سیاست گذارهای اقتصادی و تحریمها و چه و چه

چرا ژاپنی که پودر شده، هیچ منبع داخلی هم نداره و پول میده و همش رو میخره دوباره غول میمونه اما ما نمیتونیم؟؟؟؟

 

به نظر من ضعف از خود تک تک افراد جامعمون هستش

هیچ خانواده ای نیست که برنامه ای داشته باشه

(دارنا ولی اصولی نیست، شب خوابیده صب پا شده گفته این برنامه)

بلاخره جامعه از فرد و خانواده تشکیل شده

اگه تو یه کشور فقط یک سوم جامعه با برنامه پیش برن اون جامعه به تولید کنندگی میرسه

(طبق استاندارهای روتین جهانی یک فرد باید به اندازه سه نفر تولید و درامد داشته باشه تا بتونه خانواده تشکیل بده)

خب تا حدودي با اينم موافقم....فكر كن كه ما الان جامعه جواني داريم در حاليكه ژاپن ميانگين سنيش هم بالاست.ضعف سيستم اموزشي ما هم مزيد بر علته ....اينها و چندين و چند دليل ديگه باعث شده تا ملت ما شاهد و بيننده پيشرفت ديگران باشه در حاليكه سرعت رشد و پيشرفت خودش خيلي كند و آرومه.

لینک به دیدگاه

دبستان که بودم یه بار یه کتابی خوندم راجع به یه عده کارگر ژاپنی که روزها تو کارخونه کار میکردن و بعد از کار میرفتن تمرین والیبال.

مربی والیبالشون همون سرکارگرشون تو کارخونه بود. توصیفاتشون از کار تو کارخونه برام جالب بود. همه ساعتشون رو کار میکردن. وقت تلف نمیکردن. شب ها هم که میرفتن تمرین والیبال و به خاطر سخت گیری مربی و تمرین زیاد دستاشون زخمی میشد، صبح موقع کار به روی خودشون نمیاوردن.

رو حرف مربی/سرکارگر حرف نمیزدن. غر نمیزدن.البته مربی/سرکارگر هم کارشو بلد بود. همه کارگرها و کسانی که بعد از ساعت کار باهاش تمرین میکردن واقعا قبولش داشتن.

همه کارشون رو برنامه ریزی بود. از جون مایه میذاشتن. والیبال براشون مهم بود،حیثیتی بود ولی یه دقیقه از کارشون رو براش تلف نمیکردن. سر کار حتی راجع بهش حرف هم نمیزدن.

اونجا شایسته سالاری برقراره و همه شون هم به این درک رسیدن.تک تکشون وظیفه شناس هستن. جایی که توش کار میکنن و شغلشون مهمترین چیزهای زندگیشونه. موفقیت شرکتشون درست مثل موفقیت خودشونه. فرهنگشون این طوریه. چون دموکراسی هم دارن این فرهنگ خوب بیشتر باعث رشدشون شده.

ادیت: والیبال بود نه پینگ پنگ..پوزش :ws3: کتاب راجع به این بود که چه جوری شد که الان ژاپن تو والیبال حرفی برای گفتن داره.

لینک به دیدگاه
این افراد از کجا اومدن؟؟؟؟؟؟؟؟

ببین توی همین ژاپن به سطحی از درک رسیدن که فرد اگه درکی از کاری که قراره انجامش بده نداشته باشه قبولش نمیکنه

وقتی من بگم نمیام و شما بگی بلد نیستم و بقیه هم همینجور

شخص کارفرما مجبور میشه بره دنبال کسی که بلده و این خودش باعث افزایش رفاه میشه چون حقوقها از حد روتینش کمتر نمیشه

یعنی خط فقر تو کشور ما 1.2 میلیون هست دیگه کسی با 700-800 هزار تومن کار رو قبول نمیکنه

این افراد همون اقازاده ها هستن وقتی کاری باشه که به ادم قدرت و ثروت بده دیگه به بقیه فک نمیکنه فقط به فکر منافع خودشه الان به جرات میتونم بگم تو 80درصد اداره های ایران همشون براساس پارتی و فامیلی استخدام شدن و چرا این اتفاق افتاده؟؟؟!!!بخاطر اینکه کسی که درس خونده هیچ وقت دوس نداره بره تو یه کار ساده و کم درامد بلکه دوس داره بره جایی که قدرت داشته باشه و بنابراین به اشناهایی که اون بالاها هستن رو میندازه و اونم قبولش میکنه و اینجور میشه اون فردی که کاربلده هیچ کاری واسش پیدا نمیشه و اونی که نابلده الان داره یه اداره رو میچرخونه

و من اینایی که میگم بارها از نزدیک دیدم

لینک به دیدگاه
خب تا حدودي با اينم موافقم....فكر كن كه ما الان جامعه جواني داريم در حاليكه ژاپن ميانگين سنيش هم بالاست.ضعف سيستم اموزشي ما هم مزيد بر علته ....اينها و چندين و چند دليل ديگه باعث شده تا ملت ما شاهد و بيننده پيشرفت ديگران باشه در حاليكه سرعت رشد و پيشرفت خودش خيلي كند و آرومه.

ژاپن هم بیست سال پیش جوون بود (البته این اشتباهه که فکر میکنیم ژاپنیا جامعشون پیره، چون به علت زندگی سالم تاریخ انقضاشون طولانی شده) پس چرا این شده الان

به نظر من هرکس باید بخواد و از خودش شروع کنه

تا اونجایی هم که من میدونم ژاپن یه لیدر مهم هیچوقت نداشته

خودشون خواستن و رسیدن

مثلا آقای هوندا

ژاپن بعد جنگ جهانی آموزش پرورشی براش نموند کلا ولی شده این

لینک به دیدگاه

دبستان که بودم یه بار یه کتابی خوندم راجع به یه عده کارگر ژاپنی که روزها تو کارخونه کار میکردن و بعد از کار میرفتن تمرین پینگ پنگ.

مربی پینگ پنگشون همون سرکارگرشون تو کارخونه بود. توصیفاتشون از کار تو کارخونه برام جالب بود. همه ساعتشون رو کار میکردن. وقت تلف نمیکردن. شب ها هم که میرفتن تمرین پینگ پنگ و به خاطر سخت گیری مربی و تمرین زیاد دستاشون زخمی میشد، صبح موقع کار به روی خودشون نمیاوردن.

رو حرف مربی/سرکارگر حرف نمیزدن. غر نمیزدن.البته مربی/سرکارگر هم کارشو بلد بود. همه کارگرها و کسانی که بعد از ساعت کار باهاش تمرین میکردن واقعا قبولش داشتن.

همه کارشون رو برنامه ریزی بود. از جون مایه میذاشتن. پینگ پنگ براشون مهم بود،حیثیتی بود ولی یه دققیه از کارشون رو براش تلف نمیکردن. سر کار حتی راجع بهش حرف هم نمیزدن.

اونجا شایسته سالاری برقراره و همه شون هم به این درک رسیدن.تک تکشون وظیفه شناس هستن. جایی که توش کار میکنن و شغلشون مهمترین چیزهای زندگیشونه. موفقیت شرکتشون درست مثل موفقیت خودشونه. فرهنگشون این طوریه. چون دموکراسی هم دارن این فرهنگ خوب بیشتر باعث رشدشون شده.

واقعا عاشق این طرز فکرشون هستم

یعنی نظم و نظم

یعنی به این درک رسیدن که هرچیزی جایی داره و اگه زمانش درست صرف بشه از زندگی لذت زیادی میبرن

یکی الان میاد میگه تغذیه درسته پس سالم میمونن

خب بهم بگین کشورهای مدیترانه ای که تغذیشون سالمترین در دنیاست از نظر فائو چرا اینقد عمر نمیکنن؟؟؟؟؟؟

چون ژاپنیا از زندگی لذت میبرن

کار براشون عذاب نیست یه جور تفریحه

لینک به دیدگاه

فكر كنم اينو هممون قبلا" ديديم:

 

تفاوت در رفتارهایی است كه در طول سالها فرهنگ و دانش نام گرفته است.

 

وقتی كه رفتارهای مردم كشورهای پیشرفته و ثروتمند را تحلیل میكنیم، متوجه میشویم كه اكثریت غالب آنها از اصول زیر در زندگی خود پیروی میكنند:

 

1. اخلاق به عنوان اصل پایه

 

2. وحدت

 

3. مسئولیت پذیری

 

4. احترام به قانون و مقررات

 

5. احترام به حقوق شهروندان دیگر

 

6. عشق به كار

 

7. تحمل سختیها به منظور سرمایه گذاری روی آینده

 

8. میل به ارائه كارهای برتر و فوق العاده

 

9. نظم پذیری

 

لینک به دیدگاه

چون در کشوری مثل ژاپن همه چیز از بنیاد با یه پایه محکم ساخته شده

از ساختمان هاشون که با زلزله 9 ریشتری هم نمی ریزه پایین

تا فرهنگ هاشون که حتی تو همچین شرایطی پشت چراغ قرمز وای میسن تا سبز شه بعد برن

یا اصلا نظمشون رو گم نمی کنن

 

خیلی حسرت خوردم به حال خودمون خیلی:sigh:

لینک به دیدگاه
این افراد همون اقازاده ها هستن وقتی کاری باشه که به ادم قدرت و ثروت بده دیگه به بقیه فک نمیکنه فقط به فکر منافع خودشه الان به جرات میتونم بگم تو 80درصد اداره های ایران همشون براساس پارتی و فامیلی استخدام شدن و چرا این اتفاق افتاده؟؟؟!!!بخاطر اینکه کسی که درس خونده هیچ وقت دوس نداره بره تو یه کار ساده و کم درامد بلکه دوس داره بره جایی که قدرت داشته باشه و بنابراین به اشناهایی که اون بالاها هستن رو میندازه و اونم قبولش میکنه و اینجور میشه اون فردی که کاربلده هیچ کاری واسش پیدا نمیشه و اونی که نابلده الان داره یه اداره رو میچرخونه

و من اینایی که میگم بارها از نزدیک دیدم

نخوندی چی گفتم

خب ژاپن مگه دولت نداره؟؟؟؟؟؟

مگه خانواده سلطنتی نداره؟؟؟؟؟؟؟؟

مگه 130 میلیون جمعیت نداره توی سرزمینی که حتی از استان سیستان ما کوچیکتره

وقتی همه این 130 میلیون جمعیت (بگیر 120 میلیون و ده ملیون دولت مرد و سلطنت نژاد) به این درک برسن که من از این کار هیچ شناختی ندارم پس اول میرم یاد میگیرم میام سر این کار یا اینکه تو یه چیز دیگه تخصص دارم و میرم سراغ اون

اونوقت بیا بگو براساس پارتیه و اینا

دولت هرچقدر هم مخالفت کنه دیگه نمیتونه نزاره یه کارخونه تولید لباس بزنی که چون برای خودش سود داره وجود این کارخونه

لینک به دیدگاه
فكر كنم اينو هممون قبلا" ديديم:

 

تفاوت در رفتارهایی است كه در طول سالها فرهنگ و دانش نام گرفته است.

 

وقتی كه رفتارهای مردم كشورهای پیشرفته و ثروتمند را تحلیل میكنیم، متوجه میشویم كه اكثریت غالب آنها از اصول زیر در زندگی خود پیروی میكنند:

 

1. اخلاق به عنوان اصل پایه

 

2. وحدت

 

3. مسئولیت پذیری

 

4. احترام به قانون و مقررات

 

5. احترام به حقوق شهروندان دیگر

 

6. عشق به كار

 

7. تحمل سختیها به منظور سرمایه گذاری روی آینده

 

8. میل به ارائه كارهای برتر و فوق العاده

 

9. نظم پذیری

 

دقیقا چیزهایی هست که توی فرهنگ جامعه ایرانی از بین رفته یا خیلی کمرنگ شده

لینک به دیدگاه
چون در کشوری مثل ژاپن همه چیز از بنیاد با یه پایه محکم ساخته شده

از ساختمان هاشون که با زلزله 9 ریشتری هم نمی ریزه پایین

تا فرهنگ هاشون که حتی تو همچین شرایطی پشت چراغ قرمز وای میسن تا سبز شه بعد برن

یا اصلا نظمشون رو گم نمی کنن

 

خیلی حسرت خوردم به حال خودمون خیلی:sigh:

ببین همین ساختمون که گفتی

ژاپنیا به علت کمبود سرزمین و خاک رو آوردن به برجسازی

اما ایران اینهمه خاک داره

یه مثال بزنم برات

مثلا نیویورک (چه ربطی به ژاپن داره؟ نیویورک به همه چیز و همه جا و همه کس ربط داره) که پیشروترین شهر دنیاست یه منطقه داره که خارج از اون محدوده اجازه ساختمانسازی بیشتر از 3 طبقه رو نمیده

این بخش دست دولته

اما یه بخش دیگش دست خود مردمه

مثلا توی شمال ایران خونه های قدیمی (خونه هایی که با گل و چوب تنه درخت درست شده بود) قابلیت مقابله با زلزله 8 ریشتری رو داره یعنی مساوی با خونه های از جنس چوب و کاغذ ژاپنی

ژاپن از همین تکنولوژی بومی خودش توی برجهاش استفاده کرده

اما این معمار و مهندس ایرانی چرا از تکنولوژی بومی استفاده نمیکنه؟؟؟؟؟؟؟؟

لینک به دیدگاه
واقعا عاشق این طرز فکرشون هستم

یعنی نظم و نظم

یعنی به این درک رسیدن که هرچیزی جایی داره و اگه زمانش درست صرف بشه از زندگی لذت زیادی میبرن

یکی الان میاد میگه تغذیه درسته پس سالم میمونن

خب بهم بگین کشورهای مدیترانه ای که تغذیشون سالمترین در دنیاست از نظر فائو چرا اینقد عمر نمیکنن؟؟؟؟؟؟

چون ژاپنیا از زندگی لذت میبرن

کار براشون عذاب نیست یه جور تفریحه

اینا برمیگرده به تربیت خونوادگی و اون فرهنگمون

ما ایرانیا ذاتا تنبلیم و بخاطر همین دوس داریم یه کاری که بهمون میدن سریع تمومش کنیم و اصن کاری به کیفیتش نداریم

ولی ژاپنیا اینجور نیستن و اونا تو هرچیزی نظم دارن و به قانون احترام میزارن

این خونه از پای بست ویران است :hanghead:

لینک به دیدگاه
نخوندی چی گفتم

خب ژاپن مگه دولت نداره؟؟؟؟؟؟

مگه خانواده سلطنتی نداره؟؟؟؟؟؟؟؟

مگه 130 میلیون جمعیت نداره توی سرزمینی که حتی از استان سیستان ما کوچیکتره

وقتی همه این 130 میلیون جمعیت (بگیر 120 میلیون و ده ملیون دولت مرد و سلطنت نژاد) به این درک برسن که من از این کار هیچ شناختی ندارم پس اول میرم یاد میگیرم میام سر این کار یا اینکه تو یه چیز دیگه تخصص دارم و میرم سراغ اون

اونوقت بیا بگو براساس پارتیه و اینا

دولت هرچقدر هم مخالفت کنه دیگه نمیتونه نزاره یه کارخونه تولید لباس بزنی که چون برای خودش سود داره وجود این کارخونه

مشکل از فرهنگ ماست

ببین همین ساختمون که گفتی

ژاپنیا به علت کمبود سرزمین و خاک رو آوردن به برجسازی

اما ایران اینهمه خاک داره

یه مثال بزنم برات

مثلا نیویورک (چه ربطی به ژاپن داره؟ نیویورک به همه چیز و همه جا و همه کس ربط داره) که پیشروترین شهر دنیاست یه منطقه داره که خارج از اون محدوده اجازه ساختمانسازی بیشتر از 3 طبقه رو نمیده

این بخش دست دولته

اما یه بخش دیگش دست خود مردمه

مثلا توی شمال ایران خونه های قدیمی (خونه هایی که با گل و چوب تنه درخت درست شده بود) قابلیت مقابله با زلزله 8 ریشتری رو داره یعنی مساوی با خونه های از جنس چوب و کاغذ ژاپنی

ژاپن از همین تکنولوژی بومی خودش توی برجهاش استفاده کرده

اما این معمار و مهندس ایرانی چرا از تکنولوژی بومی استفاده نمیکنه؟؟؟؟؟؟؟؟

نظر خودت چیه؟؟؟

خودت میگی چرا اینجور شده؟؟؟

لینک به دیدگاه
این افراد از کجا اومدن؟؟؟؟؟؟؟؟

ببین توی همین ژاپن به سطحی از درک رسیدن که فرد اگه درکی از کاری که قراره انجامش بده نداشته باشه قبولش نمیکنه

وقتی من بگم نمیام و شما بگی بلد نیستم و بقیه هم همینجور

شخص کارفرما مجبور میشه بره دنبال کسی که بلده و این خودش باعث افزایش رفاه میشه چون حقوقها از حد روتینش کمتر نمیشه

یعنی خط فقر تو کشور ما 1.2 میلیون هست دیگه کسی با 700-800 هزار تومن کار رو قبول نمیکنه

 

مشکل تک حذبی بودن هست.

یعنی دامنه خودی و غیر خودی در ایران وجود داره.

یعنی شما مثلا میخوای وزیر انتخاب کنی.

گزینه هایت محدود هستند.

یعنی شرایط انتخابت چیز های اصلی نیست و بیشتر به خودی و غیرخودی بودن ربط داره.

روز به روز هم داره دامنه خودی ها کوچکتر بشه

شما کافی هست وزرای ایران و ژآپن را مقایسه کنی.

به نتیجه میرسی.

ایا این وزیر اموزش پرورش فعلی به نظرت بهترین در ایران هست؟؟؟؟

لینک به دیدگاه
من که یاد بم افتادم و الان وحشتناک حالم بد شده.. اینجا مسئول مرگ مردم بی دینی و بدحجابیه ..اگر سی یا 30 هستش پاک کنین

 

بم، یک کمدی تراژدیک

 

من به عامل زلزله کار ندارم

چون همه میدونیم که حاصل نوسانات پوسته زمینه و گه گاهی با ریشترهای کم و محدود برای آزاد کردن فشارهای نهفته زیر پوسته زمین برای جلوگیری از تخریبهای حاصل از ریشترهای بالاس

حالا هرکی خلاف اینا بگه من فقط به سلامت عقلش میخندم

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...