آسم و ورزش

[MOJTABA 77 8,304]

آسم يکي از شايع ترين بيماريهاي تنفسي است که در حدود 10% از کودکان دانش آموز در اغلب کشورها به آن مبتلا مي باشند.

ميزان بروز بيماري در بين کودکان بيشتر و در پسران شايعتر از دختران است.

از ويژگي اين بيماري افزايش حساسيت پاسخ دهي مجراي تنفسي ناي و ريه ها به محرکهاي گوناگون است و با تنگي قابل توجه راههاي هوايي که شدت آن به طور خود به خودي و يا در نتيجه درمان تغيير مي کند،شناخته مي شود.

 

افراد آسمي سيستم تنفسي بسيار حساسي دارند که نسبت به مواد شايع در محيط و ديگر عوامل زمينه ساز واکنش نشان مي دهد و موادي از قبيل عفونت ، گرده و غبار ، آلوده کننده هاي هوا و يا آلرژي به گرده گياهان ، موي حيوانات.

 

آسم ناشي از ورزش

يکي از انواع آسم ، آسم ناشي از ورزش است که با افزايش فعاليت جسماني ايجاد مي شود. تا کنون علت آسم ناشي از ورزش شناخته نشده است و بهترين دليل براي آن آزاد شدن مواد تنگ کننده برونشي و ريوي است که باعث بروز آسم ورزشي يا (eia) مي شود.

 

ارزش و اهميت تمرين هاي ورزشي

جوانان و کودکاني که پس از فعاليتهاي ورزشي آسم ورزشي (eia) را تجربه مي کنند ممکن است از فعاليتهاي شديد پرهيز کنند و بدين علت اين کودکان ممکن است از آمادگي بدني پايين تر، شکل جسماني ضعيف ، بد شکلي قفسه سينه و فقدان مهارتهاي حرکتي دشاته باشند و همچنين ممکن است به علت تصور بدي که از خودشان دارند دچار مشکلات رواني شوند.اين افراد ممکن است به دليل عدم توانايي،مشارکت در فعاليتهايي که توسط افراد هم سن و سال انجام مي شود، دچار مشکلات اجتماعي و هيجاني شوند.

 

درمان آسم ناشي از ورزش و فعاليت

جهت کاهش و کم کردن ميزان بروز و شدت آسم ورزشي راههاي مختلفي وجو دارد از قبيل مصرف انواعي از داروها که اغلب افراد آسمي بايد قبل از انجام فعاليتهاي جسماني از آنها استفاده کنند.

 

ورزشهاي توصيه شده به افراد مبتلا به آسم

افراد آسمي با استفاده از دارو قبل از ورزش مي توانند همانند افراد غير آسمي ورزش کنند. برنامه هاي تمريني سطح بالا در يک ورزش خاص براي افراد آسمي و غيرآسمي مشابه است ، تنها يک برنامه هوازي عمومي بايد به آن اضافه شود.

 

تمرينات هوازي

پس از گرم کردن ملايم ، تمرين بايد با شدت کم آغاز شده و بتدريج با بهبود آمادگي هوازي افزايش يابد.

هدف تحريک و استرس وارد کردن بر سيستم بدون ايجاد فشار بر آن است.بااستفاده از تمريناتي از قبيل قدم زدن ، بالا و پايين پريدن ، دويدن ، دوچرخه سواري و فعاليتها و بازيهاي استقامتي متنوع مي توان به اين مهم رسيد.شدت تمرينات بايد حدود 65% تا 90% حداکثر سرعت ضربان قلب باشد.

روش محاسبه حداکثر ضربان قلب :

حداکثر سرعت ضربان=سن-220

 

فشار تمرين

برنامه بايد با پياده روي شروع شود و عضلات را براي تمرينات شديدتر آينده آماده مي کند. در ابتدا پياده روي بالا و پايين پريدن ، سپس تمرينهاي با شدت بيشتر که مدت آن 10 تا 30 ثانيه با استراحت 30 تا 90 ثانيه ادامه مي يابد.

 

نوع تمرينات

شرکت منظم يا متناوب در برنامه هاي بدني به علاقه فرد بستگي دارد.اما بهتر است افراد آسمي را به فعاليتهاي هوازي تشويق کنيم ( بايد به سيستم قلبي تنفسي استرس تحريک وارد شود.) در صورت امکان بايد در دوران کودکي آموزش شنا ببيند ، شنا نه تنها اثر آسم زاي کمتري دارد بلکه اثر بسيار مثبتي بر افزايش حجم قلب و ريه دارد.

 

چه زماني بايد از انجام ورزش پرهيز کرد و يا آن را کاهش داد؟

اگر افراد آسمي قبل از تمرين دارو مصرف مي کنند ولي هنوز علائم تنگي نفس را داشته باشد.نبايد تمرينهاي شديد انجام دهند. اگر چه بعضي از افراد آسمي متوجه شده اند که تمرين باعث گشاد شدن راههاي تنفسي و بهبود تنفس مي شود ، اما در اغلب موارد تنگي برونشي بيشتر مي شود شايان ذکر است که

کودکان آسمي بايد از کلاسهاي ورزشي معاف شوند.

 

افراد آسمي در صورت ايجاد (eia) در حين فعاليت بايد مشارکت در بازي و تمرين شديد را کاهش دهند.

 

سردکردن

در پايان هر دوره تمريني بايد يک بخش برگشت به حال اوليه دنبال شود اين حالت مي تواند با انجام فعاليتهاي ريتميک ملايم پياده روي تا بازگشت ضربان قلب به 20 ضربه بالاتر از سطح استراحت ادامه يابد .

سرد کردن شامل تکرار تمرينهاي کششي که در گرم کردن انجام شده است، مي باشد.

 

نتيجه گيري

پاسخ افراد آسمي به ورزش از شخصي به شخص ديگر در زمانهاي مختلف متفاوت است ، ولي به عنوان يک قاعده کلي ، افراد آسمي بايد در تمرينهاي منظم و برنامه ورزشي با حداقل محدوديت شرکت کنند.

موفقيت آسمي ها در بالاترين سطوح ورزشي شاهدي بر فوايد تمرين ها در غلبه بر ناتواني آنها و تحريکي براي ديگران جهت پيش بيني فعاليتهاي جسماني و ورزشي در برنامه روزانه خود مي باشد.