Field Marshal Mis@m 259 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 آبان، ۱۳۸۹ بمب افكن B-52 (موسوم به BUFF) يعني (پسر چاق زشت) يا Big Ugly Fat Fellow به عنوان اولين بمب افكن اتمي نيروي هوايي ايالات متحده شناخته ميشود كه قابليت حمل و پرتاب موشكهاي كروز را به همراه برد پروازي زياد به همراه دارد. اين بمب افكن زيرصوت، حداكثر در ارتفاع 50000 پايي (حدود 15000 متري) ميتواند پرواز كند. همچنين حمل بمبهاي هستهاي يا بمبهاي معمول به همراه دقت زياد در پيدا كردن اهداف از پيش تعيين شده از قابليتهاي اين بمب افكن است. انعطاف پذيري اين هواپيما در جريان جنگ ويتنام و پس از آن در عمليات طوفان صحرا به اثبات رسيد. حمله و ايجاد خسارات فراوان به مراكز تجمع نيروها، تاسيسات و سنگرهاي مستحكم زيرزميني گارد رياست جمهوري عراق از اين جمله است. جنگ خليج فارس، حاوي يكي از سنگينترين نبردهاي تاريخ جنگهاي هوايي بود. بي52 ها (مدلH) از پايگاهشان در Barksdale و LA رهسپار جنگ ميشدند. پرتاب بمبهاي معمول و موشكهاي كروز و بازگشت به پايگاهشان، چيزي حدود 35 ساعت به طول ميانجاميد: يك عمليات بدون توقف. به طور دقيق تعداد 774 فروند بي52 تاكنون ساخته شده است كه تنها مدل H كه به تاريخ اكتبر 1962 تحويل نيروي هوايي شده است مشغول پرواز و انجام وظيفه ميباشد. تاكنون 102 فروند B-52H ساخته شده است كه نخستين پرواز اين مدل به تاريخ مي 1961 انجام پذيرفت. مدل H تا 20 فروند موشك دوربرد كروز ميتواند حمل كند. همچنين مدل H ميتواند موشكهاي نسل قديم كروز را كه مدل G در جريان عمليات طوفان صحرا به كررات استفاده نمود، حمل و پرتاب نمايد. پايگاههاي هوايي موجود در Barksdale و Minot محل اصلي نگهداري بي52 ها هستند. پروازهاي آزمايشي نيز از هر دو پايگاه نامبرده انجام ميشود. در Barksdale تعداد 58 فروند و در Minot تعداد 36 فروند B-52H نگهداري ميشود. جزئيات در يك نبرد معمول، بي52 عمليات خود را به جهت جلوگيري از پيشروي دشمن انجام ميدهد از جمله ميتواند به يگانهاي دريايي دشمن شليك كند. در جريان عمليات طوفان صحرا، بي52 ها 40% از كل بمبهاي انداخته شده توسط نيروهاي ائتلاف را پرتاب كردند. همچنين اين بمب افكن در دريا نيز به طور خيلي قدرتمند ميتواند در انجام عمليات ضدكشتي و مين روبي انجام وظيفه نمايد. براي مثال تنها دو فروند بي52 ظرف دو ساعت، ميتوانند مساحتي بالغ بر 140000 مايل مربع (364000 كيلومتر مربع) از سطح اقيانوسها را زير نظر و كنترل داشته باشند! در سال 1989 پروژة بهبود و ارتقاء شامل نصب سيستمهاي مكانياب ماهوارهاي (GPS)، محفظههاي قويتر جهت حمل بمبهاي 2000 پوندي و ساير بهسازيها جهت نصب ادوات جديد بر روي اين بمبافكن به اجرا درآمد. تمام بمبافكنهاي ارتقاء يافته، قادر شدند موشكهاي AGM-142 (موسوم به Raptor) و موشك ضدكشتي AGM-84 (موسوم به Harpoon) را حمل و پرتاب نمايند. مدل H تنها به منظور حملات هستهاي طراحي شد اما امروزه ماموريتهاي مختلف محوله به مدل از رده خارج شدة G را نيز به خوبي انجام ميدهد. بي52 همچنين در محل مقرهاي خارجي حمل مهمات ميتواند انواع مختلفي از جنگافزار را حمل نمايد. مقر AGM-28 ميتواند گونههاي سبكي از مهمات نظير 12 عدد بمب MK-82 را در 24 مقر خارجي بازگذاري كرده و حمل نمايد كه با 27 مقر داخلي حمل مهمات، در جمع 51 مقر حمل جنگافزار وجود دارد. مقرهاي خارجي قويتر حمل مهمات (HSAB) يا (Heavy Stores Adaptor Beam) ميتوانند گونههاي سنگينتر بمب را تا 2000 پوند حمل نمايند. در هر HSAB ميتوان فقط 9 جنگافزار را بارگذاري كرد. با محدوديت 45 جنگافزار (اعم از بمب يا موشك) در همهي مقرها. (با احتساب 18 مقر خارجي) نوع سوم مقر حمل مهمات براي حمل سلاح های هسته ای ALCM و CALCM و ACM به كار ميرود. هر بي52 سرجمع ميتواند 45 يا 51 مهمات حمل نمايد بسته به اينكه چه نوعي از مقرهاي حمل بمب در زير بالها نصب شده باشد. اما بايد دانست كه مقر AGM-28 زياد مورد استفاده قرار نميگيرد بنابراين در بي52 ها معمولن از HSAB استفاده ميشود كه بدين ترتيب ميزان حمل بمب به تعداد 18 تا 45 محدود ميشود. قابليت استفاده از سوختگيري هوايي به بي52 اجازه ی مداوت بسيار خوبي در پروازهايش ميدهد. اين تنها هواپيمايي جنگی در جهان است كه بدون سوخت گيري هوايي ميتواند 8800 مايل (14000 كيلومتر) را طي كند. روي همگي بي52 ها يك دوربين الكترونيكي قوي براي مشاهدة مقابلشان به صورت مادون قرمز (IrDa) و يك نمايشگر تلويزيوني با وضوح بالا كه به سنسورهايي براي شناسايي اهداف، تشخيص وضعيت دشمن، پرواز ايمن، تشخيض عوارض زمين (كوه و تپه و . . . ) و براي كمك به پرواز و نبرد در ارتفاع پائين مجهز است، نصب شده است. خلبانان از عينكهاي ديد در شب (NVG) براي افزايش ايمني و ديد در پروازهاي شبانه و عملياتهاي تمريني ارتفاع پائين استفاده ميكنند. عينكهاي ديد در شب، ايمني بيشتري را در حين پروازهاي شبانه به همراه دارند. زيرا در پروازهاي شبانه، با استفاده از اين وسايل و پرواز در پوشش عوارض طبيعي زمين، امكان مخفي ماند از ديد رادارهاي دشمن ميسر ميشود. مدل H تعداد 5 نفر خدمه دارد. يك خلبان، يك كمك خلبان كه كنار يكديگر مينشينند و سطح كابين آنها بالاتر است، و پشت سر آنها و در در سطح پائينتر يك افسر الكترونيك پرواز (EWO) يا (Electronic Warfare Officer) كه وظيفهاش شليك يا پرتاب مهمات است در پشت محل خلبانان جاي ميگيرد و در كنارش نيز افسر ناوبري (Radar Navigator) كه وظيفهاش هدايت هواپيما بين مبدا و مقصد ميباشد. از آنجا كه در ابتداد مدل H براي عمليات بمباران معمول طراحي و ساخته نشده بود، عمل پرتاب مهمات بر دوش افسر ناوبري قرار گرفته است و صندلي افسر مهمات كه مدلهاي پيشين كاربرد داشت، استفاده نميشود. كنترلها و نمايشگرهاي سيستمهاي پروازي به تناسب وظايف خدمه در كابين آنها پخش شده است. از آنجا كه هدف نيروي هوايي، به كار گيري آخرين تكنولوژي ارتباطي و ناوبري است، به همين منظور با الحاق وظايف ناوبر رادار و مسئول پرتاب مهمات به يك نفر (در مدل G)، خدمه به 4 نفر كاهش يافته است. در محل ناوبري هواپيما از نمايشگرهاي تلويزيوني و پردازندهي سري 80386 استفاده شده است. (با توجه به تغييرات و بهسازيهاي اعمال شده در سال 1989 در سيستمهاي الكترونيك اين هواپيما، استفاده از پردازندهي 80386 غيرمعمول نميباشد) رابط نمايشگر وضعيت پروازي بر پايه ی دستگاه Mil-Std-1553B ساخته و نصب شده است. برخي تغييرات اعمال شده بر پايهي اين تغييرات اعمال شده، زمان در سرويس ماندن اين هواپيما تا سال 2040 افزايش يافته است. بي52 به غلط وارثي از سيستمهاي قديمي عنوان شده است. در حالي كه بيش از 30 سال از زمان به خدمت گيرياش ميگذرد، اعمال تغييرات جديد و سازگار ساختن اين هواپيما براي استفاده از امكانات جديد نظامي، به طور دائم اين هواپيما را به روز نگه داشته است. در ليست زير، برنامههاي ارتقاء بي52 نوشته شده است: 1- نصب سيستم GPS 2- نصب سيستم TRS يا (TACAN Replacement System) 3- مدیریت سیستم های ذخیره سازی یکپارچه (ICSMS) یا (Integrated Conventional Stores Management System) 4- سیستم ARC-210/DAMA یا صدای ایمن (Secure Voice) یا جلوگیری کننده از شنود رادیویی توسط دشمن 5- یکپارچه کننده ی موشک AGM-142 HAVENAP 6- بالا بردن ضریب اطمینان (کیفیت) ادواتی که تعمیرپذیر نیستند. 7- بهبود سیستم ضد عمل الکترونیک (ECMI) یا (Electronic Counter-Measures Improvement) 8- سیستم آزمایش مقر حمل تسلیحات از نظر سلامت (OAPT) یا (Off-Aircraft Pylon Tester) 9- سیستم پشتیبانی کننده ی عملیات نیروی هوایی (AFMSS) یا (Air Force Mission Support System) این سیستم جالب، پس از شروع پرواز، اطلاعات هدف را از طرق اپراتور زمینی به اطلاع خدمه ی بی52 می رساند. 10- نمایشگر وضعیت سیستم ها (Electro Viewing System - EVS 3-in-1: EVS, STV, FLIR) 11- یکپارچه کننده ی پیشرفته ی تسلیحات (JDAM ، WCMD، JSOW و JASSM) به جهت هدفگیری و شلیک مهمات مختلف از یک سامانه ی نشانه روی. 12- سیستم دید در شب برای کابین هواپیما (سازگار با وقوع احتمالی رعد و برق) 13- سیستم دید در شب سازگار با حالتی که منجر به خروج خدمه از کابین شود. (پرش با صندلی و فرود با چتر نجات) 14- سیستم ضبط اطلاعات پرواز به شکل استاندارد (SFLDR) 15- سیستم AMI : آلات پروازی دقیق بهبود یافته نظیر ادوات فرود در شب یا مه. نظیر: ACU, DTUC INS, 16- سیستم بهبود یافته ی ALR-20 17- نمایشگر حرارت سوخت موجود در باکها 18- عینک خلبانی مخصوص دید در شب 19- ادوات پیشرفته ی مادون قرمز (جهت رهگیری اهداف) 20- سیستم نمایشگر پیشرفته ی وضعیت سلامت موتورها 21- محرمانه کننده ی ارسال اطلاعات 22- رادار با دقت بالا 23- موتور TF-33 24- سیستم نابودگر محافظتی (برای جلوگیری از دسترسی دشمن به هواپیما و اطلاعات درون آن) 25- کابین خلبان نوسازی شده 26- سیستم KY-58 VINSON (صدای ایمن) 27- AVTR 28- فشارسنج بر اساس ارتفاع پروازی 29- سیستم پیشرفته ی مدیریت بمباران 30- سیستم ارتقا یافته ی پخش Chaff و Flare (جهت انحراف موشکهای زمین به هوای پرتابی از سوی دشمن) و . . . بي52 در حال تغییرات اساسی و پیشرفته است که به این بمب افکن اجازه می دهد انواع مختلف و بسیار جدید از بمب های هدایت شونده ی ماهواره ای نظیر JDAM و JSOW و JASSM و . . . حمل و پرتاب کند. این تغییرات در بی52 از دسامبر 1998 آغاز گشتند. برنامه ی پشتیبانی نیروی هوایی از تمام حرکتهایی که باعث شود این هواپیما دارای سیستم هایی عمومی شود، حمایت می کند. برای مثال سیستم GPS نصب شده بر روی این هواپیما بر پایه ی استاندارد GPS-2000 است. در جریان عملیات طوفان صحرا به برخی نقائص در سیستم ضدعمل الکترونیک پی برده شد. برنامه ی B-61 Mod 11 (نوع خاص و بسيار قوي از بمبهاي اتمي) برای حالتی انتخاب شده است که در حالت آماده باش حمله ی اتمی و فقط تحت دستور ریاست جمهوری آمریکا عمل نماید. موشک AGM-142 یا نوع جديدتر هارپون برای اولین مرتبه در اواسط دهه ی 1980 بر روی مدل G نصب شدند. هنگامی که مدل های G بازنشسته شدند، این قابلیت بر روی مدل H منتفل گشت. فرماندهی نیروی هوایی از حفظ این قابلیت موثر خشنود بود. هرچند این قابلیت در معدودی از مدل های H عملیاتی بود. اما در اوایل دهه ی 1990 دو تیم ارتقا دهنده و یکپارچه کننده ی ادوات بی52 ها یعنی CEM و IPT یا (Conventional Enhancement Modification) و (Integrated Product Team) شروع به انجام تغییراتی کردند که امکان می داد همه ی مدلهای H قادر به شلیک موشکهای هارپون شوند. در همان زمان قرار بر این شد که قابلیت استفاده از موشکهای AGM-142 SPO نیز به برنامه ی کاری گروه اضافه شود و بالاخره در تاریخ 31 دسامبر 1997 خواسته ی نیروی هوایی در انجام حفظ سازگاری بین ماموریتهای مختلف بی52 ها فراهم گشت. (یعنی مدل H نوعی بود که علاوه بر بمباران می توانست به اهداف دریایی نیز حمله ور شود یا به انجام عمل ضدالکترونیک بپردازد یا . . . ) برنامه M-61 Mod 11 این آغاز طرحی برای استفاده و آزمایش انواع تغییر یافته ای از سلاح های هسته ای بر روی بی52 های عملیاتی بود. برنامه ی جایگزینی سلاح های معمول با انواع هسته ای از جمله موارد درخواستی ریاست جمهوری ایالات متحده بود. تصویر مربوط به توسعه ی سلاح ها: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام کنگره ی آمریکا در سه ماهه ی دوم سال 1995 به وزارت دفاع و وزارت انرژی تذکر داد که نیت واقعی خود را از جایگزینی سلاح هسته ای به جای سلاح متعارف در این هواپیما اعلام دارند. این تغییرات در سطح برنامه ی B-61 Mod 7 با موفقیت به انجام رسید و گروه موفق به جایگزینی سلاح های درخواستی بر روی این هواپیما گشت. تغییرات اعمال شده ارزان تر از حالتی می شدند که یک بمب هسته ای جدید مخصوص حمل به وسیله ی این بمب افکن طراحی شود. با انجام پرواز شماره ی 419 از پایگاه هوایی Edwards، فرماندهی نیروی هوایی متقاعد گشت که این تغییرات اعمال شده در سطح انطباق با بمبهاي سري Mod 7 موفقيتآميز بوده است. بدین ترتیب کنگره با درخواست نیروی هوایی موافقت کرد و در نیمه سال 1996 مبلغ 5/4 میلیارد دلار بودجه به این امر اختصاص داد و همچنین کنگره مقرر کرد که برنامه یکپارچه سازی موشکهای AGM-130 نیز بر روی بی52 ها اعمال شود تا همه ی این تغییرات منجر به رسیدن به سطح تغییرات درخواستی جهت انطباق با بمبهاي سري Mod 11 گردد. این برنامه نیز در نیمه ی سال 1997 تکمیل گشت. کلید اصلی حفظ قابلیت بالاي رزمی بی52 ها که همواره در جهت اثبات اطمینان، عملیاتی شدن سریع در جنگها و انجام انواع عملیات پشتیبانی بوده است، در آینده نیز ادامه خواهد یافت. سه سیستم پدافند الکترونیک بزرگ در این هواپیما یعنی AN/ALQ-172 و AN/ALQ-155 و AN/ALR-20 نیاز به ارتقا یا جایگزینی با انواع جدیدتر و کارا تر دارند. باید توجه کرد که انجام هزاران تغییر نرم افزاری و سحت افزاری در سیستم ها باعث شده است که این هواپیما تاکنون بتواند زنده و عملیاتی بماند. در نیمه ی سال 1997 بی52 تنها توانست 6 درصد از بودجه ی مورد نیازش را برای حل مشکلات مربوط به سیستم ECM دریافت کند. بين اكتبر 1996 تا مارس 1997، سيستم ECM (ضد عمل الكترونيك) بي52 ها باعث انگيزهاي مضاعف در سرفرماندهي ناوگان بي52 ها گشت تا سيستم ECM موجود در مدلهاي H را به درجهاي برسانند كه هيچ سيستم مشابهي توان رقابت با آنها را نداشته باشد. اين هواپيما سه سيستم بزرگ دفاع الكترونيك (ECM) دارد كه به منظور بهبود عملكرد، افزايش قابليت اطمينان و امور پشتيباني بايد ارتقا يابند يا جايگزين شوند. در طي اين شش ماه (ارتقاي ECM) ، اين سه سيستم با يكديگر تركيب شدند تا نمونة جديدي براي ECMهاي ضعيف ناوگان بي52 هايي كه بيش از 43000 ساعت پرواز داشتند، توليد شود. به علاوه خدمه ی بخش ECM در بی52 ها کشف کردند که برخی قطعات یدکی کلیدی مورد استفاده در این سیستم، موجود نمی باشند. این یافته ی مهم بر میزان آمادگی عملیاتی ناوگان مدل H تاثیر بسیاری می گذارد. در مارس 1997، سرفرماندهی ناوگان هوایی بی52 برنامه ای برای بهبود سیستم های ECM و ارتقا عملکرد این سیستم در مدلهای H ارائه دادند. آنها سیستم MICAP را در تاریخ آوریل 1997 حذف کردند و کیت پیشرفته تر و مستقل از سایر سیستم های بی52 به نام RSP را در تاریخ می 1997جایگزین آن کردند. سیستم ALQ-172 ا(از مجموعه سیستم های ECM) که در زمان عملیات طوفان صحرا نیاز به اصلاح برای آن احساس شده بود بهبود و ارتقا یافت. ارتقای این سیستم با افزایش حافظه ی کامپیوتر دستگاه انجام پذیرفت تا بتواند پردازش های پیشرفته تری را از تهدیدهای دشمن به انجام برساند. در این پروژه ی ارتقاء، همچنین نمایشگر تلویزیونی جدیدی برای این سیستم در نظر گرفته شد. ضمنن سیستم عمل ضد الکترونیک (خنثا کننده ی عملیات الکترونیکی دشمن) برای مقابله با طیف بیشتری از ادوات دفاع هوایی زمینی و همچنین پخش پارازیت و عملگر ضد حرارت موتورها (Infrared) توسعه یافت. (برای جلوگیری از رهگیری توسط ادوات زمینی که به دنبال شکار هواپیما توسط حرارت ایجاد شده توسط موتورها می گردند و موشکهای زمین به هوایی شلیک می کنند که قادر به ردیابی به طریقه ی مادون قرمز یا Infrared هستند) بی52 همچنین سیستم بسیار جالب توجهی برای کشف و حتا یافتن تعداد موشکهای ارسال شده در پشت هواپیما دارد. این سیستم همواره دستخوش تحول مداوم جهت بهبود عملکرد در شناسایی سیستم های تهدید کننده ی هواپیما می باشد. حفظ وضعیت در بالاترین میزان آمادگی عملیاتی، بزرگترین تغییر و بهسازی ای است که مورد نیاز بی52 می باشد. برای مثال نیاز به ارتقاء سیستم ضد عمل الکترونیکی که از دهه 1960 به یادگار مانده اند و امروزه برای استفاده تقریبن غیرممکن هستند. یک پیشنهاد فراموش شده جایگزینی موتورهای 94 فروند از بی52 های نیروی هوایی است. در ژوئن 1996 شرکت بوئینگ پیشنهادی مبنی بر مدرنیزه کردن موتورهای قدیمی بی52 یعنی موتور قدیمیTF-33 به همراه سرویس های تعمیر و نگهداری پس از فروش ارائه داد. این مدرنیزه سازی شامل جایگزینی موتور قدیمی TF-33 با موتور جدید ساحت آلیسون- رولز به نام RB-211 بود. پروژه پیشنهادی بوئینگ در ابتداد حدود 6 میلیارد دلار هزینه دربرداشت. اما کمی بعد قیمت تعدیل شده ی 7/4 میلیارد دلار برای 72 فروند بی52 پیشنهاد گردید. یک تیم از نیروی هوایی مامور بررسی پیشنهاد بوئینگ شدند. مرکز امور مالی نیروی هوایی بعید می دانست که شرکت بوئینگ برای قیمت ارائه شده باز هم تخفیف قائل شود و بیش از 3/1 میلیارد دلاری که کم کرده بود پیشنهادی بدهد. مدت زمان عملیاتی ماندن بی52 به روز آوری سیستم های مختلف با تکنولوژی مدرن روز، باعث ادامه ی حیات بی52 تا قرن 21 به عنوان جزء مهمی از نیروی هوایی شده است. یک پیشنهاد قابل توجه در جایگزینی موتورهای مدلهای H باعث افزایش عمر عملیاتی این هواپیما تا سال 2025 می شود. هرچند امروز متخصصین زیادی برای افزایش عمر عملیاتی این هواپیما تا سال 2040 تلاش می کنند. حداقل عمر این هواپیما حدود 32500 تا 37500 ساعت پرواز تخمین زده می شود. اگر مشکلات مالی یا حوادث پیش بینی نشده ای رخ دهند، نیروی هوایی قادر نیست این تعداد هواپیما (62 فروند) را تا سال 2044 (یعنی 84 سال) در خدمت نگه دارد. در می 1997 براساس گزارش چهار سال یک بار وزارت دفاع (پنتاگون) تعداد بمب افکن های نیروی هوایی، 187 فروند شامل: شامل 95 فروند بی1 ، 21 فروند بی2 و 71 فروند بی52 اعلام شده بود. در همین گزارش به سقوط دو فروند بی1 در پروازهای آموزشی اشاره شده بود. در همین گزارش تعداد بمب افکن های غیرقابل استفاده نیز اعلام شده بود. بر همین اساس به تعداد 5 فروند بی52 (به علت صدمات وارده) نیز اشاره شده است که تعداد بی52 های عملیاتی را از 76 فروند به 71 فروند کاهش می دهد. برخی مشخصات B-52H ماموریت: بمب افکن سنگین سازنده: کمپانی بوئینگ قوای محرکه: تعداد 8 دستگاه موتور توربوفن TF-33 P-3\103 ساخت پرات اند ویتنی کشش: هر موتور 17000 پوند (7650 کیلوگرم) طول: 5/48 متر ارتفاع: 4/12 متر فاصله ی دو سر بال: 4/56 متر حداکثر سرعت: 650 مایل بر ساعت = حدود 950 کیلومتر بر ساعت = 86/0 ماخ سقف پرواز: 50000 فوت یا حدود 15000 متر وزن خالص: 83250 کیلوگرم حداکثر وزن مجاز: 219600 کیلوگرم برد پروازی: 8800 مایل بدون سوخت گیری هوایی مهمات: 70000 پوند (31500 کیلوگرم) انواع بمب و موشک خدمه: 5 نفر فرمانده هواپیما، خلبان، ناوبر رادار، ناوبر و افسر مهمات و الکترونیک 6 صندلی پرتاب شونده قیمت: 30 میلیون دلار سال ورود به خدمت: فوریه 1955 بمب هسته ای: 20 عدد ALCM 12 عدد SRAM (مقر حمل خارجی) 12 عدد AMC (مقر حمل خارجی) 2 عدد B53 (مقر حمل داخلی) 8 عدد B61 Mod11 (مقر حمل داخلی) 8 عددB83 (مقر حمل داخلی) بمب متعارف (غیرهسته ای) : 51 عدد CBU-52 (27 در داخل و 18 در خارج) 51 عدد CBU-58 (27 در داخل و 18 در خارج) 51 عدد CBU-71 (27 در داخل و 18 در خارج) 51 عدد CBU 87 (6 در داخل و 18 در خارج) 51 عدد CBU 89 (6 در داخل و 18 در خارج) 51 عدد CBU 97 (6 در داخل و 18 در خارج) 51 عدد M117 18 عدد MK20 (مقر خارجی) 51 عدد MK36 8 عدد MK41 12 عدد MK52 8 عدد MK55 8 عدد MK56 51 عدد MK59 8 عدد MK60 (مقر خارجی) 51 عدد MK62 8 عدد MK64 8 عدد MK65 51 عدد MK82 و 18 عدد MK84 (مقر خارجی) سلاح های هدایت شونده: 18 عدد JDAM (12 عدد در مقر خارجی) 30 عدد WCMD (16 عدد مقر خارجی) 8 فروند موشک AGM-84 (هارپون) 20 فروند AGM-86C CALCM 8 فروند AGM-142 Popeye (سه فروند در مقر خارجی) 18 فروند AGM-154 JSOW (12 فروند در مقر خارجی) 12 فروند AGM-158 JASSSM (فقط مقر خارجی) 12 فروند TSSAM سیستم ها: مجموعه فعال اقدام متقابل الکترونیک AN/ALQ-117 PAVE MINT مجموعه ی ایجاد خطا در رادار دشمن (ساخت موتورلا) AN/ALQ-122 اخطار دهنده ی نصب شده در قسمت پشت هواپیما (ساخت نورث روپ) AN/ALQ-153 پخش کننده ی پرقدرت پارازیت (ساخت نورث روپ) AN/ALQ-155 سیستم ضدعمل الکترونیک AN/ALQ-172 (Version 2) اخطار دهنده ی تصویری عمل الکترونیک دشمن AN/ALR-20A اخطار دهنده ی دیجیتال AN/ALR-46 پارازیت ساز رادیویی AN/ALT-32 12 (Flare) عدد منحرف کننده ی موشک های حرارت یاب AN/ALE-20 6 عدد (Chaff) منحرف کننده موشک AN/ALE-24 سیستم ناوبری AN/ANS-136 ارتفاع سنج راداری AN/APN-224 جهت یاب AN/ASN-134 رادار استراتژیک AN/APQ-156 مجموعه ی نمایشگر کنترلها AN/ASQ-175 نمایشگر دیجیتالی اطلاعات AN/AYK-17 کامپیوتر بالستیک AN/AYQ-10 نمایشگر الکترواپتیکالی وضعیت سیستم ها AN/AAQ-6 FLIR نمایشگر تلویزیونی الکترواپتیکالی دید پائین – دید بالای سیستم ها AN/AVQ-22 ارتباط دهنده ی باند UHF و VHF به نام AN/ARC-210 ارتباط دهنده ی رادیویی AN/ARC-310 HF ================================================================= انفجار بمب اتمی در هیروشیما بمب هايي که توسط B-52 حمل ميشن (مثلن نوع B-61 Mod11) به راحتي قدرتي بيش از 50 برابر بمب هيروشيما قدرت دارند. اين بمب هاي جديد، علاوه بر قدرت تخريب غيرقابل باور و بسيار زياد، قدرت سوزاندن خيلي قوي نيز دارند و هر چه در محدوده ي تخريب آنها قرار بگيره حتمن به شدت دچار سوختگي ميشه. قدرت تخريبي يک بمب معمول مانند B61 به راحتي معادل يک زلزله ي 7 ريشتري هستش با اين تفاوت که خود زلزله باعث آتش سوزي نميشه. اين هم بمب افکن سنگین B-29 که گفته ميشه B-52 با الهام از اون ساخته شده: نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .