مقاله آشنايي با General Dynamics F-16XL

[Field Marshal Mis@m 259]

جنگنده ی F-16XL جنگنده ای تغییر یافته و بسیار تکمیل شده ی F-16 است که تنها دو فروند از آن تولید شده است. جنگنده ی اول به شماره ی سریال 75-0749 ، نوع تک سرنشینه و جنگنده ی دوم به شماره سریال 75-0747 نوع دوسرنشینه است.

این هواپیما بدنه ی کشیده تری نسبت به F-16 معمولی دارد و به بالهای دلتای پیکانی شکل مجهز است. همچنین سکانهای افقی در آن حذف شده است.

نخستین پرواز نوع یک نفره به تاریخ 15 ژوئیه 1982 انجام شد. این هواپیما دارای برد پروازی و قابلیت بارگذاری مهمات بیشتر (به جهت مساحت بیشتر بالها) نسبت به F-16 معمولی بود.

نوع ضربتی این جنگنده با امکانات کامل جهت Ground Attack به نیروی هوایی ایالات متحده پیشنهاد شد که در رقابت با جنگنده ی دوموتوره F-15E ، عرصه را به رقیب قدرتمند خود واگذار کرد.

 

F-16XL مجهز به موشکهای AGM65

 

جنگنده شماره 1 به سال 1989 جهت انجام آزمایشات و مطالعات مافوق صوت با بالهای نازکتر و انجام تست پرواز با سرعت صوت (جهت پرواز همزمان با یک هواپیمای جاسوسیSR-71) به سازمان ناسا تحویل شد.

 

 

دومین جنگنده نیز به سال 1992 به مرکز تحقیقاتی Dryden فرستاده شد تا مانند جنگنده ی شماره 1 جهت آزمونهای مافوق صورت مورد استفاده قرار گیرد.

 

مشخصات فنی

طول: 51/16 متر

عرض: 03/10 متر

مساحت بال: 62 متر مربع

وزن معمول برای تیک آف: 19505 کیلوگرم (حدود 19 تن)

حداکثر وزن برای تیک آف: 21773 کیلوگرم (حدود 22 تن)

بیشترین سرعت دست: 2126 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 36000 فوتی

برد پروازی (خطی): 4630 کیلومتر

موتور در مدل 1 نفره: Pratt & Whitney F100-PW-100 turbofan با کشش 23830 پاوند

موتور در مدل 2 نفره: General Electric F110-GE-129

سقف پرواز خدمتی: 50000 فوت

تسلیحات: مسلسل 20 میلی متری M-61A1 Vulcan به همراه انواع موشکهای هوا به هوا و هوا به زمین

[Field Marshal Mis@m 259]

پس از معرفی هواپیمای اف-16 فایتینگ فالکون، نوبت به مدل جدید و نوین هواپیمای اف-16 می رسد که با طراحی متفاوت و رادیکال خود، توانایی های منحصر به فرد خود را نمایان ساخته و البته تا حدود زیادی، کاستی های نمونه اصلی هواپیمای اف-16 را با طراحی جدید برطرف نموده است.

این هواپیما، بر پایه بدنه اصلی هواپیماهای اف-16 معمولی بنا نهاده شده است که مشخص ترین اختلاف این هواپیما با نمونه های معمولی اف-16، بال های دلتایی شکل آن می باشد. این بال ها، به شکل یک مثلث هستند که گوشه های آن به سمت بیرون کشیده شده اند. استفاده از چنین طرح بالی، به دلیل فراهم آمد فضای بیشتر برای نگهداری سوخت، برد بیشتری به این هواپیما می دهد. همچنین، این شکل دلتایی بال، امکان حمل تسلیحات بسیار بیشتری نسبت به نمونه معمولی اف-16 را به هواپیمای اف-16 ایکس ال اعطا می نماید.

 

به مدد استفاده از بال های دلتا یا مثلثی شکل، مساحت بال بیشتری برای این هواپیما فراهم آمده است که در نتیجه، هواپیما قادر به نشست و برخاست در سرعت های بسیار کمتر از نمونه معمولی هواپیماست. این هواپیما، در حقیقت برای پاسخگویی به نیاز نیروی هوایی آمریکا برای هواپیمایی که قادر به کروز یا گشت زنی در سرعت های مافوق صوت، بدون از دست دادن قابیلت مانوردهی و توانایی های دیگر باشد، طراحی گشت. به همین منظور، می بایست در طرح اف-16 های معمولی آن دوران، تغییراتی به وجود می آمد که علاوه بر ایجاد توانایی سوپرکروز دیگر قابلیت های هواپیما نیز مانند برد و توانایی حمل تسلیحات افزایش می یافت.

 

به منظور به کارگیری بال های دلتا شکل، لازم بود که طول بدنه نیز افزایش یابد. در راستای همین هدف، طول کلی بدنه هواپیما، به میزان 146 سانتیمتر، افزایش یافت تا ریشه گسترده بال، بتواند روی بدنه نصب شود. بال های دلتا شکل این هواپیما، بر خلاف هواپیماهایی مانند خانواده میراژ که تنها از مثلثی ساده تشکیل می شوند، این گونه نبود. بلکه انتهای بال های این هواپیما، تا حدودی به بیرون امتداد داده شده بود تا برخی از توانایی های آیرودینامیکی هواپیما برای پرواز در سرعت های مافوق صوت افزایش یابد. در اف-16 های مدل های قدیمیتر، در صورت حمل سیستم ناوبری شبانه برای عملیات کور یا سیستم لانتیرن، دو مقر حمل تسلیحات اشغال می شد که از توانایی حمل تسلیحات بیشتر هواپیما می کاست.

 

اما در هواپیمای اف-16 ایکس ال، به لطف وجود مقرهای فراوان برای حمل تسلیحات، دیگر این ضعف چندان محسوس نیست. این هواپیما برای تامین نیروی پیشرانش خود، از دو مدل موتور ساخت شرکت های مشهور پرات اند ویتنی و جنرال الکتریک استفاده می نماید، مدل جنرال الکتریک F-110، توانایی ایجاد نیروی رانشی معادل 28.000 پوند تولید می نماید که به راستی نیروی بسیار عظیمی برای پیشرانش یک جنگنده نسبتاً متوسط به شمار می آید. این هواپیما، دارای وزن خالی معادل 11 تن و بیشینه وزن برخاستی برابر با حدود 25 تن است. همچنین این هواپیما، قادر است به سرعت هایی در حدود 2 ماخ در ارتفاع حدود 15 کیلومتری، که البته سقف پرواز هواپیما نیز در همین حد است، دست یابد.

طول بال های این هواپیما به 10 متر، طول خود هواپیما به حدود 16 متر و مساحت بال این هواپیما به 58 متر مربع می رسد. این هواپیمای متفاوت، در ابتدای زمان طراحی اش در شرکت جنرال داینامیکز، رقیبی برای نمونه جدید هواپیمای اف-15 E ساخت شرکت مکدانل داگلاس به شمار می آمد. اما سرانجام، با وجود مزایا و ویژگی های بسیار عالی که این هواپیما از آنان بهره می برد، هواپیمای اف-15 ئی در این رقابت پیروز گردید و این هواپیما، که هم اکنون از آن با نام F-16 E نام می برند، هرگز به تولید انبوه برای کابرد های نظامی نرسیده و تنها چند نمونه از آن تولید شد.

 

 

البته، با وجود اینکه برنامه هواپیمای اف-16 ایکس ال ادامه نیافت، اما هم اکنون شاهد تولید نسل جدیدی از جنگنده های اف-16 با نام دیزرت فالکون و با کد E/F هستیم که از آن ها با نام بلاک 60 نیز یاد می شود. اگرچه در این جنگنده های بسیار پیشرفته ادامه دهنده راه ایکس ال، بال دلتا شکل به کار گرفته نشده، اما بسیاری از ویژگی های مثبت هواپیمای اف-16 ایکس ال، هنوز پا بر جا هستند.