مد و پوشاک Fashion

[Astraea 25351]

پوشاک بدن انسان را از آب و هوا و دیگر مخاطرات موجود در طبیعت حفظ می‏کند.همچنین پوشاک می‏توانند برای راحتی ٬حجب و حیا و نیز برای ایمنی مورد استفاده قرار گیرند.همچنین می‏توانند نشان دهده‏ی باورهای مذهبی ٬ فرهنگی و دیگر معانی اجتماعی باشند.امروزه و در قرن ۲۱ استفاده از پوشاک بیشتر به خاطر پیروی از مد و شیک‏پوشی است تا به خاطر راحتی و دیگر استفاده‏های آن.

وظیفه اصلی پوشاک حفاظت از بدن انسان در برابر خطرات احتمالی در محیط مانند:آب و هوا (مانند نور شدید آفتاب ٬سرما و گرمای بیش از اندازه و بارش برف و باران.)٬ حشرات ٬ مواد شیمیایی زیان آور ٬سلاح و سایش با مواد زبر و آسیب‏رسان و سایر خطرها است.پوشاک در برابر بسیاری از مخاطرات که ممکن است بدن برهنه انسان را زخمی ‏کند ٬ محافظت می‏کند.در پاره‏ای از موارد پوشاک محیط را از فردی که پوشاک را پوشیده حفاظت می‏کند(مانند پوشاک ضد عفونی شدهٔ محافظ در اتاق عمل و محیط‏های پزشکی).

انسان‏ها همیشه در حال طراحی کردن پوشاک نوین برای مشکلات عملی خود هستند و دیگر فرق بین پوشاک و وسایل حفاظتی به شکل آشکار مشخص نیست.در این باره می‏توان به پوشاکی مانند پوشاک فضانوردی٬ پوشاک زرهی ٬ پوشاک غواصی ٬ مایو ٬پوشاک حفاظت کننده در مقابل نیش زنبور ٬ لباس چرمی موتورسواری و لباس‏های محافظ اشاره کرد.

همچنین مردم بدن‏هایشان را به وسیله عطر ٬لوازم آرایش و مدل دادن به موهای سر ٬ صورت و بدنشان پیراسته می‏کنند.آنها همچنین بدنشان را به وسیله کارهایی مثل خالکوبی و جای زخم و دیگر کارها علامت‏گذاری می‏کنند.این کارها ممکن است نشانه‏ای از پوشاک باشند اما پوشاکی به وجود نیامده است.

در طول تاریخ بسیاری از جوامع به طور کامل یا تاقسمتی طرفدار برهنگی بوده‏اند که این یک هنجار فرهنگی به حساب می‏آمد.در دنیای امروز در بیشتر فرهنگ‏ها رفت و آمد در مکان‏های همگانی بدون پوشاک یک هنجار شکنی و غیرقابل قبول است

[Astraea 25351]

درباره «مد» نوشتن کمی سخت است. متاسفانه در کشور ما فرهنگ مد هنوز آنطور که باید رایج نشده است.

اغلب وقتی درباره مد از آنها سوال می شود تصور می کنند «مد» همان لباس های عجیب و غریب برخی جلف فروشان یا مثلا لباس هایی است که عده ای خاص برای جلب توجه آن را می پوشند.این ضعف فرهنگی دلیلش کم کاری از طرف جامعه تولیدی کشورمان است.اگر لباس هایی که در داخل کشور تولید می شود، تولیدکنندگانش از قبل آنها را معرفی کنند و درباره رنگ و طرح آن توضیح بدهند، مصرف کننده نیز به مرور جلب می شود.

درباره «مد» این سوال اساسی را طرح می کنیم:

معیار شما در هنگام خرید پوشاک چیست؟

پاسخ ها متفاوت است. عده ای فقط «قیمت» برایشان مهم است. به این معنی که صرفا دنبال پیراهن و شلواری می گردند که قیمتش تا حد ممکن ارزان باشد. برای این عده رنگ و طرح و دوخت لباس زیاد مهم نیست. حتی نسبت به جایی هم که خرید می کنند حساس نیستند.

«مد» برای این گروه از جامعه واژه ای فوق العاده غریب و بیگانه است.

لباس های بی روح و بعضا بی کیفیت سوژه خرید این گروه است.

گروهی دیگر هستند که قیمت برایشان مهم است اما در کنار آن، روح لباس نیز برایشان اهمیت دارد.

«مد» در یک بیان ساده و قابل فهم درک خواص ظاهری لباس و شناخت موقعیت اجتماع نسبت به پوشش افراد است.

شادپوشیدن و استفاده از رنگ و طرح هماهنگ در لباس خود باعث خلق «مد» می شود.

صنعت پوشاک در کشورمان طی چند سال گذشته حرکت های بسیار ارزشمند و ماندگار در ارتباط با نهادینه کردن فرهنگ «مد» انجام داده است.

فروشگاه های متمرکز برای عرضه مستقیم محصولات در کنار توجه به رنگ و طرح و دوخت ظریف در بین تولیدات داخلی باعث شده میل مصرف کنندگان پوشاک به خرید لباس های شاد نیز بیشتر شود. اما هنوز برای رواج فرهنگ مناسب کشور در بحث مد پوشاک بسیار فاصله داریم.

ضرورت تلاش برای کاهش این فاصله آن هم در شرایطی که واردات انواع پوشاک روزبه روز افزایش می یابد، بسیار احساس می شود.

[Astraea 25351]

سبکی در هنر و معماری که مشخصه آن درخشندگی، شکوه، نشاط و صمیمیت است. در حدود سال 1700 م. در فرانسه ظهور کرد و طی سده هجدهم در سرتاسر اروپا گسترش یافت. مطابق توصیف فرهنگ انگلیسی آکسفورد ""روکوکو"" به معنای هنر پر زرق و برق و تجملی بود. از میانه سده نوزدهم در آلمان این واژه در اصطلاح هنری و فرمی خود در تاریخ هنر به کار گرفته شد و پیروان ""بورکهارت"" که تلاش داشتند تا دوره های متوازنی برای مراحل رشد و گسترش هنر ابداع کنند، از این اصطلاح توصیف دوره های پایانی یا در واقع انحطاط هر مرحله ای استفاده می کردند. اما با تغییراتی که در ذائقه زیبایی شناسی پدید آمد این اصطلاح ارج نهاده شد و حال با مفهومی عینی و بدون بار معنایی تحقیرآمیز آن در بین تاریخ نگاران هنر مصلح شده است.

و برای توصیف یک سبک هنری و تزئینی که دارای انسجام و ثبات خاصی است به کار برده می شود. این سبک به دلیل تزئینات ظریف و پر آب و رنگ تمایل به موضوعات کوچک به جای موضوعات برجسته و تمایل آن به اشعار دهقانی به آن یک ویژگی کاملاّْ مشخص و با هویت داده است داده است. در ""روکوکو""به جای پرداختن به حجم، وسواس و دقت بیشتری در سطح وجود دارد. گرایش بیشتر به سمت زیبایی و خشنودی به جای عظمت و شکوه،‌ بازتاب روحیه جامه ای بود که از افراط کاری های ورسای به تنگ آمده بود. از جمله شاهکارهای اولیه این سبک آثار نقش برجسته هنرمندانی چون ""کلوداوردان"" و ""ژان برین"" و نخستین نقاش بزرگ این سبک ""واتئو"" بود. ""بوشه"" و ""فراگونار"" نقاشانی بودند که بیشتر روح دوران اوج و بلوغ ""روکوکو"" را به نمایش می گذاردند.

""آنتوان واتئو"" گرچه صحنه هایی از زندگی روستایی را تصویر کرده است اما شخصیت هایش همگی اشراف زادگان خوش گذرانی هستند که محیط روستایی را تفرج گاه فردی قرار داده اند. او سعی داشت تا زنان خاندان سلطنتی را نشان دهد و با به تصویر درآوردن جزئیات لباسشان توجه زنان را به تقلید از سبک پوشاک زنان ممتاز معطوف دارد. لباس هایی با دنباله های بلند و چین دار که تا روی زمین کشیده می شد که الگویی شد برای لبای های شب که تا به امروز نیز این پیروی ادامه دارد و لباس عروس نیز همچنان از این مد الگو برداری می شود این سبک لباس ها نا واتئو را به خود گرفته است. این نئع نمایش لباس شاید آغازگری برای نملیش مد بود. ابتدا در تابلوها و پس از رواج آن و رشد روزافزون طبقه متوسط و گرایش زنان نسبت به پیروی از مد واتئو پوشیدن این نوع البسه از انحصار طبقه اشراف خارج شد و تبدیل به شاخه ای از هنر شد. در اواخر قرن 17 مجلات در انگلستان، پاریس، و فیلادلفیا منتشر شد که آخرین مدها و آداب و رسوم محافل زنانه را که از طبقه ممتاز و اشراف بود نشان می داد.