مشاعره

[*lotus* 20275]

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سزد اگر همه ی دلبران دهندت باج

[skalaskala 1624]

جانی که خلاص از شب هجران تو کردم

در روز وصال تو به قربان تو کردم

فروغ بسطامی

[شـاهین 8068]

​[TABLE]

[TR]

[TD=class: b, align: justify]ماییم که اصل شادی و کان غمیم[/TD]

[TD][/TD]

[TD=class: b, align: justify]سرمایه‌ی دادیم و نهاد ستمیم[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: b, align: justify]پستیم و بلندیم و کمالیم و کمیم[/TD]

[TD][/TD]

[TD=class: b, align: justify]آئینه‌ی زنگ خورده و جام جمیم[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[skalaskala 1624]

مرغ در دامم و مرا پروانه ی پرواز نیست

در گلویم نغمه هست و رخصت آواز نیست

 

(مهدی سهیلی)

[ali6668 1159]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

[skalaskala 1624]

هم در ره معرفت بسی تاخته ام

هم در صف عالمان سرانداخته ام

چون پرده ز پیش خویش برداشته ام

بشناخته ام که هیچ نشناخته ام

( ابو سعید ابوالخیر)

[ali6668 1159]

مرا در خانه سروی هست کاندر سایه ی قدش

فراق از سرو بستانی و شمشاد چمن دارم

[skalaskala 1624]

من شاخه ی خشکم تو بیا برگم و برم ده

با زمزمه ی عاطفه هایت ثمرم ده

فریبا آتش

[alirezanabati 177]

هان ای دل عبرت بین از دیده عبر کن هان

ایوان مدائن را آئینه عبرت دان

[ali6668 1159]

نبینی که با گرز سام آمده است؟

جوان است و جویای نام آمده است

[moh@mad 5513]

تا تو بر من عاشقی ای محترم

پرده بر کش من به تو عاشقترم

[skalaskala 1624]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

(حافظ لسان الغیب)

[moh@mad 5513]

تیره گون شد کوکب بخت همایون فام من

واژگون شد از سپهر واژگون اقبال من

[sam arch 55879]

نشناختم قدر تو من تا چرخ می​گوید ز فن

دی بر دلش تیری بزن دی بر سرش خارا بیا

[*lotus* 20275]

اگر نه باده غم دل زیاد ما ببرد

نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد

[skalaskala 1624]

دل میرود زدستم صاحب دلان خدارا

دردا کاین(که این)رازپنهان خواهد شدآشکارا

[sam arch 55879]

از این صلح پر از کینش وز این صبح دروغینش

همیشه این چنین صبحی هلاک کاروان باشد

[*lotus* 20275]

دریغ مدت عمرم که بر امید وصال

بسر رسید و نیامد بسر زمان فراق

[skalaskala 1624]

قفس تنگ فلک، جای پرافشانی نیست

یوسفی نیست در این مصر که زندانی نیست

 

(صائب تبریزی)

[sam arch 55879]

تو در عالم نمی​گنجی ز خوبی

مرا هرگز کجا گنجی در آغوش