مشاعره

[moh@mad 5,513]

ساز در دست تو سوز دل من می گوید

من هم از دست تو دارم گله چون ساز امشب

[captain 9,274]

بس بوالعجب و بهانه جویست

بس کینه کش و ستیزه کار است

[*lotus* 20,275]

تا برگذشته می نگرم،عشق خویش را

چون آفتاب گمشده می آورم به یاد

می نالم از دلی که به خون غرقه گشته است

این شعر،غیر رنجش یارم به من چه داد

[moh@mad 5,513]

دل صنوبریم همچو بید لرزان است

ز حسرت قد و بالای چون صنوبر دوست

[captain 9,274]

تو را با انوری زین گونه دستان

نه یکبار و دو بار است و سه بار است

[Marziam 467]

تا بر گذشته مینگرم عشق خویش را

چون آفتاب گمشده می آورم بیاد

مینالم از دلی که بخون غرقه گشته است

این شعر، غیر رنجش یارم به من چه داد

[sam arch 55,878]

دريا و كوه در ره و من خسته و ضعيف

اى خضر پى خجسته مدد كن به همتم

[Cannibal 3,348]

من درد تو را ز دست آسان ندهم / دل بر نکنم زدوست تا جان ندهم

[sam arch 55,878]

مست بگذشت و نظر بر من درويش انداخت

گفت اى چشم و چراغ همه شيرين سخنان

[amir_323 120]

نمی دانم

نمیدانم سرانجامم چه خواهد شد

نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت

ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد

گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش

و او یکریز و پی در پی

دم گرم و چموشش رادر گلویم سخت بفشارد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد

بدین سان بشکند هر دم

سکوت مرگبارم را

[sam arch 55,878]

محل نور تجليست راى انور شاه

چو قرب او طلبى در صفاى نيت كوش

[ترانه18 8,013]

شب از فراقت در فغان، روز از غمت در زاریم

 

دارم عجب روز و شبی،آن خواب و این بیداریم

[moh@mad 5,513]

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست

[captain 9,274]

توبه خویش و آن من بشکن

کاین نه توبه است زور و بهتان است

[sadafv 6,584]

تشویش وقت پیر مغان می دهند باز

این سالکان نگر که چه با پیر می کنند...

[کتایون 15,176]

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می كنم هر شب...

[sam arch 55,878]

بر شمع نرفت از گذر آتش دل دوش

آن دود كه از سوز جگر بر سر ما رفت

[*lotus* 20,275]

تا بر گذشته می نگرم،عشق خویش را

چون آفتاب گمشده می آورم به یاد

می نالم از دلی که به خون غرقه گشته است

این شعر،غیر رنجش یارم به من چه داد

[sam arch 55,878]

در عين گوشه گيرى بودم چو چشم مستت

واكنون شدم به مستان چون ابروى تو مايل

[*lotus* 20,275]

لیک چشمان تو با فریاد خاموشش

راه ها را در نگاهم تار می سازد

همچنان در ظلمت رازش

گرد من دیوار می سازد