مشاعره

[پژمان مهرپویا 1121]

گاهی امید از دل من محو میشود

گاهی دلم برای خدا تنگ میشود

در آن ساعت که خواهن این آن مرد

نخواهند از جهان بیش از کفن برد

[shaden. 18583]

در عالم نامردمی های رفیقان

کم لطفی بیگانه را هم دوست دارم

[master of law 526]

در عالم نامردمی های رفیقان

کم لطفی بیگانه را هم دوست دارم

مبرحاجت به نزد ترشرویی

که ازخوی بدش فرسوده گردی

اگر گویی غم دل باکسی گوی

که از رویشبه نقد آسوده گردی

میروی و گریه میگیرد مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد

[Astraea 25351]

ياد باد آن که چو چشمت به عتابم می‌کشت

معجز عيسويت در لب شکرخا بود

[Javid Maleki 11668]

در اين عالم كسي بي غم نباشد

اگر باشد بني آدم نباشد

[Astraea 25351]

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم

خم می دیدم خون در دل و پا در گل بود

[Javid Maleki 11668]

داني كه چرا خدا داد به تو دو دست؟؟

من معتقدم كه بر آن سري هست

با يك دست به كار خود پرداز و

با دست دگر بگير ز ديگران دست

[پژمان مهرپویا 1121]

داني كه چرا خدا داد به تو دو دست؟؟

من معتقدم كه بر آن سري هست

با يك دست به كار خود پرداز و

با دست دگر بگير ز ديگران دست

تا چند عمر در هوس و آرزو رود

ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود

[master of law 526]

دل میرود زدستم صاحبدلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

میروی و گریه میگیرد مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد

[Astraea 25351]

اگر غم لشكر انگيزد كه خون عاشقان ريزد

من و ساقي به هم سازيم و بنيادش براندازيم

[shaden. 18583]

از یاد رفته را چه تمنای شهرتی است؟

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجتست؟

[Astraea 25351]

تا زهره و مه در آسمان گـشت پدید

بـهتر ز می ناب کـسی هـیچ ندید

[Eng HVAC 4139]

دوش رفتم به در ميكده خواب آلوده

خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده

[Astraea 25351]

هر دو عالم یک فروغ روی اوست

گفتمت پیدا و پنهان نیز هم

[master of law 526]

دوش رفتم به در ميكده خواب آلوده

 

 

خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده

هر آن که روی چو ماهت به چشم بد بیند

بر آتش تو بجز جان او سپند مباد

میروی و گریه میگیرد مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد

[Astraea 25351]

دگر روز برگاه بنشست شاه

به سر بر نهاد آن كياني كلاه

[shaden. 18583]

هستی خویش نذر وفای تو کرده ام

کامم بده که نذر خودم را ادا کنم

[master of law 526]

هر دو عالم یک فروغ روی اوست

گفتمت پیدا و پنهان نیز هم

من که شبها ره تقوا زده ام با دف و چنگ

این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد

میروی و گریه میگیرد مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد

[Astraea 25351]

مرا اختر خفته بیدار گشت

به مغز اندراندیشه بسیارگشت

بدانستم آمد زمان سخن

کنون نو شود روزگار کهن

[master of law 526]

مرا اخترخفته بیدار گشت

 

به مغز اندراندیشه بسیارگشت

بدانستم آمدزمان سخن

 

کنون نو شودروزگار کهن

نه هوای پر گشودن نه سر فرار دارم

نه امید آنکه دادم برسد به یار دارم

 

 

میروی و گریه میگیرد مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد