درباره ی فاصله بین دندان و روش های­ درمان آن

[bestp 4]

علت فاصله بین دندان

وجود فاصله میان دندان‌های شیری در کودکان طبیعی است. این فاصله در واقع نشان می‌دهد که دندان‌های دائمی از فضای کافی برای رویش برخوردار هستند. در اغلب موارد این فاصله بین ثنایاهای میانی شیری به وجود می‌آید. ثنایای میانی به دو دندان بزرگتر که در قسمت جلویی فک بالایی قرار گرفته، گفته می‌شود. فاصله بین ثنایاهای میانی با رویش دندان‌های دائمی بسته می‌شود. اما ممکن است فضای کمی بین این دندان‌ها باقی بماند. لازم به ذکر است این فضا از مهم­ترین ویژگی‌های دندان شیری و وجود آن ضروری است.

عوامل ارثی یکی دیگر از علت‌های فاصله دندان‌ها هستند. مطالعات انجام شده و بررسی تاریخچه بیماران نشان می‌دهد که دیاتسم معمولا ریشه ارثی و خانوادگی دارد. حتی اگر این ناهنجاری در والدین مشاهده نشده باشد، معمولا دیاتسم در نسل قبلی وجود داشته است. در صورتی که فاکتور ارث علت فاصله دندان باشد، الگوهای استخوانی طبیعی در رادیوگرافی ناحیه خط وسط مشاهده می‌شود. این افراد برای اصلاح فاصله دندان‌ها باید به دندانپزشک مجرب در این حوزه مراجعه کنند. برخی از علت‌های دیگر ایجاد فاصله بین دندان‌ها نیز عبارتند از:

• افتادن دندان
• باقی ماندن بیش از حد دندان‌­های شیری
• قرار دادن اشیا سفت مانند مداد در بین ثناهای مرکزی
• مکیدن انگشت شصت در دوران نوزادی
• بیماری­‌های لثه
• کوچک بودن بیش از اندازه دندان­‌ها
• بیرون زدگی دندان­‌های قدامی
• چرخش دندان­‌ها به ویژه ثنایاهای کناری

معاینه و تشخیص فاصله بین دندان­ ها

اولین قدم پیش از اجرای هرگونه روش درمانی برای اصلاح فاصله بین دندان، انجام معاینه ارتودنتیک توسط دندانپزشک است. برای رسیدن به تشخیص قطعی، دندانپزشک به بررسی سابقه پزشکی و سلامت عمومی بیمار می‌پردازد. پرسش در مورد نحوه رفتار و عادات مربوط به دهان و دندان نیز از فاکتورهای کمک کننده در تشخیص به شمار می‌رود.

در حالت کلی مراحل زیر برای تشخیص دیاستم انجام می‌شود:

1. ابتدا تعیین می‌­شود که آیا این فاصله، بین ثنایاهای مرکزی وجود دارد یا در بین تمام دندان‌­ها دیده می‌­شود.
2. بررسی می‌­شود که آیا فاصله میان دندان‌­ها در حال افزایش است یا ثابت مانده است.
3. رادیوگرافی از زوایای مختلف برای تشخیص دقیق تهیه می‌­شود.

فاکتورهای موثر در انتخاب روش­ درمان فاصله بین دندان

درمان دیاتسم با توجه به شدت بیماری، با استفاده از روش‌های کلینیکی و خانگی امکان پذیر است. البته برای انتخاب روش درمانی مناسب توجه به نکات زیر ضروری است:

• میزان فواصل دندان‌­ها
• مدت زمان انجام پروسه درمان برای بیمار
• وضعیت بهداشتی دهان و دندان بیمار
• تعیین نوع انتظارات بیمار

درمان کلینیکی دیاستم

در صورتی که فواصل بین دندان ها شدید باشد، دندانپزشک با استفاده از روش‌های زیر می‌تواند به اصلاح دیاتسم اقدام کند:

ارتودنسی

یکی از شیوه‌های رایج درمان دیاتسم، ارتودنسی است. در این روش با هدایت ریشه دندان به جایگاه مناسب، فضای بین دندان‌ها از بین می‌رود. ارتودنسی یک گزینه درمانی مناسب برای مواردی است که فاصله ایجاد شده بین دو دندان بیش از 2 میلی متر باشد. البته باید توجه داشت که درمان فاصله بین دندان با استفاده از ارتودنسی زمان بر است.

 

بریج دندانی

بریج دندان در واقع یک دندان مصنوعی است که به وسیله دندان‌های کناری در جای خود نگه داشته می‌شود. بریج‌ها می‌توانند از مواد مختلفی تهیه شوند که رایج‌ترین آن­ها پرسلین است. با توجه به این که بریج دندان دارای پایه مستقل نیست، از مقاومت کافی برخوردار نیست. به همین دلیل بریج‌ها نیاز به مراقبت زیادی دارند.

باندینگ

یکی از روش های درمانی مناسب برای افرادی با دندان‌های باریک و کوچک، باندینگ است. اگر فاصله بین دندان‌ها کمتر از دو میلی متر باشد دندانپزشک برای پر کردن جای خالی می‌تواند از باندینگ استفاده کند. جنس باندینگ معمولا از کامپوزیت است. یکی از مهم­ترین مزایای باندینگ این است که نیاز به زمان نیازی ندارد و مینای دندان در این روش نسبت به سایر روش‌ها کمتر آسیب می‌بیند. لازم به یادآوری است که رعایت کردن نکات بهداشتی در افزایش طول عمر باندینگ اهمیت زیادی دارد.

ایمپلنت

اگر فاصله میان دندان‌ها به دلیل افتادن یک دندان ایجاد شده باشد، بهترین روش برای بستن این فاصله ایمپلنت دندان است. در ایمپلنت یک قطعه کوچک تیتانیومی در استخوان فک کاشته می‌شود. سپس روی این قطعه با تاج و روکش پوشیده می‌شود. سن مناسب برای ایمپلنت بعد از 18 سالگی است. چرا که باید اسکلت صورت و فک کاملا شکل گرفته باشد. زمان لازم برای جوش خوردن ایمپلنت سه تا پنج ماه است.

درمان خانگی فاصله بین دندان­ ها

یکی از سوالات مهمی که درباره دیاستم پرسیده می‌شود این است که آیا درمان خانگی برای پرکردن فضای بین دندان‌ها وجود دارد یا خیر؟ در سال‌های اخیر روش‌های ترمیم و زیبایی دندان تنوع بسیار زیادی پیدا کرده است. برخی از این روش‌ها نیز به عنوان درمان خانگی برای از بین بردن این فواصل دندانی شناخته می‌شوند. رایج‌ترین روش‌های درمان خانگی دیاستم عبارتند از:

براکت DIY؛ استفاده از این براکت‌ها برای افرادی مناسب است که فاصله بین دندان‌هایشان خفیف است. برای استفاده از براکت‌های DIY تایید دندانپزشک و یا انجام ارتودنتیست ضروری است. براکت‌های DIY یک چسب نواری شکل هستند که هنگام خواب به دندان چسبانده می‌شوند. مرتب کردن دندان‌ها و بستن فاصله میان آن‌ها با استفاده از این روش می‌تواند زمان بر باشد.

نگهدارنده ارتودنسی؛ یکی از روش‌های نسبتا ارزان، استفاده از نگهدارنده ارتودنسی است. نگهدارنده با توجه به فرم دندان بیمار تهیه می‌شود و بیمار می‌تواند در زمان‌های دلخواه خود از آن استفاده کند. برای جلوگیری از مشکلات و بیماری‌های احتمالی هنگام استفاده از نگهدارنده‌ها، حفظ بهداشت دهان و دندان ضروری است.

عوارض عدم درمان دیاتسم

مهم­ترین عارضه­ دندان های فاصله دار از بین بردن طرح لبخند است.  فضای پر نشده بین دندان‌ها می‌تواند موجب بروز مشکلات زیر شود:

• گیر کردن غذا بین دندان
• مشکلات لثه‌ای
• بوی بد دهان
• پوسیدگی دندان

 

پیشگیری از فاصله افتادن بین دندان­ ها

در صورتی که فضای بین دندان‌ها به دلایل وراثتی باشد، بیمار باید از سنین کودکی تحت نظر دندانپزشک باشد تا اقدامات احتیاطی لازم صورت گیرد. اما برخی از شکاف‌ها به مرور زمان به دلیل عادت‌های غلط به وجود می‌آیند. رعایت نکات زیر می‌تواند در جلوگیری از دیاتسم موثر باشد:

• عدم فشار دادن جسم سخت با دندان‌ها
• درست جویدن و قورت دادن غذا
• انجام چکاپ‌های سالیان