جستجو در تالارهای گفتگو

[h=1]معمار زمان خویشتن باش[/h] [TABLE] [TR] [TD=colspan: 2, align: right] [/TD] [/TR] [TR] [TD=colspan: 2, align: right] معماری معاصر ما ویژگی های یک معماری با هویت و اصیل را ندارد. بارها و بارها در خصوص اینکه فلان معماری خوب نیست،معماری مان بی‌هویت یا دچار آشفتگی است شنیده‌ایم.سؤال این است که معماری خوب چه ویژگی‌هایی دارد و یا باید داشته باشد؟چگونه می‌توان به معماری خوب دست‌یافت؟در گفتگو با برخی اساتید دانشگاه و کارشناسان به بررسی این موضوع پرداخته‌ایم. معماری خوب سازگار با جامعه،فرهنگ،زمان و محیط دکتر محمدمهدی محمودی، استاد دانشگاه تهران در رابطه با مشخصات معماری خوب به خبرنگار پیام ساختمان می‌گوید: معماری خوب آن است که با جامعه، محیط، فرهنگ و زمان سازگار باشد. بنایی که این 4 مشخصه را باهر نوع کاربری داشته باشد ، معماری خوبی است. وی توضیح می‌دهد: منظور من از جامعه کسانی است که کاربران مستقیم یا غیرمستقیم بنا هستند. کاربران مستقیم کسانی هستند که از بنا استفاده می‌کنند. یعنی اگر مسکونی است در آن سکونت دارند، اداری که در آن کار می‌کنند یا ممکن است آموزشی باشد که در آن فضا آموزش می‌بینند.به نظر این استاد دانشگاه، کاربران غیرمستقیم افراد جامعه هستند که ساختمان را می‌بینند و فرم ساختمان باید برای شهروندان قابل‌قبول و زیبا و عملکرد و فرم آن باید برای کاربران مستقیم و غیرمستقیم مناسب باشد. محمودی، دومین عامل را محیط می‌داند و می‌گوید: بنایی که با محیط ، بستر ، اقلیم ، جغرافیا و آب‌وهوا هماهنگ باشد معماری خوب و ماندگاری است. مثلاً در شمال تهران ساختمان روی شیب و در جنوب تهران روی زمین صاف ساخته می شود. یا معماری همدان متناسب با مناطق سردسیر و در بندرعباس باید متناسب با هوای گرم و مرطوب باشد. وی سومین عامل را فرهنگ ذکر می‌کند و می گوید: معماری خوب آن است که با فرهنگ یعنی با هویت و مذهب و گذشته - که فرهنگ ما را شکل می‌دهد- سازگار باشد و اگر بتوان در یک معماری تأثیر آیین گذشتگان را دید، معماری خوبی است. این استاد دانشگاه معتقد است: چهارمین ویژگی که باید در معماری در نظر گرفته شود، موضوع زمان است. به اعتقاد وی معماری برای امروز ساخته می‌شود و باید تکنولوژی امروز، مبحث صرفه‌جویی در مصرف انرژِی، اقتصاد، و سرعت ساخت در آن دیده شود و مطابق با محیط‌زیست بوده و چه در زمان بهره‌برداری و چه در زمان ساخت، آلودگی کمتری ایجاد کند. محمودی تاکید می‌کند: اگر هر یک از این خصوصیات را برداریم دچار مشکل می‌شویم. یعنی اگر بنایی بسازیم که از نظر صرفه‌جویی در مصرف انرژِی و سرعت ساخت و تکنولوژِ ی خوب باشد اما هویت و فرهنگ ایرانی- اسلامی در آن رعایت نشود ضعف دارد، بنابراین چهار مشخصه حتماً باید در آن رعایت شود. محمودی معتقد است: معماری‌هایی که در زمان اجرا این 4 شاخصه را رعایت کرده‌اند در حال حاضر هم قابل‌قبول هستند. مثلاً ساختمان "تئاتر شهر تهران" از نظر تکنولوژی زمان خودش قابل‌درک بوده ، محیط و بستر آن در نظر گرفته‌شده و از نظر جامعه و نوع کاربری مستقیم که برای تئاتر در نظر گرفته‌شده و کاربری غیرمستقیم آن که معماری منظر است و همچنین زیبایی، تناسبات و شاخص بودن، قابل‌قبول است. از لحاظ فرهنگی نیز هویت معماری گذشته را دارد. پس معماری بسیار خوبی است که در زمان خودش حرف اول را می زده و تا به حال نیز پایدار مانده است. معماری خوب برای انسان و محیط سودمند است مهندس علی کرمانیان، معمار و مدرس دانشگاه مهم‌ترین خصوصیات معماری خوب را معماری زمان خود بودن می‌داند و می‌گوید: استفاده از مواد و مصالح و تکنولوژی روز و نیز معماری برای فرهنگ و جامعه امروز به نظر من مهم‌ترین ویژگی معماری خوب است. وی با بیان اینکه معماری خوب حاوی خلاقیت است، اضافه می‌کند: این خلاقیت در ابعاد بسیار متنوعی اعم از شکل و فرم و کاربرد و برنامه‌ریزی و عملکرد و جزییات و غیره می‌تواند اتفاق بیفتد.این مدرس دانشگاه سودمندی را یکی دیگر از ویژگی‌های معماری خوب عنوان نموده و می‌گوید: معماری خوب برای انسان و محیط سودمند است و به اعتلای حس انسانی و محیط‌زیست انسان می‌انجامد. معماری بد نداریم دکتر سعید فلاح فر، معمار و پژوهشگر معتقد است: اصلاً چيزي به‌عنوان"معماري بد" نداريم كه در مقابلش بخواهيم از "معماري خوب" صحبت كنيم. وی می‌گوید:يك اثر يا حائز ويژگي هاي معماري هست و يا تنها ساخت و سازي ساختماني است كه نمی‌تواند در حوزه معماري، مورد بررسي قرار بگيرد. شايد بهتر باشد از خصوصيات و لوازم يا بايدها و چرايي هاي معماري صحبت كنيم. فلاح فر تاکید می‌کند: يك اثر معماري پيش از هر چيزي بايد تعلق به نقطه‌ای معين و شناخته‌شده داشته و غيرقابل جابه‌جایی باشد. اين تعلق و پيوستگي غيرقابل انفكاك، می‌تواند پيوند به جغرافياي خاص يا يك حوزه فرهنگي، زمان، زیبایی‌شناسی، اقليم، منظر، همجواری‌ها و مانند آن باشد. این پژوهشگر بیان می‌کند: معماري مثل هر وجه ديگري از فرهنگ، ممكن است متأثر از فرهنگ هاي ديگر به نظر برسد، اما نمی‌تواند به عاريه باشد و جز در صورت بالندگي بومي و ذاتي، معنايي ندارد. معماري بايد نيازهاي كالبدي و رواني كاربر مستقيم و مخاطب غيرمستقيم را همزمان برآورده كند. وی در پایان خاطرنشان می‌کند: معماري در امتداد تاريخ و جريان پيوسته فرهنگ معماري در پي هويت است و درعین‌حال به زمان و مردم زمانه‌اش تعلق دارد، مناسب با اقليم و بوم شكل می‌گیرد، تابع الزامات جغرافيايي و در آميخته با تأثیرات محيط است و همزمان از دستاوردهاي روز و تجارب ديروز بهره می‌برد. همه آثار معماري، مجموعه‌ای پيوسته محسوب می‌شوند اما معماري از قرني به قرن ديگر، از فرهنگي به فرهنگ ديگر، از جغرافيا و اقليمي به جغرافيا و اقليمي ديگر و ... كپي، تقليداست و جا به‌جا نمی‌شود. سخن آخر آنچه کارشناسان و اساتید دانشگاه بر اهمیت آن تاکید کرده اند این است که معماری باید برای زمان خود باشد و از تکنولوژی زمان خود استفاده کند.البته این امر مستلزم به کارگیری خلاقیت،استفاده از فرهنگ وهویت باشد.اگر بتوانیم این ویژگی هارا در معماری مان پیاده کنیم مسلما معماری خوب وبا هویتی خواهیم داشت [/TD] [/TR] [/TABLE] [Hidden Content]