شهرسازی مدرن، با همه دعاوی آزادی و برابری، در ماهیت خود خصلتی پدرسالارانه دارد که در موارد بسیار نیازها و ارزش های زنانه را نادیده گرفته است. جنبش توسعه پایدار و جنبش زنان در جهان نشان داده است که در شرایط دنیای امروز دستیابی به یک جامعه پایدار و عادلانه بدون مشارکت و حضور فعال زنان امکان پذیر نیست. به همین دلیل در طول دو سه دهه اخیر موضوع رابطه برنامه ریزی و جنسیت به یک گفتمان اساسی در شهرسازی بدل شده است. به نظر می رسد که دستیابی به شهرهای زیباتر، مهربان تر و امن تر نیازمند بازنگری در مبانی سیاست های شهر با تأکید بر نقش عوامل جنسیتی و ارزش های زنانه در مسکن سازی، حمل و نقل، مراکز فعالیت و فضاهای فراغت و گردشگری است.
نویسنده: جواد مهدیزاده
دانلود مقاله