جستجو در تالارهای گفتگو

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان کد خبر: 94103018425 چهارشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۱۲:۲۲ برای نخستین بار در بیش از یک دهه، سیارات عطارد، مریخ، ناهید، زحل و مشتری از امروز برای یک ماه بدون نیاز به تلسکوپ در آسمان قابل مشاهده خواهند بود. به گزارش سرویس علمی ایسنا، دانشمندان دلیل این همترازی را قرار داشتن همزمان این پنج سیاره در یک سمت خورشید که از روی زمین قابل دیدن بوده، اعلام کرده‌اند از این رو آن‌ها را می‌توان صبح و پیش از طلوع خورشید مشاهده کرد. این سیارات پیش از طلوع خورشید در آسمان قابل مشاهده هستند و این فرصت تا 20 فوریه (اول اسفند) در اختیار علاقمندان به نجوم قرار دارد. این نخستین باری است که پنج سیاره از سال 2005 تاکنون در آسمان همتراز شده‌اند. طی این همترازی، سیاره عطارد در جایگاه پائینتری در افق قرار گرفته و بسختی در آسمان جنوبی قابل مشاهده است. سپس از سمت چپ به راست و از جنوب شرق به جنوب غرب می‌توان سیاره ناهید، زحل، مریخ و مشتری را در یک خط مشاهده کرد که خورشید در طول روز تقریبا همان مسیر را طی می‌کند. سیارات ناهید و مشتری که درخشانترین اجسام آسمان هستند، بسادگی قابلیت تشخیص خواهند بود. از آنجایی که سیارات در یک صفحه مشابه با زمین در اطراف خورشید گردش می‌کنند، با یکدیگر همتراز شده‌اند. علاقمندان بار دیگر می‌توانند در ماه اوت این همترازی را مجددا مشاهده کنند با این تفاوت که اینبار سیارات در سوی دیگر خورشید قرار داشته و پس از غروب آفتاب قابل رصد هستند. این فرصت تا سال 2018 تکرار نخواهد شد.

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان کد خبر: 94103018753 چهارشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۱۷:۱۴ فضاپیمای «افق‌های جدید» (New Horizons) ناسا روز چهارشنبه (30 دی) دهمین سال حضورش در فضا را ثبت کرد. به گزارش سرویس علمی ایسنا، این فضاپیمای 454 کیلوگرمی رباتیکِ در 19 ژانویه سال 2006 سریعتر از تمام فضاپیماهای قبلی از زمین به‌ سوی کمربند کویپر حرکت کرد. این کاوشگر فضایی که آن را کاوشگر بین‌سیاره‌ای و یا سیاره‌پیما نیز می‌نامند، نخستین فضاپیمایی است که به‌ سوی پلوتو سفر کرد و به بررسی این سیاره کوتوله و قمرهایش پرداخت. افق‌های جدید بعد از عبور از نزدیکی پلوتو در تاریخ 14 جولای 2015 توانست تصاویر جذابی را توسط دوربین فضاپیما از این سیاره بگیرد. این کاوشگر ناسا، تنها چند روز پیش از دهمین سالگرد خود تصاویری با بالاترین وضوح را از غبار جوی آبی رنگ پلوتو و یک کوه بزرگ که دانشمندان آن را یخ فشان می‌دانند ارسال کرد. روایت ایسنا از آغاز سفر تاریخی کاوشگر «افق‌های جدید» در دی ماه 1384: کاوشگر «افق‌های جدید» سفر 9 ساله خود را به دورترین سیاره منظومه شمسی آغاز می‌کند فضاپیمای «افق‌های جدید» به سوی پلوتو پرتاب شد داشنمدان از هم ‌اکنون برای 9 سال دیگر لحظه‌شماری می‌کنند

شاید به نظر کمی داستانی و غیرواقعی برسد، اما سازمان فضایی اروپا در حال برنامه‌ریزی برای انجام یک ماموریت انهدامی با هدف از بین بردن یک سیارک بزرگ در حال حرکت به سمت زمین است. در همین راستا، این ماموریت قرار است در سال ۲۰۱۵ یک ماهواره را با سرعت زیاد به سوی یک سیارک آزمایشی پرتاب کرده تا میزان تغییر مدار احتمالی سیارک را اندازه بگیرند. هدف از این برنامه، ارزیابی این مساله است که شاید بتوان زمین را با استفاده از این شیوه، از برخورد احتمالی سیارکی که به سوی زمین در حرکت است، محافظت کرد. این ماموریت که «دون کیشوت» نام دارد، دو فضاپیما را به سیارکهای نزدیک زمین پرتاب خواهد کرد.

ستاره‌ای به نام «لوسی»،۵۰ سال نوری آن‌طرفتر از کره زمین وجود دارد که هسته‌اش به الماس تبدیل شده است. منطقه کرمانشاه، هسته‌ این ستاره در واقع بزرگترین الماس در کهکشان است. وزن این الماس ۱۰ میلیارد تریلیون تریلیون قیراط است که مسلما حتی تصور چنین چیزی برای بشر دشوار است. سنگین‌ترین الماسی که بر روی زمین وجود دارد، الماسی به وزن حدودا ۵۰۰ قیراط است. زمانی که سوخت ستاره‌ای، معمولا هیدروژن، به پایان می‌رسد منجر به ایجاد هسته‌ای بلوری و داغ می‌شود. برای سال‌ها محققان بر این عقیده بودند که هسته ساخته شده از کربن به الماس تبدیل می‌شود، اما این یک فرض است و مدرکی برای دفاع از آن وجود ندارد. اما در سال ۲۰۰۴، منجمان مشخص کردند که «لوسی» حقیقتا هسته‌ بسیار بزرگی از الماس دارد و مدلی از آن را ارایه کردند.

ماکتی از موشک سنگین فالکون شرکت اسپیس‌ایکس در کانون ملی مطبوعات شرکت «اسپیس‌ایکس» اخیرا برنامه خود را برای پرتاب یک فضاپیمای خصوصی به ایستگاه فضایی بین‌المللی در ماه نوامبر اعلام کرده‌ است. این شرکت اعلام کرده که قرار است کپسول فضایی «اوریون» در تاریخ ۳۰ نوامبر در یک آزمایش حمل بار به سوی ایستگاه فضایی پرتاب شود. به گفته این شرکت، یک هفته پس از پرتاب، این فضاپیما در ایستگاه وارد خواهد شد. سخنگوی شرکت «اسپیس‌ایکس» اظهار کرد: این پرواز یک پرتاب آزمایشی برای نمایش قابلیت پرتاب دراگون، گردش به دور زمین، ورود به ایستگاه فضایی، انتقال محموله و بازگشت مجدد به زمین خواهد بود. وی افزود: هنگامی که این فضاپیما در ایستگاه فرود بیاید، ساکنان ایستگاه وارد آن شده و محموله‌ها را خارج خواهند کرد. این فضاپیما بدون سرنشین بوده، اما مقامات این شرکت اظهار کرده‌اند که برنامه‌های بیشتری برای پرواز فضاپیما به همراه چند سرنشین در حال انجام است. به گفته سخنگوی «اسپیس‌ایکس»، انجام اولین ماموریت با سرنشین، با حمایت ناسا برای سال ۲۰۱۴ انتظار می‌رود. این فضاپیما که ۳٫۶ متر قطر دارد، از توانایی حمل تا هفت سرنشین برخوردار است. با پایان کار برنامه شاتل، ناسا برای ادامه کار خود بر شرکتهای خصوصی مانند اسپیس‌ایکس برای انتقال محموله و فضانوردان به ایستگاه فضایی وابسته است. تا آن زمان این سازمان از فضاپیمای سیوز روسیه استفاده خواهد کرد. دسامبر سال گذشته، فضاپیمای دراگون اولین پرواز خصوصی جهان را به مدار انجام داد. در طول این پرواز آزمایشی، به شبیه‌سازی برخی مانورها که برای ورود به ایستگاه لازم است، پرداخت. اوریون از کیپ‌کارناوال فلوریدا به فضا برخاسته و پس از دو چرخش به دور زمین در اقیانوس آرام فرود آمد.

کشف نپتون یک ساله شد/ سیاره یخی مدار خورشید را دور زد سیاره نپتون در روز 11 جولای یک سال کامل را پس از کشف شدنش توسط انسانها پشت سر می گذارد، یعنی اولین دور در مدار خورشید را کامل می کند. به گزارش خبرگزاری مهر، روز 11 جولای 2011 در تاریخ علم نجوم روز بسیار پر اهمیتی است زیرا در این روز کشف سیاره نپتون یک ساله می شود، البته نه یک سال زمینی، بلکه یک سال نپتونی که برابر 164.79 سال زمینی است. نپتون در تاریخ 23 سپتامبر سال 1846 کشف شد و این اولین باری است که پس از کشفش یک دور کامل در مدار خورشید را کامل می کند. کشف نپتون در تاریخ نجوم یک نقطه عطف به شمار می رود، کشف این سیاره نه به واسطه رصدهای یک اخترشناس، بلکه به واسطه محاسبات دقیق ریاضیدانان کشف شده است. به این شکل ابتدا آشفتگیهای موجود در مدار اورانوس شناسایی شد و سپس این نظریه ارائه شد که وجود دور افتاده ترین سیاره سامانه خورشیدی تنها در صورت وجود سیاره ای دیگر قابل توضیح است، حتی سیاره ای دور افتاده تر که گرانش آن بر روی مسیر حرکت مداری اورانوس تاثیر گذار باشد. "جان ادامز" و "اربین لو وریه" ریاضیدانان انگلیسی و فرانسوی به صورت جداگانه این محاسبات را انجام دادند. هر دو این ریاضیدانان بر سر موقعیت نپتون، جایی از آسمان که اخترشناسان باید به دنبال این سیاره می گشتند به توافق رسیده بودند. با این همه شیوه ارائه نتایج این دو متفاوت بود و سرانجام اخترشناسان در برلین توانستند این سیاره را با توجه به محاسبات "لو وریه" رصد کنند. 10 سال بعد "ویلیام لاسل" تلسکوپ قدرتمند خود را به سوی این سیاره چرخاند و توانست سیاره آبی رنگ را به همراه ستاره ای کم نور در نزدیکی اش رصد کند. بعدها اخترشناسان این ستاره کم نور را قمر تریتون معرفی کردند. ساختار دقیق این سیاره تا سال 1989، زمانی که فضاپیمای ویه جر 2 از کنار آن عبور کرده و تصاویری را از این جهان آبی خاموش به زمین ارسال کرد، آشکار نشد. تحلیلهای بیشتر بر روی عکسهای ویه جر نشان داد لکه های تیره رنگی که بر روی نپتون دیده می شوند، توفانهای عظیم و ستونی شکل هستند. بر اساس گزارش گاردین، شگفتی بزرگ درباره این سیاره قمر تریتون است، زیرا از اتمسفری بسیار رقیق برخوردار بوده و رگه هایی بزرگ از موادی تیره رنگ بر روی سطح آن دیده می شود که به واسطه فوران نیتروژن و غبار از زیر سطح یخی قمر در اثر تابش خورشید به وجود آمده اند. به بیانی دیگر می توان به این نتیجه رسید که حتی در مرز سامانه خورشیدی، جایی که درجه حرارت پایین تر از منفی 200 درجه سیلسیوس است، نور خورشید همچنان می تواند در ایجاد سیستم آب و هوایی مشخص و مجزا تاثیر گذار باشد.

سیاره تیر دانستنيهاي كلي درباره تير تير، نزديكترين سياره به خورشيد است. اين سياره كوچك و صخره اي، اتمسفر ندارد. تير، مداري بيضوي دارد و حرارت آن بسيار متغير است. در طي روز(يك روز تير 56/58 برابر روز زمين طول مي كشد به عبارت ديگر يك سال تير تنها 88 روز است)، تير حتي از فر هم گرمتر است و در طي شب(با طول مشابه) از يخچال هم سردتر مي شود. تيرآنقدر به خورشيد نزديك است كه مي توان آن را به هنگام طلوع يا غروب خورشيد ديد. تير سنگينترين سياره است. سطح آن مشابه سطح ماه است. كراترهاي تير حاكي از فورانهاي آتشفشاني هستند كه قسمت عمده سطح آن را مي پوشانند. در تير ميدان مغناطيسي وجود دارد(اين ميدان مغناطيسي، احتمالا به علت وجود هسته آهني مايع به وجود آمده است). اندازه قطر تير حدود 3031 مايل(4878 كيلومتر) است. تير دومين سياره كوچك منظومه شمسي(بعد از پلوتون) است. قطر تير كمي بيشتر از يك سوم قطرزمين است. تير تنها اندكي از ماه بزرگتر است. جرم و گرانش جرم تير حدود 3/3 در ده به توان بيست و سه كيلوگرم است كه حدود يك بيستم جرم زمين مي باشد. گرانش تير38% گرانش زمين است. يك انسان روي تير 38 پوند وزن خواهد داشت. براي اينكه وزن خود را روي تير محاسبه كنيد، وزن خود را در 38/0 ضرب كنيد. اتمسفر اتمسفر كم ضخامت تير شاما مقادير اندكي هيدروژن و هليم است. فشار اتمسفر فقط حدود يك در ده به توان منفي نه ميلي بار است كه نسبت به فشار اتمسفر زمين، كسر بسيار كوچكي است(حدود دو تريليونيم). از آنجايي كه اتمسفر بسيار كم ضخامت است، آسمان حتي در طول روز هم سياه به نظر مي رسد(به استثناي خورشيد، ستاره ها و سيارات ديگر هنگامي كه قابل مشاهده هستند). به علاوه، در تير اثر گلخانه اي وجود ندارد. هنگامي كه خورشيد غروب مي كند، دما بسيار سريع افت مي كند زيرااتمسفري وجود ندارد كه به حفظ دما كمك كند. مدار تير و فاصله آن از خورشيد تير نزديكترين سياره به خورشيد است و از همه سيارات منظومه شمسي سريعتر حركت مي كند. فاصله تير از خورشيد،‌يك سوم فاصله زمين از خورشيد بوده و به طور ميانگين AU 387/0مي باشد. مدار تير بيضوي است. در دورترين نقطه مدار(نقطه اي كه در آن، مدار بيشترين فاصله را از خورشيد دارد) تير 70 ميليون كيلومتر از خورشيد فاصله دارد و در نزديكترين نقطه، فاصله تير از خورشيد 46 ميليون كيلومتر است. در تير فصلي وجود ندارد. فصلها در اثر انحراف محور نسبت به مسير حركت سياره ايجاد مي شوند. از آنجايي كه محور تير بر مسير حركتش كاملا عمود است(مورب نيست) در تير فصلي وجود ندارد. اگر شما روي سطح تير باشيد،‌خورشيد سه برابر بزرگتر از آنچه در سطح زمين ديده مي شود، به نظر خواهد رسيد. محدوده دما محدوده دماي تير بسيار متغير است. دماي سطح آن از 270 تا 800 درجه فارنهايت(168- تا 427 درجه سلسيوس) در تغيير است. در روزهاي بلند تير(كه 88 روز زمين طول مي كشد) دما بسيار بالاست(دومين سياره داغ منظومه شمسي،‌تنها ناهيد از تير داغتر است). در طي شب، اتمسفر كمضخامت تير باعث مي شود كه حرارت پراكنده شده و دما به سرعت افت كند. اقمار تير قمري ندارد مقايسه تير- زمين بررسيهاي فضاپيماها تير در سالهاي 1973 و 1974 توسط فضاپيماي ناسا، مارينر10،بررسي شد. كمتر از نصف سطح تير، توسط اين فضاپيما نقشه برداري شد.