جستجو در تالارهای گفتگو

توانایی سیستم ایمنی انسان را نباید دستکم گرفت اما رعایت بهداشت هم ضروری است بدن ما دستگاه شگفت‌انگیز و کارآمدی دارد به نام سیستم ایمنی که با قوت، ما را از شر ارگانیسم‌های بیماری‌زا حفظ می‌کند. به این دستگاه بسیار موثر باید اعتماد کرد اما رعایت برخی نکات ساده، هم کار این دستگاه محترم را کم می‌کند هم خطر اینکه ناگهان زیر فشار کار از پا در بیاید، کمتر می‌شود. آنچه در زیر می‌آید نباید باعث نگرانی شود، فقط باید شما را هوشیارتر کند. تقریبا در تمام این موارد به زحمت و هزینه بیشتری احتیاج نیست، فقط به آگاهی نیاز است. اگر به پول دست زده‌اید بلافاصله با همان دست غذا نخورید. اگر از آسانسور استفاده کرده‌اید بلافاصله چشمتان را نمالید و یک توصیه بسیار ساده، دستتان را زیاد بشویید بخصوص در اماکن عمومی. دیگر اینکه همراه داشتن ژل‌های ضدعفونی دست (البته نوع استاندارد) در بسیاری موارد مفید است. و نکته اصلی اینکه توالت آلوده‌ترین جا یا چیز در خانه نیست: موبایل و تبلت ما خیلی عادت نداریم موبایل یا تبلت را تمیز کنیم، بعضی‌ها اصلا این کار را نمی‌کنند. اما تحقیقات نشان می‌دهند میزان باکتری (بخصوص استافیلوکوک) روی موبایل ده برابر و روی تبلت ۳۰ برابر نشیمن‌گاه توالت است. البته خیلی‌ از ما وقتی دستشویی می‌رویم تلفن هوشمند یا تبلت را هم با خود می‌بریم. در بریتانیا که ۷۵ درصد مردم این کار را می‌کنند. کی‌برد کی‌برد (صفحه کلید) کامپیوتر را افراد مختلفی در ساعت‌های طولانی استفاده می‌کنند بخصوص در محل کار. شکاف‌های بین کلیدها هم محل مناسبی برای خرده‌های مواد غذایی است بخصوص آنکه بسیاری جلوی کامپیوتر غذا می‌خورند. تحقیقی که در یکی از دفاتر کار در لندن انجام شده نشان می‌دهد کی‌بردها حداقل پنج بار آلوده‌تر از نشیمن‌گاه توالت هستند. تحقیق دیگری که در سال ۲۰۰۸ در آمریکا انجام شد این میزان را ۴۰۰ برابر نشان داد. قبل از شروع به کار با کامپیوتر بخصوص در اداره، کی‌برد و موس را تمیز کنید. کی‌برد یکی از مهمترین راه‌های انتقال بیماری‌ در محل کار است. ماشین لباسشویی خیلی‌ها فکر می‌کنند همین‌ که لباس را در ماشین لباسشویی ریختند و آن را روشن کردند کار تمام است و همه چیز تمیز خواهد شد. اما ماشین لباسشویی محیطی مناسب برای باکتری‌ها است بخصوص آنکه آب در پایین ماشین لباسشویی جمع می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد وقتی لباس‌های زیر خود را در ماشین لباسشویی می‌ریزید تا صد میلیون باکتری ای‌کلای(E.Coli) را هم در آن می‌ریزید. باکتری‌هایی که در ماشین لباس‌شویی می‌مانند، می‌توانند به لباس‌هایی که بعدا در آن می‌ریزید منتقل شوند. اما برای بهداشت بهتر، از ماشین لباسشویی بعنوان محل انباشت لباس‌های کثیف استفاده نکنید. لباس‌های زیر را جدا بشویید و مثلا آن‌ها را همراه با حوله خشک کردن دست نشویید. گاهی لازم است این لباس‌ها را ابتدا بشویید یا آنها را در محلول ضدعفونی قرار دهید و بعد در ماشین بریزید. برای شستن لباس‌های زیر یا لباس‌های کثیف از درجه آب داغ ماشین لباسشویی (بالای ۶۰ درجه) استفاده کنید. وقتی ماشین لباسشویی را استفاده نمی‌کنید در آن را نبندید تا هوا در آن جریان داشته باشد. محیط گرم و مرطوب و تاریک داخل آن محیط ایده‌آل برای رشد باکتری و قارچ است. حوله حوله‌ها محل خوبی برای باکتری‌ها هستند، گرم و مرطوب و معولا کم‌نور. سعی کنید آنها را آویزان کنید یا طوری قرار دهید که به آنها هوا بخورد و خشک شود. حوله‌های تمیز را در حمام یا دستشویی انبار نکنید، چون مرطوب می‌شوند و زمینه رشد باکتری فراهم می‌شود. حوله‌ها را زود زود عوض کنید و بشویید. تحقیقات نشان می‌دهند حوله‌ یکی از آلوده‌ترین اشیاء خانه‌ است، بخصوص حوله‌های آشپزخانه که در معرض مواد غذایی مختلف نیز قرار می‌گیرند. نزدیک به نود درصد پارچه‌ها و حوله‌هایی که در آشپزخانه استفاده می‌شوند آلودگی میکروبی دارند. وقتی دستهایتان را خوب شسته‌اید یک حوله کثیف می‌تواند شستن را کاملا بی‌فایده کند. بهتر از در آشپزخانه تا حد ممکن از حوله‌های یکبار مصرف یا دستمال کاغذی استفاده کنید بخصوص برای پاک کردن سطوح مختلف. مسواک معمولا مسواک جایش در دستشویی است، اما تحقیقات نشان می‌دهند که فلاش توالت، قطرات ریز آب را تا شش متر دورتر پرتاب می‌کند بنابراین بد نیست تا حد امکان مسواک را دور از ترشحات آلوده نگهداری کنید. اما مسواک را در جای بسته یا داخل پوشش قرار ندهید، بهتر است مسواک هوا بخورد و خشک شود. مسواک را قبل و پس از استفاده بخوبی زیر آب بشویید و خوب تکان دهید تا آبش گرفته شود. مسواک را هر چند وقت یکبار عوض کنید. شیر دستشویی برای شستشو همه به سراغ دستشویی می‌رویم اما معمولا به اینکه شیر دستشویی خود محل تجمع باکتری است توجه نمی‌کنیم. تحقیقات نشان می‌دهند شیر دستشویی تا ۲۱ برابر نشیمن‌گاه توالت، آلوده به باکتری است. وضعیت شیر آشپزخانه بدتر است چون به مواد غذایی هم آلوده می‌شود و تا ۴۴ برابر نشیمن‌گاه توالت باکتری دارد. دست کثیف همه آدم‌هایی که از دستشویی استفاده می‌کنند این شیر را لمس می‌کند. شستن شیر دستشویی را فراموش نکنید.شیرهایی که بصورت اهرم باز بسته می‌شوند بهتر از شیرهایی هستند که پیچی هستند، چون با تماس کمتری بسته می‌شوند. دست خیس پس از شستن براحتی دوباره باکتری جذب می‌کند. کیف دستی معمولا در کیف دستی خانم‌ها همه چیز پیدا می‌شود، از شیر مرغ تا جان آدمیزاد، موبایل، لوازم آرایش، پول. این کیف‌ها همه جا برده می‌شوند، در جاهای مختلفی گذاشته می‌شوند و بنابراین مرکز تجمع باکتری می‌شوند. به گفته محققان این کیف‌ها تا ده برابر نشیمن‌گاه توالت می‌توانند حاوی باکتری باشند، دسته کیف‌ها از همه جا آلوده‌تر است و روژ لب در رده بعدی قرار دارد. یکی از دلایل این است که تحقیقات نشان می‌دهند معمولا رژ لب بیشتر از اقلام دیگر لوازم آرایش عمر می‌کند (یک تا دو سال). تحقیقات نشان می‌دهند بهتر است برای لوازم آرایش هم عمر مفید در نظر گرفت، بعنوان توصیه می‌توانید از این فرمول استفاده کنید: ریمل سه تا شش ماه، لوازم آرایش مایع شش تا هشت ماه، پودرها، برق لب، سایه چشم، روژ گونه و روژ لب یک سال، مداد ابرو و چشم یک سال و نیم. دکمه‌های آسانسور این یکی خیلی عجیب نیست، صدها نفر در روز از آسانسورها استفاده می‌کنند و معمولا هم کسی آنها را تمیز نمی‌کند. شاید بد نباشد در صورت امکان از پله استفاده کنید، هم تمیزتر است هم سالم‌تر. تخته خردکن اینجا یکی از پناهگاه‌های خوب برای باکتری‌هاست و تا دویست برابر نشیمن‌گاه توالت ممکن است در آن باکتری پیدا شود، شیارهایی که چاقو روی آن ایجاد می‌کنند هم کار باکتری‌ها راحت‌تر می‌کند. تخته‌هایی که برای گوشت و مرغ اسفاده می‌شوند بیشترین آلودگی دارند. یک توصیه ساده این است که دو تخته به رنگ‌های مختلف داشته باشید، یکی برای گوشت و مرغ و دیگری برای سبزیجات و چیزهای دیگر. تخته‌هایی را که برای گوشت و مرغ استفاده می‌کنید بلافاصله پس از استفاده بشویید. ضدعفونی کردن این این تخته‌ها هر چند وقت یکبار هم کار مفیدی است. اسفنج (ابر) یکی از آلوده‌ترین جاهای خانه، تا چهارصد برابر نشیمن‌گاه توالت می‌تواند باکتری داشته باشد. نکته‌ای که شاید باور نکنید این است که ظرفشویی (سینک) آشپزخانه در واقع آلوده‌ترین جای خانه است، صدهزار بار آلوده‌تر از دستشویی و توالت. اسفنج‌ها هم تمام شرایط باکتری‌پروری را دارند، مهمترین دلیل آلودگی: دیر به دیر عوض می‌شوند. راه حل: آنها را زود زود عوض کنید. عابر بانک و پول شاید دیگر کمتر کسی معتقد باشد پول "چرک کف دست" است اما پول حتما از چرک کف دست چرک‌تر است. تعجبی ندارد، هزاران نفر در هر حالت و شرایطی پول را لمس می‌کنند و البه پول شسته هم نمی‌شود. هر اسکناس حامل تا ۲۰۰ هزار باکتری است. عابر بانک هم همینطور است، هزاران نفر از آن استفاده می‌کنند و شسته نمی‌شود و علاوه بر این با پول هم در تماس است. محققان می‌گویند بعد از استفاده از عابر بانک هم جیبتان غنی‌تر می‌شود هم دستتان، با پنج هزار باکتری بیشتر. فرمان خودرو به این یکی هم شاید زیاد حواستان نبوده، بعضی از ما در ماشین زندگی می‌کنیم، سرفه و عطسه می‌کنیم، غذا می‌خوریم، با همه چیز در دنیای بیرون تماس پیدا می‌کنیم و حتی خیلی کارهای دیگر می‌کنیم و بعد دست به فرمان می‌شویم. فرمان پنج برابر نشیمن‌گاه توالت آلودگی دارد، بنابراین گهگاه آن را تمیز کنید. کلید برق این مورد هم شاید شما را متعجب کند، قاعده باز همان است، همه به آن دست می‌زنند و کمتر پیش می‌آید که آن را تمیز کنیم. طبق تحقیقات در شش و نیم سانتی‌متر مربع کلید برق دویست باکتری وجود دارد. کلیدهایی که در اماکن عمومی هستند وضعیتی به مراتب بدتر دارند. بنابراین به چیزهایی که به دفعات و توسط افراد مختلف لمس می‌شوند و کمتر تمیز می‌شوند دقت داشته باشید، آلودگی میکروبی در آنها زیاد است، بنابراین به همین سیاق می‌توانید حدس بزنید که چرخ خرید (۵ برابر)، منوی رستوران (۱۰۰ برابر)، میله اتوبوس و امثال آن آلودگی زیاد دارند. تصاویر آموزشی سازمان بهداشت جهانی: روش اصولی شستن دست منبع:bbc

الاستومرهاي پلي يورتاني، خانواده‌اي از كوپليمرهاي توده‌اي بخش شده است كه كاربردهاي مهمي در زمينه‌هاي گوناگون صنعتي و پزشكي پيدا كرده است. اولين پلي يورتان، از واكنش دي‌ايزوسيانات آليفاتيك با دي‌آمين به‌دست آمد. اتو باير و همكارانش اولين بار اين پلي‌يورتان را معرفي نمودندکه به شدت آبدوست بود و بنابراين به عنوان پلاستيك يا فيبر نمي‌توانست مورد استفاده قرار گيرد. واكنش بين دي‌ايزوسيانات‌هاي آليفاتيك و گليكول‌ها منجر به توليد پلي يورتاني با خصوصيات پلاستيكي و فيبري گرديد. به دنبال آن، با استفاده از دي‌ايزوسيانات آروماتيك و گليكول‌هاي با وزن مولكولي بسيار بالا، پلي‌ يورتاني به‌دست آمد كه خانواده مهمي از الاستومرهاي ترموپلاستيك به شمار مي‌رود. خواص يورتانها از مواد ترموست بسيار سخت تا الاستومرهاي نرم تغيير مي‌كند. از پلي يورتانهاي ترموپلاستيك، در ساخت وسايل قابل كاشت بسيار مهمي استفاده مي‌شود، چرا كه داراي خواص مكانيكي خوب نظير استحكام كششي، چقرمگي، مقاومت به سايش و مقاومت به تخريب شدن، به علاوه زيست سازگاري خوب مي‌باشند كه آنها را در گروه مواد مناسب جهت كاربردهاي پزشكي قرار مي‌دهد. كاربردهاي پلي يورتان‌ها با استفاده از پلي اترها به عنوان پلي‌ال، در سنتز پلي يورتان مي‌توان كاشتني‌هاي طولاني مدت تهيه نمود، كه در قلب مصنوعي، کليه مصنوعي، ريه مصنوعي، هموپرفيوژن، لوزالمعده مصنوعي، *****هاي خوني، کاتترها، عروق مصنوعي، باي‌پس سرخرگ‌ها يا سياهرگ‌‌ها، کاشتني‌هاي دندان و لثه، بيماريهاي ادراري، ترميم زخم، رساندن يا خارج كردن مايعات، نمايش فشار عروق، آنژيوپلاستي، مسدود کردن عروق، جراحي عروق آئورت و كرونري، دريچه‌هاي قلب ‌سه‌لتي و دولتي كاربرد دارند. در صورتي كه از پلي اترها به عنوان پلي‌ال، در سنتز پلي يورتان استفاده شود، پلي يورتان‌هاي زيست تخريب پذير مدت تهيه مي‌شود كه به طور مثال در کانال هدايت بازسازي عصب، ساختارهاي قلبي –عروقي، بازسازي غضروف مفصل ومنيسک زانو، براي تعويض وجايگزيني استخوان اسفنجي، در سيستم‌هاي رهايش کنترول شده دارو و براي ترميم پوست كاربرد دارد. شكل (1) برخي از وسايل و ايمپلنت‌هاي پلي‌يورتاني مورد استفاده در پزشكي را نشان مي‌دهد. تاثير ساختار شيميايي و مورفولوژي سطح روي خون سازگاري پلي يورتان در اواخر سال 1980 تعدادي از دانشمندان، شيمي، ساختار و مورفولوژي سطح پلي‌يورتان‌ها را مورد بررسي قرار دادند و به تدريج روش‌هاي جديد پوشش دهي سطح به‌همراه پيوندهاي مواد ديگر به سطح پلي‌يورتان‌ها، با هدف بهبود خونسازگاري ابداع شد. در سالهاي اخير، ترکيب شيميايي پلي‌يورتان‌ها جهت بهبود خونسازگاري با تغييرات بسيار زيادي همراه شده است. از جمله اين موارد سنتز پلي‌يورتان يا پلي‌يورتان ِيورا با قسمت‌هاي نرم آبدوست است. «Cooper»، نيز در مورد ارتباط بين شيمي پلي‌ال‌ها و خون‌سازگاري پلي‌يورتانها، تحقيقاتي را برروي نمونه‌هاي مختلف پلي‌يورتانها با پلي‌ال‌هاي متفاوت نظير PEO، PTMO، PBD (پلي‌بوتادين) و PDMS انجام داد. اين پلي‌يورتان‌ها به روش پليمريزاسيون دو مرحله‌اي تهيه شدند و بر روي لوله‌‌هاي پلي‌اتيلني پوشش‌دهي شده و سپس درون بدن سگ قرار گرفتند تا پاسخ لخته‌زايي آنها مشخص گردد. پلي‌يورتان با پلي‌ال PDMS کمترين لخته‌زايي را نسبت به نمونه‌هاي ديگر نشان داد. طبيعت آبگريز PDMS باعث بهبود آبگريزي سطح پلي‌يورتان پايه PDMS و در نتيجه توجيهي براي بهبود خون‌سازگاري آن نسبت به ساير موارد مي‌شود و ميزان چسبندگي اوليه پلاکت‌ها با افزايش آبدوستي پلي‌ال‌ها افزايش مي‌يابد. بنابراين بايد گفت که خون‌سازگاري پلي‌يورتان‌ها بستگي زيادي به ترکيبات سازنده آن و عوامل مختلف نظير جداسازي ميکروفازها، ناهمگني سطح و آبدوستي سطح خواهد داشت. استفاده از سولفونات يا پوشش‌هايي نظير هپارين در تغيير پاسخ خون به اين مواد نقش بسيار عمده‌اي را ايفا مي‌کنند. محققي به نام Santerre [55]، پلي‌يورتان‌هايي را بر پايه سولفونات سنتز نمود که داراي گروه‌هاي مختلف سولفور(3.1 % - 1.4%) بود. در نمونه‌هاي با گروه‌هاي سولفونات بيشتر زمان لخته‌زايي افزايش يافت. روشهاي بهبود خواص سطحي پلي‌يورتانها با توجه به اينکه خونسازگاري يک بيومتريال بستگي مستقيم به شيمي سطح آن دارد، تغيير در وضعيت سطحي کمک بسيار زيادي در حل مشکلات خون‌سازگاري خواهد نمود. از جمله موادي که در اين مورد نتايج و رضايت بخشي را در بهبود خونسازگاري نشان داده‌اند، ‌مي‌توان به سولفونات پلي‌اتر يورتان، پيوند سطح اکريل آميد و دي اکريل آميد با پلي‌اتر يورتان، اتصال فسفوريل کولين به سطح پلي‌اتر يورتان با استفاده از پرتو UV و پيوند پروپيل سولفات – پروپيلن اکسايد (PEO-SO3)، اشاره نمود. در سالهاي اخير محققان زيادي براي افزايش بهبود خونسازگاري بيومتريال‌ها از پيوند هپارين به سطح آنها استفاده نموده‌اند كه نتايج رضايت‌بخشي نيز به همراه داشته است. يکي از مهمترين مشکلات در اين راه، پيوند يوني هپارين (surfaces bearing ionically bound heparin ) به سطح پلي‌يورتان است. هپارين مي‌تواند بصورت کووالاني با گروههاي آمين يا هيدروکسيل آزاد ايزوسيانات پيوند برقرار سازد. در بين تمام روشهايي که باعث تثبيت هپارين ‌مي‌شود، موثرترين روش استفاده از تابش اکسيژن پلاسماي يونيزه شده است که باعث پيوند با پليمر ‌مي‌شود. نتايج خونسازگاري حاصل از هپارينيزه شدن پلي‌يورتان‌، نشانگر فعاليت کمتر پلاکتها و پروتئين‌هاي پلاسما است که منجر به کاهش تشکيل لخته خون مي‌شود. همچنين چسبندگي سلولهاي تک هسته‌اي و ترشح فاکتور نکروز تومور در تماس با پلي‌يورتان هپارينيزه شده کمتر گزارش شده است. از ديگر راههايي که ‌مي‌توان بدون استفاده از پوشش‌هاي هپاريني به يک پلي‌يورتان خون سازگار دست يافت، پوشش دهي يا تثبيت شيميايي داروهاي ضد لخته زا يا مولکولهايي نظير مشتقات Urookinase ، Prostacyclin، ADPase، Dipyridamol، Glucose و اتمهاي نقره گزارش شده است. پلي‌يورتان‌هاي داراي گروه‌هاي سولفونات، لخته زايي بسيار کمي نسبت به پلي‌يورتان‌هاي معمولي داشت. پلي‌يورتان‌هاي سولفونات شده ترومبين (آنزيم مؤثر براي ايجاد لخته) را مصرف کرده و بر پليمريزه شدن فيبرينوژن تأثير مستقيم مي‌گذارد. ايجاد پيوند کووانسي پپتيد Arg-Gly-Asp (RGD)، با ستون اصلي پليمر نيز يکي ديگر از روش‌هاي بهبود خواص خون‌سازگاري پلي‌يورتان‌ها است كه در نتيجه چسبندگي سلول‌هاي اندوتليال به سطح پليمر افزايش مي‌يابد. تخريب پلي يورتان‌ها همه پليمرها امكان تخريب دارد و پلي يورتان‌ها نيز از اين قاعده مستثني نيست جهت جلوگيري از تخريب پلي يورتان‌ها روش‌‌هاي مختلفي وجود دارد. كه شامل هيدروليز، فتوليز، سلوليز، توموليز، پيروليز (تجزيه در اثر حرارت) وتخريب بيولوژيك، ترك بر اثر استرس محيطي، اكسيد شدن و تخريب بوسيله ميكروب و قارچها مي‌شود. در حالت بيولوژيك تنش محيطي باعث ايجاد ترك مي‌شود كه در نهايت شكست ممكن است به‌وجود آيد و باعث ايجاد تخريب سطحي ويژه در پليمر شود. آنزيم‌ها نيز مي‌توانند باعث تخريب پلي يورتان‌ها شود. تخريب ميكروبي، يك واكنش تجزيه شيميايي است كه به‌وسيله حمله ميكرو ارگانيسم‌ها صورت مي‌گيرد. آنزيم‌ها و قارچ‌ها نيز ممكن است پلي يورتان‌ها را تخريب كند. پيوندهاي مستعد براي تخريب هيدروليتيك در پلي يورتان‌ها، پيوندهاي استري و يورتاني است. استرها به اسيد و الكل تجزيه مي‌شود و پيوندهاي يورتاني در نتيجه تخريب شدن به كرباميك اسيد و الكل هيدروليز مي‌شود. تركيبات مسئول تخريب پليمرها در بدن شامل آب، نمك، پراكسيدها و آنزيمها است. به‌طور كلي مولكولهايي مانند ويتامين‌ها و راديكالهاي آزاد باعث تسريع كردن تخريب مي‌شود. اگر پلي يورتان هيدروفوب باشد تخريب معمولاً در سطح مواد انجام مي‌شود. اگر پلي يورتان‌ها هيدروفيل باشد، آب در توده پليمر وارد شده و تخريب در سرتاسر ماده اتفاق مي‌افتد. تخريب پليمر در مايع Media ( پلاسما و بافت ) به طوركلي شامل مراحل زير است. 1) جذب مديا در سطح پليمر، 2) جذب مديا به توده پليمر، 3) واكنشهاي شيمايي با پيوندهاي ناپايدار در پليمر و 4) نقل و انتقال توليدات تخريب از ماتريكس پليمر و جذب سطحي محصولات تخريب از سطح پليمر. تاثير آبدوستي بر ميزان تخريب پلي يورتان‌هاي يكي از مشكلات اصلي كاشت پلي يورتان‌ها در حالت vivo in تمايل آنها براي آهكي شدن و تخريب شدن است. اكثر ايمپلنت‌هاي پلي يورتاني در حالت in vivoاز طريق هيدروليز تخريب مي‌شود. الاستومرهاي زيست تخريب پذيردر ايمپلنت‌هاي قلبي و عروقي، داربستها براي مهندسي بافت، ترميم غضروف مفصل، پوست مصنوعي و درتعويض و جانشيني پيوند استخوان اسفنجي استفاده مي‌شود. مواد هيدروفيل مانند هيدروژل‌ها، به عنوان سدي براي چسبندگي بافت‌ها استفاده مي‌شود. موادي با هيدروفيلي كم، باعث چسبندگي تكثير سلول‌ها مي‌شود كه براي داربستهاي مهندسي بافت مناسب است. واكنش پلي يورتان زيست تخريب پذير با استئوبلاست‌ها و كندروسيت‌ها و ماكروفاژها كاربرد پليمرهاي زيست تخريب پذير به عنوان يكي از پيشرفت‌هاي عمده در تحقيقات مواد درپزشكي مطرح است. مواد زيست تخريب پذيركاربردهاي بي‌شماري در پزشكي و جراحي دارند واين مواد طوري طراحي شده است كه در حالت in vivo تخريب شود. تصور كلي از زيست سازگاري بر اساس واكنش ميان يك ماده و محيط بيولوژيك است. واكنش بافت‌ها و سلول‌ها در خيلي از موارد بوسيله پاسخ التهابي مشخص مي‌شود. در مهندسي بافت از ماتريس‌ها و داربستهاي زيست تخريب‌پذير پليمري به عنوان حامل سلول براي بازسازي بافت‌هاي معيوب استفاده مي‌شود. به‌طور كلي، ايمپلنت‌ها نبايد باعث پاسخ غيرعادي در بافت‌ها و باعث توليد مواد سمي يا تأثيرات سرطان زائي در بافت شوند. در تحقيقات جديد، پلي يورتان‌هاي زيست تخريب پذير زيست سازگاري مطلوبي از خود نشان مي‌دهد. اين پلي يورتان‌ها هر چند كه باعث فعال شدن ماكروفاژها مي‌شود ولي تأثيرات سمي و سرطان زائي در بدن ندارد. در تحقيقات in vivo، فوم پلي يورتان زيست تخريب پذير،زيست سازگاري مطلوبي را از خود نشان داده است. در يك تحقيق جديد، جهت ارزيابي زيست سازگاري از فوم پلي استر پلي يورتان زيست تخريب پذير با سايز سوراخها 100-400 m استفاده شده و واكنش كندروسيت‌هاي و سلول‌هاي استئوبلاست موش [line Mc3T3-E1] با فوم پلي يورتان زيست تخريب پذير( Degrapol -foam) مورد بررسي قرار گرفته شده است پاسخ سلولي که شامل: رشد، فعاليت سلول‌ها و پاسخ سلولي استئوبلاست‌ها و ماكروفاژها به محصولات تخريب در نظر گرفته شد. سلول‌هاي استئوبلاست‌ها و كندرويست‌ها از موش‌هاي صحرايي نر بالغ جدا شده بود. جهت سنتز اين كوپليمر نيز مقدار برابر از PHB– دي‌ال و پلي کاپرولاکتون دي‌ال در 1 و2 دي كلرو اتيلن حل شده وبه صورت آزئوتروپيكالي به‌وسيله برگشت حلال تحت نيتروژن خشك، سنتز شد. اين پلي استريورتان، يك بخش آمورف و يك بخش كريستالي دارد و همچنين دي ال با PHB تشكيل حوزه‌هاي كريستالي مي‌دهد و دي ال با پلي كاپر.لاكتون تشكيل حوزه‌هاي آمورف مي‌دهد. پس از كشت سلولي، اسكن به‌وسيله ميكروسكوپ الكتروني ( SEM) نشان مي‌دهد كه سلول‌ها در سطح و داخل حفره‌هاي فوم رشد مي‌كند و سلول‌هايي كه در سطح فوم ديده مي‌شود و به صورت يك نمايش سلولي مسطح و چند لايه سلول متلاقي، ديده مي‌شود. نتايج به‌دست آمده نشانگر اين مطلب است كه استئوبلاست‌ها و ماكروفاژها توانايي بيگانه خواري و فاگوسيتوز محصولات تخريب را دارندو محصولات تخريب در غلظت كم، تأثيري در رشد و عملكرد استئوبلاست‌ها نمي گذارد. به‌طور كلي كندروسيت‌ها و استئوبلاست‌ها در فوم زيست تخريب پذير تكثير يافت و فنوتيب‌شان را نگاه داشت. اين مطلب نشان مي‌دهد كه اين داربستها براي مراحل ترميم استخوان مفيد است.

مهندس قهاری طی گفت و گو با بسپار ضمن اعلام این خبر به تشریح گونه های جدید EPDM پرداخت. قهاری در این ارتباط گفت: کائوچوی اتیلن پروپیلن دی ان (EPDM) بطور گسترده ای در بسیاری از کاربردها مورد استفاده قرار می گیرد و فرآیند پذیری و خواص عملکردی ماوراء کائوچوی طبیعی و برخی کائوچوهای مصنوعی فراهم می آورد. EPDM بدلیل نداشتن باند دوگانه روی ساختار اصلی مقاومت حرارتی ، آب و هوایی و ازن خوبی دارد. در برابر عبور جریان الکترسیته عایق است و از طول عمر بالایی در شرایط سرویس طولانی برخوردار است. همچنین EPDM را می توان برای درنظر گرفتن جنبه های اقتصادی و حصول کمینه قیمت آمیزه ، همزمان با حفظ ویژگی های عملکردی ، با مقدار زیادی فیلر و روغن پر نمود. شرکت Mitsui Chemicals بعنوان یکی از پیشگامان تولید EPDM با کاتالیزورهای زیگلر- ناتا و متالوسن از سالیان دور فعال بوده است. استفاده از کاتالیزورهای متالوسن باعث ایجاد کمترین محتوی ژل و کلر در کائوچوی خام ، خواص مکانیکیبالاتر و اختلاط پذیری بسیار مناسب می شود. محصولات Mitsui Chemicals طیف وسیعی از پارامترهای مونی ویسکوزیته ، درصد اتیلن ، نوع مونومر غیر اشباع و درصد روغن را شامل می شود. اخیراً این شرکت دو گونه جدید را برای تولید محصولات اسفنجی توسعه داده و به بازار عرضه نموده است: EPT 9090M گونه ای بدون روغن که برای فرآیندپذیری مناسب و تولید اسفنج طراحی شده است. 9090M دارای درصد غیر اشباعیت بسیار بالایی است تا پخت سریعی را با درصد مونومر غیر اشباع (ENB content) در حدود 14.2% فراهم آورد ( به تنهایی یا در ترکیب با سایر گونه ها ) و همچنین سطحی صاف در محصول اکسترود یا قالبگیری شده بدست می دهد و همزمان خواص اسفنجی خوبی هم ایجاد می کند. از طرف دیگر از آنجاییکه دارای زنجیرهای جانبی با طول بلند است دانسیته پایین تر و حفظ شکل بهتری حین فرآیند تولید اسفنج ممکن می سازد. گونه EPT8030M هم برای تولید اسفنج با دانسیته بسیار پایین طراحی شده است. تکنولوژی کاتالیزور متالوسنی امکان داشتن شاخه های جانبی کنترل شده در کنار اینکه ساختار اصلی پلیمر هم شاخه ای باشد را فراهم آورده است. در نتیجه این ساختار فوق شاخه ای ، پایداری خوبی برای ساختار اسفنج بهنگام تولید ایجاد می کند و تولید اسفنج با دانسیته بسیار پایین و سطح ظاهری مناسب را تضمین می کند. درصد مونومر غیر اشباع در این گرید 9.5%است. اطلاعات بیشتر و تفضیلی را می توان با شرکت ادونسد پلیمر(info@advanced-polymer.com) نماینده رسمیMitsui Chemicals در خاورمیانه کسب کرد. شماره تماس این شرکت 88630460 می باشد منبع: مجله بسپار

محققان موفق به توسعه ژل پلیمر اسفنجی شده اند که با جذب آب و حذف باکتری های مضر، آب خالص و تصفیه شده ای را فراهم می کند. در شرایط اضطراری مانند وقوع توفان، سیل یا زلزله دسترسی به آب سالم و بهداشتی بسیار دشوار است و در بسیاری از مناطق آسیب دیده دسترسی به امکانات مختلف برای جوشاندن آب نیز وجود ندارد. پس از وقوع سونامی سال 2004 میلادی در اقیانوس هند و محروم شدن تعداد زیادی از مردم از آب سالم، محققان دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور و دانشگاه کلرادو بولدر تحقیقات خود را برای توسعه یک سیستم تصفیه‌ آب با قابلیت از بین بردن سریع باکتری ها بدون نیاز به منبع برق آغاز کردند. ژل پلیمر اسفنجی با قابلیت از بین بردن باکتری ها، روشی ساده و بسیار مناسب برای دسترسی سریع به آب سالم و بهداشتی محسوب می شود. یک استوانه چهار گرمی این ژل با قیمت حدود 50 سنت می تواند نیم لیتر آب را تصفیه کرده و بدون از دست دادن توانایی ضد عفونی آب ‌تا 20 بار قابل استفاده مجدد است. آزمایش ژل پلیمر اسفنجی با قابلیت از بین بردن باکتری ها به زودی در مناطقی از میانمار آغاز خواهد شد. نتایج این دستاورد در مجله Environmental Science and Technoligy منتشر شده است. منبع : پینا

لفظ اسفنج ساختاری اولین بار توسط یونیون کاربید ابداع تا توسط آن مواد اسفنجی گرمانرم قالبگیری شده، به طریق تزریق که از مغزه با چگالی نسبتاً کم و رویه با چگالی بالا برخوردارند تعریف شود. از این لفظ همچنین برای توصیف «اسفنجهای» تخت که قابلیت تحمل بار را دارند نیز استفاده شده است. امروزه از این لفظ برای هر دو نیاز بالا استفاده می شود یعنی اسفنجی که هم قابلیت تحمل بار را دارد و هم چگالی مغزه آن از رویه کمتر است. در این بخش از تعریف گسترده تر تحمل بار استفاده خواهد شد. با وجود آن که اسفنج های ساختاری غالباً از بسپارهایی به جز پلی استیرن ساخته می شوند ولی این بسپار شدیداً با این محصولات درآمیخته و مناسب است که تحت این عنوان در اینجا بررسی شود. گرمانرم های اسفنجی را می توان با خوراندن آلیاژی از یک بسپار و یک اسفنجی کننده ی شیمیایی به یک ماشین قالبگیری تزریقی ساخت. اسفنجی کننده در سیلندر گرم تجزیه شده ولی به علت فشار بالا در مذاب داخل سیلندر گاز تشکیل نمی شود تا این که ماده به داخل قالب تزریق شود. برای آن که فرایند به شکل رضایت بخشی انجام شود نازل ماشین بایستی دهان بند داشته باشد تا از ریختن مواد در طول مرحله ی نرمسازی جلوگیری کند، یک دریچه یک طرفه روی سرپیچ تعبیه شده باشد قابلیت انجام عملیات در سرعت های بالای تزریق را داشته باشد و کنترل خوبی برروی فشار برگشتی پیچ انجام گیرد. به عنوان جانشین برای اسفنجی کننده شیمیایی، اسفنجی کننده های فرار یا متداولتر از همه نیتروژن را می توان اندکی پیش از پرشدن قالب به داخل مذاب بسپار وارد کرد. سیستم های قالبگیری معمولاً به دو سیستم کم فشار و پرفشار تقسیم می شوند. در سیستم های کم فشار مقدار مشخصی ماده به داخل قالب تزریق می شود که اگر منبسط نشود یک مقدار ماده کم به دست خواهد آمد. اما انبساط گاز باعث می شود که بسپار حفره قالب را پرکند. یک شکل مهم فرایند کم فشار فرایند یونیون کاربید است که در آن بسپار به یک روزن ران خورانده و ذوب می شود. مذاب با نیتروژنی که مستقیماً به داخل روزان ران خورانده می شود مخلوط می گردد. سپس روزان ران مذاب بسپار را به داخل یک انباره می راند که آن را تحت فشار (14 تا 35 MPa) نگه دارد، علت آن است که از انبساط بی موقع تا انباشته شدن مقدار مشخص و تعیین شده مذاب جلوگیری شود. وقتی این مقدار حاصل شد، دریچه باز شده و پیستون انباره مذاب را به داخل قالب می راند. در این نقطه ی قالب فقط به طور جزئی پر می شود ولی گاز تحت فشار درون مذاب سبب انبساط آن می شود. گرچه این محصولات از ظاهر مرغوبی برخوردار نیستند ولی دو خاصیت نمونه اسفنج های ساختاری را نشان می دهند: 1)فشارهای داخلی می تواند از تشکیل فرورفتگی خصوصاً روی صفحات مقابل خطوط تقویت کننده ممانعت نماید. 2)قطعات ضخیم را می توان دو مرتبه بدون اشکالاتی چون فرورفتگی سطحی تولید کرد. اما شاید مهمترین مشخصه ی اسفنج های ساختاری قابلیت افزایش نسبت صٌلبیت به وزن قطعه باشد. برای اسفنجی با نصف چگالی یک ماده توپر یک افزایش 25% در ضخامت دیواره لازم است تا صٌلبیت ثابت بماند. در فرایندهای پرفشار عموماً باز شدن جزئی قالب پس از پر شدن قالب انجام می شود. در چندین مورد این فرایندها به عنوان فرایندهای فشار ـ متقابل توصیف می شوند. اساس این فرایندها پر کردن حفره قالب با یک گاز مثل هوا با نیتروژن تحت فشار پیش از تزریق مذاب بسپار/ اسفنجی کننده است. این فشار از شکست حباب های ایجاد شده در سطح یا نزدیک سطح در حال تشکیل جلوگیری می کند و نتیجتاً ظاهر را خراب می کند. یکی از فرایندها فرایند TAF است که ثبت اختراع آن مربوط به شرکت داو است. این فرایند توسط «شرکت اَساهی و توشیبا»ابداع شد.انبساط اسفنج پس از پر شدن قالب با استفاده از مغزه های جمع شوی قالب ممکن می شود. به دلیل مشکل اجرای انبساط در بیش از یک جهت این فرایند عمدتاً به تولید محصولات مسطح محدود می شود. استفاده از سیستم های موثر گازبند و کنترل دقیق فرایند اساسی است. به همین دلیل از این فرایند به شکل گسترده در اروپا یا آمریکای شمالی استفاده نمی شود. یک فرایند فشار ـ متقابل نیز توسط شرکت بوهلر ـ میاگ استفاده شده که جزئیات آن تنها برای دارندگان مجوز گشوده شده است. گفته می شود که فرایند انبساط حرکت قاب یا پس روی از داخل اسپرو انجام نمی شود بلکه کلید موفقیت در تهویه است. در این حالت خروج مذاب از هواکش های قالب انبساط را ممکن می سازد. از این فرایند در انگلستان برای تولید اثاثیه، بدنه ی کامپیوتر و سکان قایق های بادبانی استفاده شده است. یک فرایند پرفشار بدون فشار متقابل فرایند قالبگیری ساندویچی است که توسط ICI در انگلستان و توسط بیلیون در فرانسه ابداع شده است. اصل فرایند، تزریق پیاپی دو فرمول بندی از بسپار از واحدهای جداگانه تزریق به درون یک قالب از طریق یک اسپرو است. در صورتی که نیاز به یک مغزه اسفنجی باشد، قالب درست بعد از پر شدن کمی باز می شود تا بسپار اسفنجی شونده در مغزه منبسط شود. برای محصور کردن مغزه، مرحله تزریق توسط تزریق مختصر اولین ماده تزریق شده (رویه) از درون اسپرو تکمیل می شود. نوع اصلاح شده ی این فرایند، فرایند تزریق هم زمان از رونازل هم مرکز می باشد. فرایندی که عموماً به زیماگ نسبت داده می شود و توسط باتنفیلد ابداع شده است.

لفظ اسفنج ساختاری اولین بار توسط یونیون کاربید ابداع تا توسط آن مواد اسفنجی گرمانرم قالبگیری شده، به طریق تزریق که از مغزه با چگالی نسبتاً کم و رویه با چگالی بالا برخوردارند تعریف شود. از این لفظ همچنین برای توصیف «اسفنجهای» تخت که قابلیت تحمل بار را دارند نیز استفاده شده است. امروزه از این لفظ برای هر دو نیاز بالا استفاده می شود یعنی اسفنجی که هم قابلیت تحمل بار را دارد و هم چگالی مغزه آن از رویه کمتر است. در این بخش از تعریف گسترده تر تحمل بار استفاده خواهد شد. با وجود آن که اسفنج های ساختاری غالباً از بسپارهایی به جز پلی استیرن ساخته می شوند ولی این بسپار شدیداً با این محصولات درآمیخته و مناسب است که تحت این عنوان در اینجا بررسی شود. گرمانرم های اسفنجی را می توان با خوراندن آلیاژی از یک بسپار و یک اسفنجی کننده ی شیمیایی به یک ماشین قالبگیری تزریقی ساخت. اسفنجی کننده در سیلندر گرم تجزیه شده ولی به علت فشار بالا در مذاب داخل سیلندر گاز تشکیل نمی شود تا این که ماده به داخل قالب تزریق شود. برای آن که فرایند به شکل رضایت بخشی انجام شود نازل ماشین بایستی دهان بند داشته باشد تا از ریختن مواد در طول مرحله ی نرمسازی جلوگیری کند، یک دریچه یک طرفه روی سرپیچ تعبیه شده باشد قابلیت انجام عملیات در سرعت های بالای تزریق را داشته باشد و کنترل خوبی برروی فشار برگشتی پیچ انجام گیرد. به عنوان جانشین برای اسفنجی کننده شیمیایی، اسفنجی کننده های فرار یا متداولتر از همه نیتروژن را می توان اندکی پیش از پرشدن قالب به داخل مذاب بسپار وارد کرد. سیستم های قالبگیری معمولاً به دو سیستم کم فشار و پرفشار تقسیم می شوند. در سیستم های کم فشار مقدار مشخصی ماده به داخل قالب تزریق می شود که اگر منبسط نشود یک مقدار ماده کم به دست خواهد آمد. اما انبساط گاز باعث می شود که بسپار حفره قالب را پرکند. یک شکل مهم فرایند کم فشار فرایند یونیون کاربید است که در آن بسپار به یک روزن ران خورانده و ذوب می شود. مذاب با نیتروژنی که مستقیماً به داخل روزان ران خورانده می شود مخلوط می گردد. سپس روزان ران مذاب بسپار را به داخل یک انباره می راند که آن را تحت فشار (14 تا 35 MPa) نگه دارد، علت آن است که از انبساط بی موقع تا انباشته شدن مقدار مشخص و تعیین شده مذاب جلوگیری شود. وقتی این مقدار حاصل شد، دریچه باز شده و پیستون انباره مذاب را به داخل قالب می راند. در این نقطه ی قالب فقط به طور جزئی پر می شود ولی گاز تحت فشار درون مذاب سبب انبساط آن می شود. گرچه این محصولات از ظاهر مرغوبی برخوردار نیستند ولی دو خاصیت نمونه اسفنج های ساختاری را نشان می دهند: 1)فشارهای داخلی می تواند از تشکیل فرورفتگی خصوصاً روی صفحات مقابل خطوط تقویت کننده ممانعت نماید. 2)قطعات ضخیم را می توان دو مرتبه بدون اشکالاتی چون فرورفتگی سطحی تولید کرد. اما شاید مهمترین مشخصه ی اسفنج های ساختاری قابلیت افزایش نسبت صٌلبیت به وزن قطعه باشد. برای اسفنجی با نصف چگالی یک ماده توپر یک افزایش 25% در ضخامت دیواره لازم است تا صٌلبیت ثابت بماند. در فرایندهای پرفشار عموماً باز شدن جزئی قالب پس از پر شدن قالب انجام می شود. در چندین مورد این فرایندها به عنوان فرایندهای فشار ـ متقابل توصیف می شوند. اساس این فرایندها پر کردن حفره قالب با یک گاز مثل هوا با نیتروژن تحت فشار پیش از تزریق مذاب بسپار/ اسفنجی کننده است. این فشار از شکست حباب های ایجاد شده در سطح یا نزدیک سطح در حال تشکیل جلوگیری می کند و نتیجتاً ظاهر را خراب می کند. یکی از فرایندها فرایند TAF است که ثبت اختراع آن مربوط به شرکت داو است. این فرایند توسط «شرکت اَساهی و توشیبا»ابداع شد.انبساط اسفنج پس از پر شدن قالب با استفاده از مغزه های جمع شوی قالب ممکن می شود. به دلیل مشکل اجرای انبساط در بیش از یک جهت این فرایند عمدتاً به تولید محصولات مسطح محدود می شود. استفاده از سیستم های موثر گازبند و کنترل دقیق فرایند اساسی است. به همین دلیل از این فرایند به شکل گسترده در اروپا یا آمریکای شمالی استفاده نمی شود. یک فرایند فشار ـ متقابل نیز توسط شرکت بوهلر ـ میاگ استفاده شده که جزئیات آن تنها برای دارندگان مجوز گشوده شده است. گفته می شود که فرایند انبساط حرکت قاب یا پس روی از داخل اسپرو انجام نمی شود بلکه کلید موفقیت در تهویه است. در این حالت خروج مذاب از هواکش های قالب انبساط را ممکن می سازد. از این فرایند در انگلستان برای تولید اثاثیه، بدنه ی کامپیوتر و سکان قایق های بادبانی استفاده شده است. یک فرایند پرفشار بدون فشار متقابل فرایند قالبگیری ساندویچی است که توسط ICI در انگلستان و توسط بیلیون در فرانسه ابداع شده است. اصل فرایند، تزریق پیاپی دو فرمول بندی از بسپار از واحدهای جداگانه تزریق به درون یک قالب از طریق یک اسپرو است. در صورتی که نیاز به یک مغزه اسفنجی باشد، قالب درست بعد از پر شدن کمی باز می شود تا بسپار اسفنجی شونده در مغزه منبسط شود. برای محصور کردن مغزه، مرحله تزریق توسط تزریق مختصر اولین ماده تزریق شده (رویه) از درون اسپرو تکمیل می شود. نوع اصلاح شده ی این فرایند، فرایند تزریق هم زمان از رونازل هم مرکز می باشد. فرایندی که عموماً به زیماگ نسبت داده می شود و توسط باتنفیلد ابداع شده است.

تاريخچه : تيتانيم در سال 1971 توسط william gregorدر انگلستان كشف شد اين عنصر چند سال بعد توسط هنريش كلاپروت در سال 1975دوباره كشف گرديد و بر اساس اساطير يونان به نام titan نامگذاري شد .فلز تيتانيم به جهت تركيب با ساير عناصر وجود دارد. اين عنصر چهارمين عنصر فراوان در پوسته زمين است و تقريبا 0.86 % درصد كل جرو پوسته زمين را تشكيل مي دهد . تيتانيم به راحتي در دماهاي زياد با اكسيژن و كربن واكنش مي دهد . به همين دليل توليد فلز تيتانيم خالص مشكل مي باشد . اين فلز در شهاب سنگ ها ، ستارگان و خورشيد نيز وجود دارد . در سنگهايي به وسيله آپولو 17 از ماه آورده شد حدود 12 درصد TiO2 وجود داشت . تيتانيم همچنين در خاكستر زغال سنگ در گياهان و در بدن انسان وجود دارد . تركيبات : مهمترين تركيبات تيتانيم TiO2 مي باشد . TiO2 به عنوان رنگدانه سفيد در صنعت رنگ سازي – پلاستيك - سيمان مورد استفاده قرار مي گيرد . همچنين از اكسيد تيتانيم براي براق كردن سطح فلزات ، لعاب دادن دادن و در سراميك ها استفاده مي شود . ياقوت كبود و يا ياقوت قرمز درخشندگي خود را از دي اكسيد تيتانيم موجود در خود مي گيرند. اثر تيتانيم بر سلامتي انسان : ميزان سمي بودن تيتانيم به جهت عنصري و اكسيد تيتانيم اندك است . تنفس غبار تيتانيم باعث گرفتگي و درد سينه ، سرفه ، و مشكلات تنفسي مي شود . اگر اكسيد تيتانيم با پوست و چشم تماس پيدا كند باعث تحريك مي گردد . تنفس ، تماس پوستي و چشمي راهاي ورود اكسيد تيتانيم به بدن انسان است . آژانس بين المللي تحقيقات سرطان اكسيد تيتانيم رادر گروه 3 قرار داده است . ساير مصارف عمده تيتانيم : تيتانيم در صنايع هواپيما سازي – اتومبيل سازي – پزشكي – صنعت نفت – تصفيه آب و ساخت انبارهاي مخصوص جهت نگهداري از ضايعات اتمي كاربرد دارد . روش هاي استخراج و توليد تيتانيم : 1- فرآيند Kroll 2- فرآيند Hunter 3- فرآيند Armstrong 4- فرآيند FFC Cambridge فرآيند كرول يك روش استخراج الكترومكانيكي است كه در آن براي توليد تيتانيم از احيايTiCl4 استفاده مي شود . مهمترين مزيت توليد مداوم ، صرفه جويي در مصرف سوخت و اتوماسيون توليد است اما با اين حال بسيار گران و پيچيده است . فرآيندهاي Hunter ، Armstrong تقريبا شبيه كرول مي باشد .در فرآيند FFC Cambridge از فازهاي پودر دي اكسيد تيتانيم برای تولید نهایی که جریان مداومی از تیتانیم مذاب است استفاده می شود.تيتانيم توليد شده در روش كرول به ازاي هر پوند 50بالاي دلار ودر روش آرمسترانگ به ازاي هر پوند 5-8 دلار مي باشد . متاسفانه اطلاعات قيمت دو روش ديگر در دسترس نبود اما به نظر مي رسد فرآيند FFC يك ،رآيند جديدتر و كم هزينه تر باشد . انواع پودرهاي تيتانيم: شكل a : پودرهاي اتميزه شده كه به روش پيش آلياژ كردن تهيه مي شوند شكل b : پودرهاي هيبريد – دي هيبريد كه بوسيله پيش آلياژ كردن توليد شده اند و به طور طبيعي گوشه دار هستند . شكل c : فاز اسفنج ( يك محصول فرعي از توليد اسفنج ) شكل d : يك نوع پودر جديد كه بوسيله فرآيند الكتروليز معكوس توليد شده است . .....