نظرسنجی خودمانی درباره­ ی عرصه عمومی

برخی روشنفکران ادعا می­ کنند که در راستای گسترش جامعه مدنی و ترویج آداب شهروندی، نیاز به چیزی به نام “عرصه عمومی” است. چیزی که یا نداشتیم یا اگر داشتیم توسط تصمیم ­سازان و تصمیم­ گیران بر باد رفته است.

این عرصه عمومی چیست که این همه درباره ­ آن قلمفرسایی می ­شود؟ خوردنی است یا پوشیدنی؟ آیا اصلاً نیازی به آن هست؟ داریم یا دوست داریم ما هم داشته باشیم؟

اگرنداریم از کجا وارد کنیم؟ هزینه گمرکش چه ­قدر می­شود و با چه قیمتی می­ توان آن را به دست مشتری داد؟ آیا اصلاً مشتری دارد یا باید برای آن بازاریابی کنیم؟ نکند بیاوریم و روی دستمان بماند؟

این سوال­ها و ده­ها سوال دیگر، دغدغه­ های ذهنی هر بازاری محترم برای وارد کردن یک جنس تازه می­ باشد. مگر چه چیز ما از بازاری­ های محترم کمتر است؟ اگر پول و احتراممان کمتر است، در عوض علممان بیشتر است. حتی بلدیم با تست­های چهارجوابه سنجش وضعیت و بازاریابی کنیم.

خوبی تست­های چهارجوابه، آمریکایی بودن آن و پرهیز از فکر زیاد است. معمولاً هم از هر چهار جواب فقط یکی از آن­ها درست است. ولی غیر از آمریکایی یکسونگر و دانشمند بی­ درد چه کسی گفته که باید فقط یک جواب صحیح باشد؟ به ویژه آن­که در یک جامعه کثرت­ گرا، بسته به موقعیت اجتماعی هر فرد، جوابش نیز می ­تواند درست و منطقی باشد. ما هم الحمدا… هم مدیر داریم و هم کارشناس. هم شهروند داریم و هم کاسب­کار! برخی از آن­ها به دنبال پول ­اند و برخی به دنبال جاه و مقام. پس چرا فقط یک جواب صحیح؟ علاوه بر این، برای یک مسأله که تنها یک جواب صحیح وجود ندارد، نظر هر کس هم که برای خودش محترم است، پس بهتر است نظرسنجی کنیم. از طریق نظرسنجی هم پاسخ­ دهنده می ­تواند موضع خود را تشخیص دهد و هم سوال­ کننده (که ما باشیم) می ­تواند بفهمد که کجای کار است. هم شما می توانید بفهمید که این جنس به چه دردتان می­ خورد (به شرطی که این شماره مجله را نخوانده و تحت تأثیر آن قرار نگرفته باشید)، و هم ما متوجه می­ شویم که بالاخره این جنس را از گمرک ترخیص کنیم یا عطایش را به لقایش ببخشیم. خواهشمندیم ما را از آگاهی از نظرات خود بی ­نصیب نگذارید. لطفاً موضع خود را با ذکر موقعیت اجتماعی خود برایمان ارسال نمایید. فقط مواظب باشید بین مواضع و موقعیت اجتماعی­تان تناقضی به وجود نیاید. از پیش از زحمات شما در ارسال جواب­ها متشکریم.

ادامه مطلب