قانون ایجاد شهرهای جدید

شهرهای جدید، مهمترین و بهترین پدیده عصر جدید محصوب می شوند و به عنوان مظهر «تمدن جدید» به شمار می روند. پدیده ایجاد شهرهای جدید در جهان همواره در طول تاریخ به دلایل سیاسی، امنیتی، اقتصادی و جمعیتی وجود داشته و هم زمان با وقوع انقلاب صنعتی در اروپا و سپس آمریکا، قانونمندی های نوینی در شهرسازی شکل گرفت.
بنیاد اساسی شهرهای جدید در خودکفایی، استقلال، تعادل جمعیت و اشتغال است. به طور کلی، می توان یادآورشد که منشاء شهرهای جدید به دیدگاه های هاورد در خصوص خودکفایی و استقلال شهرهای جدید از طریق ایجاد تعادل در زمینه اشتغال- جمعیت بر میگردد. این اصل در شهرهای جدید انگلستان اجرا گردید، ولی در مورد محله های جدید اسکاندیناوی، هلند یا آلمان تحقق نیافت. از سوی دیگر، می توان به شهرهای اقماری اشاره نمود که اساس آن، وابستگی به شهرهای مادر است. در مورد شهرهای جدید فرانسه، تعادل بین سکونت- اشتغال مورد نظر است، ولی اجبارا این پیوند بین مسکن و کار در شهرهای جدید، همانند انگلستان ایجاد نشده است.
بعد از انقلاب، در ایران، شهرهای جدید بخاطر سرریز جمعیتی بوجود آمدند. طرح ایجاد شهرهای جدید اقماری، ابتدا در کمیته رفاهی کارکنان دولت از طرف وزارت مسکن مطرح شد و سپس در سال ۱۳۶۴ به تصویب هیات وزیران رسید. در سال ۱۳۶۶، ایجاد شهرهای جدید، به تصویب مجلس رسید و اجرای آن بر عهده وزارت مسکن قرار گرفت. در سال ۱۳۶۶ مطالعه شهرهای جدید، سال ۶۷ مکان یابی شهرهای جدید و سال ۶۸ آغاز شهرسازی شهرهای جدید را شاهد بودیم. اندیشه ساخت شهرهای جدید از سال ۱۳۶۷ آغاز شد و در برنامه پنجساله اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (۱۳۷۲-۱۳۶۸) ابتدا ساخت دوازده و سپس ۲۶ شهر جدید پیش بینی شد.

اطلاعات بیشتر در مورد شهرهای جدید و همچنین قانون ایجاد شهرهای جدید رو می تونید از لینک زیر دریافت کنید.

نویسنده: سمیه برسی

ادامه مطلب