درس مبانی نظری معماری ارائه دهنده : فواد کامران قوامیورودی مهر ۸۱
زندگی جمعی و جایگزینی آتشکدهها
ایرانیان دوران باستان خاک و سرزمین را یا به دلیل به وجود آمدن و زاده شدن هر چیزی از خاک و بازگشت به آن و یا به دلیل باور همزاد بودن زمین با همه وجو مادی جهان پرستش میکردند. آنان به دلیل اینکه خاک را یکی از عناصر چهارگانه و سازنده جهان هستی میدانستند هرگز آنرا نمیآلودند و از آن حراست میکردند. در دوران نهچندان دور ـ تدوین وندیداد ـ یعنی زمانی که بیشتر اساطیری است تا متکی به دادههای همردیف با فرآوردههای مدنی به خاک اشارهای شده است؛ اول:« ای آفریدگار پاک جهان مادی در کجا زمین نخست بیش از همه جا شاد است؟ آنگاه گفت اهورامزدا براستی ای سپنتمان زرتشت در آنجائی که مرد پاکدینی هیزم و برسم و شیر و هاون در دست گیرد و سرود دینی بلب راند، مهر و رام را بستاید»؛ و دوم:«در آنجائی که مرد پاکدینی خانه بر پا کند و آن خانه از آتش و شیر و زن و فرزند و گله برخوردار باشد و گاو و راستی و علوفه و سگ و آنچه از برای زندگانی خوش باید در آنجا فراوان باشد»؛ سوم: «در آنجایی که بیشتر از همه جا گندم و گیاه و درختهای میوه بکارند، در آنجائی که زمین خشک است آب رساند و در آنجائی که آبگیر است خشک کنند» … الخ.[۱]
ادامه مقاله در لینک زیر==>
[vc_message message_box_color=”green” icon_fontawesome=”fa fa-download”]عنوان مطلب: جایگاه آتشکده در معماری