مدیر شهر، آموزش و پژوهش

آموزش و پژوهش زیربنای توسعه سازمانی می باشد، افزایش کارایی نیروی انسانی در گرو آموزش مستمر و هدفمند است. پژوهش نیز در فرآیند ارائه خدمات به وسیله مدیریت محلی نقشی راهبردی دارد و می تواند برای مسئله گشایی ابزار موثری باشد.
آموزش و پژوهش در مدیریت شهری و برای مدیران آن در شرایط کنونی از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. اگر در گذشته نقش شهردار به اداره بودجه شهر و پاسخگویی به شورای شهر یا حکومت مرکزی محدود میشد، اکنون آنها مسئولیت های زیادی را بر عهده دارند که دارای گستردگی و پیچیدگی بیشتری است. این موضوع می طلبد که شهردار به عنوان یک مدیر شهری از قابلیت های ویژه ای برخوردار باشد و آمادگی لازم برای رویارویی با مسائل گوناگون را داشته باشد.
در این مقاله به بحث پژوهش به عنوان روشی برای آموزش و به مقوله آموزش به عنوان سوژه ای برای پژوهش پرداخته شده است.
نویسنده اتکای نظام مدیریت شهری به عقل سلیم و عدم استفاده از روش علمی در حل مسائل سازمانی را یکی از مهمترین عوامل مهجور ماندن تحقیق در شهرداری ها می داند و همین عامل را معلول دو مسئله می پندارد. فقدان تئوری منسجم بومی در مورد آموزش و پژوهش شهری از یک سو و نبود عزم کافی برای اولویت دادن به آموزش و پژوهش از دیگر سو، تصویری ناروشن برای مدیریت شهری از این مقوله ساخته است.
نگارنده با این پیش فرض ها در انتها اقدام به طرح سوالاتی می نماید که پاسخ به آنها در جایگاه مناسب راهگشای بسیاری از مشکلات پژوهشی و آموزشی برای مدیریت شهری خواهد شد.

کلمات کلیدی: مدیران شهری، شهرداری، سرمایه انسانی، پژوهش، آموزش

نویسنده: نوید سعیدی رضوانی

ادامه مطلب