برنامه ریزی غیر اقلیدسی

برنامه ریزی غیر اقلیدسی (Non-Education Mode of Planning) نظریه است در راه استقلال برنامه ریزی از مدل های مهندسی و رهانیدن آن از نظم های محض عقلانی. این نظریه بر درک تازه ای از زمان و فضا استوار است و می خواهد با تعریف جدیدی از این دو مقوله، خود را از شیوه قبلی یا شیوه اقلیدسی جدا کند.
زمان برنامه ریزی در شیوه غیر اقلیدسی، زمان واقعی حوادث روزانه است؛ زمان حال است. در زمان حال برنامه ریزان درگیر عمل می شوند، مسئولیت بیشتر می یابند و می توانند مفید تر باشند. با همه این ها، برنامه ریزی غیراقلیدسی آینده را نفی نمی کند و معتقد است ذهن با اندیشیدن به آینده، در زمان حال جهش می کند. فضای جدید غیراقلیدسی، فضای کوچک است، فضای محلی و منطقه ای است تا فضای ملی و فراملی. فضای ملی و فراملی با دیدگاه بسته و متمرکز در برنامه ریزی تناسب دارد. حال آنکه با انتخاب فضای محدودتر محلی و منطقه ای، دیدگاه آن باز و غیرمتمرکز می شود.

نویسنده: جان فریدمن
ترجمه و توضیح: ناصر برک پور، همراه با مقدمه ای در معرفی نویسنده

ادامه مطلب