ضرورت برنامه ریزی محیطی مجموعه های طبیعی – تاریخی شهرها جهت نیل به توسعه پایدار گردشگری

وجود آثار و عوارض طبیعی نظیر رودخانه، کوه و مناظر باز، ارزش فراوانی برای هر شهر دارد. این آثار جدای از آنکه یاد و خاطره طبیعت را همواره در شهر زنده نگه می دارند می توانند همچون نشانه های شهری ارزشمندی عمل کنند و از این طریق بر کیفیت محیط شهری بی افزایند. بنابراین چنین آثاری در حکم ثروت طبیعی شهر محسوب می شوند.
در برخی از شهرهای جهان، وجود کوه هایی در اطراف شهر بر جذابیت آن افزوده و حتی به یکی از عوامل جذب گردشگران تبدیل شده اند. برای مال می تواند از بوداپست (مجارستان)، فیزوله (ایتالیا) نام برد. در ایران نیز در کنار شهرهای همچون اصفهان، مشهد، خرم آباد و تهران، کوه هایی قرار دارند که می توانند در ارتقای جذابیت و کیفیت محیط شهر موثر واقع شوند.
در مغرب اصفهان حدود هشت کیلومتری جاده اصفهان – نجف آباد کوهی منفرد قرار دارد که جاده درست از کنار و از سمت جنوب آن می گذرد و در گذشته این جاده به سمت بین النهرین منتهی می شد بر بالای این کوه ویرانه های یک بنای خشتی با شکوه که به آتشگاه معروف است وجود دارد و سابقه ای به قدمت استقرار نخستین پادشاهی های ایرانی دارد.

کلمات کلیدی: نشانه های شهری، فضاهای طبیعی – تاریخی، کوه آتشگاه، الگوهای طراحی، برنامه ریزی و طراحی شهری – محیطی، توسعه پایدار گردشگری

نویسنده: علی وزیری نصیر آباد، کارشناسی ارشد شهرسازی

ادامه مطلب