تاملی بر طرح دورکاری (تله ورکینگ)

2 پاسخ به “تاملی بر طرح دورکاری (تله ورکینگ)”

1. نگاه به دوركاري از زاويه اي ديگر

   در مورد كارايي و اثربخشي دوركاري، چالش هايي مطرح است كه در تمام دنيا در مورد آن بحث شده است و به عنوان يك نظريه و همچنين يك راهكار اجرايي نوين داراي نقاط قوت و ضعف بسيار است.

   اما با توجه به تعداد كارمندان موجود در دولت و هزينه هاي جاري اين كاركنان كه بخش بزرگي از بودجه كشور را به خود اختصاص داده است، مي توان اجراي اين طرح را بسيار مثبت ارزيابي كرد (روش به مرگ بگیر تا به تب راضی شود) زيرا بر خلاف آنچه كه عنوان مي شود تا امروزدولت حاضر نبوده نيروي كار خود را كاهش دهد و تقريبا در همه ادارات دولتي صحبت از نياز به نيروي جديد جزئي لاينفك از دغدغه مديران اجرايي آن ادرات است.
   پس از طريق بهانه اي به نام دوركاري، مي توان ادارات را خلوت تر كرد، با توجه به اينكه دوركاري براي همه فعاليت ها مناسب نيست ولي با توجه به فرهنگ اداري غالب در ايران مي تواند دليلي باشد براي عدم حضور فيزيكي افرادي كه حضور غير فيزيكيشان هم براي سازمان زياد است (نويسنده اميدوار است كه ادارت دولتي فقط كارمندان خود را دوركار كنند و نيروهاي جديدي تحت عنوان دوركار مجددا جذب سازمان ها نشوند). البته روش اصولي تر مديريت صحيح منابع انساني، تعديل نيرو و حركت به سمت خصوصي سازي فعاليت ها است.

   در ادامه با يك محاسبه ساده به شما نشان خواهم داد كه اين طرح با توجه به كمبودهايي كه در مقاله اشاره شده است، باز هم قابل تأمل است:

   به صورت خيلي ساده متوسط هزينه حضور هر نفر در يك اداره به صورت زير محاسبه مي كنيم:

   1. حداقل 10 متر مربع فضاي استقرار + 10% فضاي مشاع
   2. هزينه هاي جاري آب، برق، گاز و تلفن براي هر نفر
   3. ملزومات اوليه جهت استقرار (ميز، صندلي، رايانه، لوازم التحرير و…)
   4. هزينه ارائه خدمات به هر نفر (نظافت، پذيرايي و …)
   5. هزينه رفت و آمد به محل كار
   6. هزينه بابت پرداخت اضافه كار و پاداش (معمولا در ادارات دولتي اين بند بخشي از هزينه هاي ثابت جاري اداره است و تقريبا همه كاركنان از اين موهبت كه ديگر جزء لاينفك حقوقشان است، برخوردارند)
   7. هزينه غذا و مسكن

   ميزان بودجه اي كه براي هر كارمند به هر اداره تعلق مي گيرد و معمولا هم حدود 20% بيشتر محاسبه مي شود (حكايت قالب يخي كه دست به دست منتقل مي شود تا مصرف كننده برسد..) با توجه به حداقل هاي مطرح شده دربند قبلي بين چهارميليون تا هشت ميليون ريال مي باشد (اين هزينه براي مديران بسيار بيشتر است).

   حال تصور كنيد اگر دولت تصميم بگيرد به آن دسته از كارمنداني كه هر روز فقط بيهوده به محل كار خود مي روند و جز مصرف انرژي، ايجاد ترافيك، گرفتن وقت ديگر كارمندان، پيچيده تر كردن فرايندها و كند تر نمودن فرايند پاسخگويي، پيچيده كردن مديريت و… (حضور هر فرد در يك سازمان، علاوه بر بار مالي مستقيم، باعث افزايش تعارضات و هزينه هاي كنترلي زيادي مي شود كه در ازمحاسبه آن ها چشم پوشي شده است) فقط حقوق پرداخت كند و از ايشان تقاضا كند كه ديگر به اداره نيايند چه مي شود؟

   به نظر نويسنده، با اين روش كه شايد در نگاه اول خنده دار و غير علمي است ولي با كمي تأمل شبيه همين پيشنهاد دوركاري خواهد بود يا به زودي دوركاري شبيه اين نظريه خواهد شد (البته اگر منجر به افزايش كارمندان تحت عنوان دوركار نشود)؛ كارمندان اضافه و بي كار در ادارات (متأسفانه وجود كارمندان اضافه در ادارت كه منجر به اتلاف وقت و انرژي مي شوند به نظر اكثريت جامعه امري طبيعي است) به زندگي خود مي رسند و از همه مهمتر اينكه به ساير مردم هم اجازه مي دهند به زندگي خود برسند

   در پايان به آن دسته از افرادي كه به هر دليلي باور دارند همه كارمندان كارشان زياد است و حتما اين همه نيرو براي اداره امور لازم است فقط مي توانم بگويم “به خواب رفته را می شود بیدار كرد اما كسی كه خود را به خواب زده را هرگز نمی توان بیدار كرد”

   فربد خدايي، كارشناس ارشد مديريت اجرايي

   پاسخ

2. ba arze sala, man daneshjoye karshenasi arshad hastam,mozoe payan name am durkari hast,agar lotf konid manabei dar in zamine dar ekhtiyaram bezarid mamnoon misham.

   پاسخ