نخ بخیه

نخ های بخیه جراحی ٬ نخ های تک و یا چند فیلامنتی استریل می باشد که نقش در کنار هم نگه داشتن بافت های مجروح را تا زمان بهبودی انها به عهده دارند .این نخ ها معمولا در سوزن برلی بخیه زدن بریدگی و یا برش های جراحی مورد استفاده قرار می گیرند و یا اینکه به عنوان شریان بند (لگاتور) بدون استفاده از سوزن برای گره زدن انتهای رگ ها و یا مجرا های دیگر جهت جلوگیری از خونریزی و یا نشت مایعات دیگر مورد استفاده قرار می گیرند . نخ های بخیه جراحی ممکن است دارای پوششی از چربی-فلوئورو کربنها و سیلیکن ها باشند . این پوش ها برای کاهش خاصیت مویینه و بهبود خواص دیگر انجام میشود .
نخ های چند فیلامنتی ممکن است به صورت صاف یا بافته شده (قیطان)مورد استفاده قرار بگیرد .نوع قیطانی از نظر کارکرد راحت تر بوده و گره پایدارتی دارد
نخ های بخیه صاف در مقابل از نظر عبور از بافت راحت تر عمل کرده و همچنین راحت از بافت بیرون کشیده می شوند . این نوع نخ ٬کشش بافت با خود را ندارد
نخ های بخیه به ۲ گروه تقسیم میشوند .
۱٫نخهای بخیه قابل جذب
در نوع قابل جذب اجزا میتواند از هم متلاشی گردد و این از بین رفتن در بافت بدن صورت می گیرد و معمولا بعد از دو تا شش ماه ناپدید می گردد.
۲٫نخ های بخیه غیر قابل جذب
نوع غیر قابل جذب در مقابل تخریب بیولوژیکی مقاوم بوده و به عنوان یک جسم خارجی در محل باقی میماند تا انکه از محل دور گردیده و یا انکه توسط بافت به بیرون فرستاد ه میشود .
برای تولید نخ بخیه ممکن است از الیاف فلزی٬ الیاف طبیعی (کتان٬ابریشم ،پنبه) کولاژن و یا روده حیوانات همچنین الیاف مصنوعی استفاده نمود.
در این بین نخهای بخیه فلزی قویترین و انواع طبیعی ضعیفترین میباشند.

ادامه مطلب