سدسازی و نابودی اکوسیستم طبیعی و کشاورزی

سدسازی و نابودی اکوسیستم طبیعی و کشاورزی

از ابتدای تاریخ انسان همواره در جنگ با محیط طبیعی خود بود و پیشرفت خود را در پیروزی و برتری بر طبیعت می دانست. این امر با تشکیل جوامع مدنی و آشنایی ملل با علوم و فنون، هر روز گسترده تر شد و بر دامنه تسلط انسان بر طبیعت افزوده شد و با پیشرفت هایی که حاصل شد علوم متعدد شکل گرفت و اما با شکل گیری و پدید آمدن علوم جدید تهاجم به طبیعت مخصوصاً در صد سال گذشته به شکل بی رحمانه تر از قبل جریان پیدا کرد و همین امر موجب شکل گیری علم جدیدی به نام علم اکولوژی شد که با همه علوم در تضاد بود و انسان متمدن در جوامع پیشرفته آن را برای حفظ محیط طبیعی خود همگام با پیشرفت در سایر علوم مورد استفاده قرار داد. به طور کلی در بین علوم بشری اکولوژی تنها علمی است که به عواقب علم و تکنیک می اندیشد و نگران افزایش دخالت انسان در طبیعت است و به همین دلیل کشورهای پیشرفته جهان سعی می کنند با تکیه بر این علم اکوسیستم طبیعی خود را حفظ کنند و طبیعت را که مایه اصلی زندگی نسل های آینده است، فدای پیشرفت های مادی نکنند و با توجه به موقعیت سرزمین کشورشان برنامه های عمرانی. خود را در همه زمینه های اقتصادی به مرحله عمل درآورند این امر که در بسیاری از کشورهای جهان از اهمیت زیادی برخوردار است و از نظر علمی و عملی به آن توجه شده در کشور ما مورد توجه قرار نگرفته و حتی دانشگاه تهران بعد از ۷۰ سال هنوز درس اکولوژی را به درستی آموزش نمی دهد و عملاً نیز به طرز افسارگسیخته و بی رحمانه اکوسیستم طبیعی و اکوسیستم کشاورزی کشور مورد هجوم قرار گرفته است، و این در حالی است که کشور ما از نظر اکوسیستم طبیعی دارای بیشترین میدان های اکولوژی تقسیم شده در سطح کره زمین است و اگر قطب بندی کشاورزی و دیگر قطب بندی های اقتصادی انجام گیرد، مسلماً اکوسیستم متنوع طبیعی کشور ما به طور شایسته یی محفوظ خواهد بود و بخش کشاورزی نیز دچار ضرر و زیان ناشی از هجوم به طبیعت نخواهد شد. این امر از آن جهت مورد توجه است که اکوسیستم های طبیعی و کشاورزی در واقع زنجیره یی به هم پیوسته هستند و هرگونه تخریب در محیط طبیعی، در واقع ضربه زدن به منابع حیاتی مورد استفاده در بخش کشاورزی و تخریب بنیه پایه یی و بالقوه بخش کشاورزی است.

ادامه مطلب