نواندیشان | بهترین سایت علمی آموزشی کشور
توسعه سریع تکنولوژی و صنعت سبب رشد بی رویه شهرها و توسعه حومه سازی و تخریب فضای سبز گردید. شهرهای با کیفیت متوسط جایگزین طبیعت بکر و محیط های روستایی شده است. در نتیجه زیبایی این محیط های بکر و طبیعی به ناموزونی و زشتی جوامع صنعتی بدل شده است. اشکال طبیعت در هر سرزمین و در میان هر ملتی و جامعه ای از دیرباز به صورت ها و نمادهایی به صورت مستقیم و انتزاعی به چشم می خورد. در معماری ایران نیز چه در دوران باستان و چه در دوران اسلامی نمادگرایی با اشکالی از طبیعت به وفور دیده می شود. باغ ایرانی نمونه ای درخشان از پیوند طبیعت و معماری در معماری ایرانی است. دیروز و در پیش از مدرنیسم میدان ها، خیابان ها، کوچه ها، بازارها و باغ ها جایی برای دیدارمردم بودند. ساختمان ها خود در اطراف کوچه و خیابان و بازار احساس هویت مکانی می داد و شبکه های ارتباطی شهری مناظری گوناگون و بدیع داشت و از فضاهای آن به شکل های مختلفی استفاده می شد. فضاهایی که به گونه های مختلف طبیعت را در کنار خود داشت، اما پس از آن بناها و ساختمان ها ظهوری گستاخانه و لجام گسیخته داشت با ایجاد محیطی بی روح، روح انسانی را خسته کرد. با پایان گرفتن قرن بیستم بازگشت جدی به طبیعت و بهره برداری صحیح و سالم از آن می رود که انسان را در آستانه قرن جدید به دستاوردهای جدیدی در نگاه تازه به طبیعت قرار دهد.
کلمات کلیدی: انسان و طبیعت، فضای سبز، بیونیک در معماری و باغ ایرانی
فائزه طلایی دلشاد
